Το ΟΑΚΑ μοιάζει με… φρούριο, με αστυνομικούς παντού, με αυξημένα μέτρα ασφαλείας, τα οποία όμως είναι χωρίς λογική και γνώση. Άρα είναι απρόσφορα μέτρα. Κι επειδή δεν γράφουμε κάτι στην τύχη, εξηγούμαστε:
Για να μπει κανείς στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ και να παρκάρει, είναι υποχρεωμένος να μπει από μία είσοδο, τη στιγμή που υπό κανονικές συνθήκες υπάρχουν τρεις. Όλες οι είσοδοι οδηγούν στο ίδιο σημείο, στο οποίο φτάνεις (εντέλει) και από τη μία πόρτα.
Γιατί έκλεισαν οι άλλες δύο; Εκτός από τη δημιουργία μποτιλιαρίσματος και την ταλαιπωρία του κόσμου, δεν συντρέχει κανένας ουσιαστικός λόγος, καθώς στο πάρκινγκ δεν γίνονται (κατά κανόνα) επεισόδια. Αλλά κι από τη μία είσοδο μπαίνοντας, δεν υπάρχει στη συνέχεια περιορισμός, άρα μπορείς από μέσα να πας εκεί, που δεν σε αφήνουν να μπεις.
Πάμε στο πιο ενδιαφέρον. Ακριβώς δίπλα στην είσοδο των αποδυτηρίων του Παναθηναϊκού, απέναντι από το πάρκινγκ, υπάρχει ένα δρομάκι που οδηγεί στη θύρα των επισήμων και κατ’ επέκταση στα δημοσιογραφικά. Αυτό δεν χρησιμοποιείται από φιλάθλους, καθώς δεν τους βολεύει, εκτός αν έχουν πρόσβαση στα επίσημα. Οσάκις λαμβάνονται επιπλέον μέτρα ασφαλείας, το δρομάκι κλείνει ωσάν να ήταν οι Θερμοπύλες.
Κάθε φορά κάνουμε την ίδια κουβέντα, ότι δεν συντρέχουν λόγοι να κάνουμε κύκλους και κάθε φορά παίρνουμε την ίδια απάντηση: “Αυτές τις εντολές έχουμε“. Σήμερα επιλέξαμε να κάνουμε το εξής εκπληκτικό: Αντί να πάμε από το δρομάκι, χωρίς καν να δείξουμε ταυτότητα ή διαπίστευση, πήγαμε ευθεία στ’ αποδυτήρια.
Φτάσαμε ως την είσοδο και αντί να πάμε αριστερά στ’ αποδυτήρια, κάναμε δεξιά, ανεβήκαμε τις σκάλες και βρεθήκαμε στο… απαγορευμένο δρομάκι. Το οποίο -φυσικά- 20 μέτρα πιο κάτω φυλάσσονταν λες και ήταν ο δρόμος για το μετάξι.
Καλά είναι τα μέτρα και αναγκαία. Κι αν πρόκειται να γίνουν οι αγώνες με τάξη και ασφάλεια, ας ταλαιπωρηθούμε. Αρκεί να υπάρχει λογική. Για την ώρα τσάμπα ταλαιπωρούνται οι αστυνομικοί κι εμείς.
