Γεια σας φιλαράκια, καλώς βρεθήκαμε πάλι. Αραιά και που, αλλά με θεματάκια που είναι πάντα “καυτά” κι επίκαιρα. “Περαστικός” είμαι, δεν θα κάθομαι όλη μέρα πάνω από το pc, για να δουλεύω, αυτό ας το κάνουν οι δημοσιογράφοι. Άλλωστε, μια χαρά κατέγραψαν τα της μετονομασίας του ΟΑΚΑ σε “Νίκος Γκάλης“, αλλά και τις αντιδράσεις της Ομοσπονδίας. Αυτό που κανείς δεν έγραψε είναι η… εκδίκηση του Γκάλη.
Έμαθα πως η διοίκηση του γηπέδου έχει ενοχληθεί σφόδρα, από το γεγονός ότι στην ΕΟΚ ξεχνάνε συστηματικά να πληρώσουν το ενοίκιο. Το χρέος της Ομοσπονδίας -λένε- έχει φτάσει στα 500.000 ευρώ κι αν δεν τακτοποιηθεί άμεσα, μέχρι που θα απειλήσουν και με έξωση την παρέα του “φάρου“.
Δεν νομίζω ότι θα φτάσουμε εκεί, θα βρεθεί τρόπος να δοθεί κάτι έναντι και να καταλαγιάσει το θέμα. Σκέφτεστε, όμως, να βρεθεί η Ομοσπονδία στον δρόμο, μετά τη μετονομασία του γηπέδου σε “Νίκος Γκάλης“; Αυτό θα πει “εκδίκηση” κι όχι βέβαια από τον Νίκο, αλλά από την ίδια τη ζωή. Πώς λέμε “η ζωή είναι ωραία, αλλά τα έχει μ’ άλλον“.
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι η ΕΟΚ δεν έχει ρευστότητα να πληρώσει τα ενοίκια, αλλά μπορεί να καλύπτει τα έξοδα των δημοσιογράφων, που ακολούθησαν την αποστολή της Εθνικής στο Τορίνο. Είναι θέμα προτεραιοτήτων και η εικόνα είναι σημαντικότερη από τα γραφεία. Έχει ψυχή η εικόνα, αφήστε δε που και έξωση να γίνει (δεν πρόκειται) κανείς δεν θα το γράψει (έχουν γνώση οι φύλακες).
Στο θέμα μας τώρα. Δεν είναι η μοναδική “εκδίκηση” του Γκάλη προς την ΕΟΚ. Πρόσφατα -διάβασα- δόθηκε το όνομά του σε ανοιχτό γήπεδο στον Πύργο. Στα μέρη του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Μέχρι που δεν πρόκειται να περάσει ξανά από εκεί ο “μεγάλος“, αφού δεν αντέχει στην ιδέα ότι απονέμονται τιμές στον κορυφαίο Έλληνα μπασκετμπολίστα. Γιατί, απλά, θέλει να είναι αυτός ο κορυφαίος. Έλα, όμως, που ο κόσμος ξέρει…
