Ο Μιχάλης Μελής, αν και δεν έχει τοποθετηθεί δημόσια ως τώρα, διαφωνεί κάθετα με τους χειρισμούς των ανθρώπων της ΕΟΚ, στο θέμα της wild card. Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, ανήκοντας στους μειοψηφούντες, δεν μπορεί να κάνει κάτι, καθώς οι τρεις της επιτροπής (προερχόμενοι από την ΕΟΚ) είναι “μπετόν αρμέ” και θα ψηφίσουν το εκλεκτό του Βασιλακόπουλου σωματείο.
Ως εδώ μοιάζει να είναι όλα σωστά καμωμένα, όμως μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα. Πιστεύουμε πως όντως ο νέος πρόεδρος έχει διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα, όπως επίσης συμφωνούμε απόλυτα ότι μειοψηφεί. Μόνο που τα χέρια του δεν είναι τόσο… δεμένα. Τι μπορούσε (μπορεί ακόμα και τώρα) να κάνει;
Να συγκαλέσει Διοικητικό Συμβούλιο, να εξηγήσει τους λόγους που τον οδηγούν στο να στηρίξει τη συγκεκριμένη ομάδα (δεν έχει σημασία ποια είναι), γιατί διαφωνεί με τους χειρισμούς της ΕΟΚ και να ζητήσει να ληφθεί ομόφωνη απόφαση. Αμέσως μετά να ανακοινώσει, “καπελώνοντας” την επιτροπή της ΕΟΚ, ότι “ο ΕΣΑΚΕ αποφάσισε να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα η… (τάδε) ομάδα και περιμένει την απόφαση της επιτροπής“.
Να εκθέσει στην ουσία τον Γιώργο Βασιλακόπουλο και να τον υποχρεώσει να βγει μπροστά. Να πάρει εκείνος διαφορετική απόφαση και να πρέπει να τη στηρίξει. Έτσι θα έκανα εγώ, αν ήμουν πρόεδρος κι ένιωθα ότι ο κανονισμός (λανθασμένα, και πρέπει να αλλάξει αυτό το εδάφιο) με έχει εγκλωβίσει. Θα έμπαινα μπροστά, δεν θα περίμενα την αρνητική εξέλιξη, δεν θα δεχόμουν να λειτουργήσω σε καθεστώς ομηρίας.
Γιατί, εντέλει, η 14η ομάδα στο πρωτάθλημα του ΕΣΑΚΕ θα αγωνιστεί… Άρα είναι δική μου υπόθεση, όχι της ΕΟΚ, που κάνει “μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα“. Το θέμα είναι, το λέει η καρδούλα σου, Μιχάλη;
