Ο Νίκος Λάσκαρης δεν είναι μία προσωπικότητα που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Περισσότερο παραπέμπει σε άνθρωπο με λογική εξωτερικού και -προφανώς- κεντρικής Ευρώπης, τέτοιου που πηγαίνει απευθείας στον στόχο, δίχως να μένει στα αγαπημένα μας… γύρω γύρω.
Γι’ αυτό ορισμένες φορές πιάνεις τον εαυτό σου να κοιτάει αμήχανα όσα κάνει, είτε σπονσοράρει τους Ολυμπιονίκες ιστιοπλόους Μάντη – Καγιάλη, είτε κοιτάς όσα έχει προσφέρει στο όμορφο νησί της Κέας, τα γήπεδα στα ακριτικά μέρη της χώρας που στήνει, ώστε τα παιδιά να μην αισθάνονται παράταιρα.
Μαθαίνεις για το ελικόπτερο, με το οποίο πέταξε κι αγόρασε αμέσως μετά την προσγείωση με το χρήμα μπροστά, επειδή βέβαια του άρεσε η αίσθηση. Προτιμά να κάνει πράγματα που δεν είναι συνηθισμένα στον τόπο μας, όπως παραδέχεται δημόσια και ο ίδιος. Τελευταία δε, λέει πως θα κάνει και νέο γήπεδο στον Άρη!
Τι εννοεί; Βάσει του σχεδιασμού του 38χρονου ιδιοκτήτη των “κιτρίνων” δεν θα πρόκειται απλά για ένα γήπεδο, αλλά για ένα complex, που θα περιλαμβάνει σάλα μπάσκετ 18.000 θέσεων, χώρους εκγύμνασης, αλλά κι αίθουσες για εμπορικές εκθέσεις, όπως και εστιατόρια, καταστήματα και μπαρ.
Υπάρχει κάτι τέτοιο στα μέρη μας; Όχι, βέβαια, άρα, κατανοείς προς τα πού το πηγαίνει, σε ένα εξελιγμένο Forum του Μιλάνου, ή σε ένα μοντέρνο Ο2.
Ψάχτηκε για ΔΕΘ
Η πρώτη του προτεραιότητα ήταν να χτιστεί το νέο παλάτι του Άρη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Πάει να πει Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, η οποία κι αυτές τις μέρες έχει την τιμητική της. Ρώτησε κι έμαθε από πρώτο χέρι την αναλγησία του ελληνικού κράτους, τους τεράστιους τοίχους που ορθώνει, όταν προσπαθείς να πληρώσεις για να πάρεις γη από οργανώσεις, ενώσεις, κόμματα, δήμους κι άλλα διάφορα προσχώματα, τα οποία έχουν κρατήσει τον τόπο μας πίσω όλα αυτά τα χρόνια, αφού η λειτουργία τους είναι στρεβλή και συνήθως πολύ μακριά από το λόγο που υπαγόρευε η δημιουργία τους.
Πλέον, ο Νίκος Λάσκαρης, αυτός ο Ευρωπαίος και παράλληλα πολίτης του κόσμου Έλληνας, αναζητά αυτόν τον τόπο σε άλλο σημείο και προφανώς, εκτός κέντρου Θεσσαλονίκης, μιας και η έκταση οφείλει να είναι μεγάλη. Στη συνέχεια θα έρθει η αναζήτηση των οικονομικών συνεργατών, οι οποίοι επίσης θα επενδύσουν στο project, άρα, το έργο θα χρειαστεί να περιμένει.
Άλλωστε, ο Άρης υπό των ημερών του και πάντα με την πολύτιμη συμπαράσταση του προέδρου Λευτέρη Αρβανίτη μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο και κανείς θα έλεγε, πως τα πράγματα θα δείχνουν πολύ καλύτερα σε δύο χρόνια, διάστημα στο οποίο προβλέπεται -βάσει των σημερινών δεδομένων- να έχει καθαρίσει η ΚΑΕ από τα αμαρτωλά χρέη του παρελθόντος.
Τότε τοποθετείται χρονικά και η έναρξη των πιο ουσιαστικών ενεργειών, πάνω στο πλάνο του γηπέδου, την ώρα ωστόσο, που η ιστορική έδρα του Άρη δείχνει να μην χωρά τον κόσμο. Η εικόνα των κερκίδων στον αγώνα προετοιμασίας κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μαρτυρά πως το Νίκος Γκάλης (αυτό της Θεσσαλονίκης, βρε!) ασφυκτιά υπό το βάρος των υπέρμετρων -όπως πάντα- προσδοκιών του φίλαθλου κόσμου.
Ήρθε για να μείνει
Διαβάζοντας πίσω από τις προθέσεις του Νίκου Λάσκαρη, βέβαια, κάποιος συμπεραίνει πως ο άνθρωπος ήρθε στον Άρη με σκοπό να παράξει εντυπωσιακό έργο, κάνοντας πάντα μελετημένα και προσεκτικά βήματα, άρα, σκοπεύει να μείνει για χρόνια στην ομάδα.
Δεν εμπίπτει στο σαλονικιώτικο ευχολόγιο, αλλά σύμφωνα με όσα έχει βάλει στο μυαλό της, η οικογένεια Λάσκαρη επιδιώκει ο Άρης να παίξει φέτος ωραίο, ελκυστικό μπάσκετ και σταδιακά να αρχίσει να μπαίνει ανάμεσα στη δυαρχία του αθηναϊκού κέντρου.
Εδικά για τη σεζόν που ξεκινά, οι “κίτρινοι” έχουν θέσει ως αγωνιστικό στόχο να αποτελέσουν τον τρίτο πόλο του ελληνικού μπάσκετ, κάτι πραγματικά δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο και σε κάθε περίπτωση επιθυμητό, ώστε η Α1 να γίνει αυτή που γνωρίζαμε στα πρώτα χρόνια της ύπαρξής της.
Απλά αυτή τη φορά όχι βασιζόμενη σε πήλινα πόδια (τηλεοπτικό συμβόλαιο), αλλά σε πραγματικά, δηλαδή στην ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία σε συνδυασμό με την οικονομική ικανότητα και την αγάπη για μια ομάδα και το μπάσκετ είναι η λύση της σημερινής εποχής.
Όλα αυτά, ο Νίκος Λάσκαρης τα κάνει έχοντας πάντα δίπλα του την Τζώρτζια Ευσεβίου, τη σπουδαία γυναίκα πίσω από τον σπουδαίο άνδρα. Άλλωστε, the road to success is filled with women pushing their husbands along, όπως έλεγε και ο Λόρδος Τόμας Ρόμπερτ Ντιούαρ, ο πρωτοπόρος Σκωτσέζος υπεύθυνος των αποστακτηρίων πριν από έναν αιώνα.
Εβίβα, λοιπόν!
