Έπρεπε να περάσουν έξι ολόκληρες μέρες για να μεταφέρουν το μήνυμα στον εντολοδόχο και να αντιμετωπίσουν τη βαριά ήττα στη Λάρισα οι Ομοσπονδιακοί. Τόσο πολύ πόνεσε το “όχι στον φόβο” που είπαν στον κάμπο. Κι αυτός, που (τόσο ξέρει, τόσο γράφει) προετοίμαζε καιρό το έδαφος για το “μαύρισμα” του Καφφέ, τώρα αναζητεί… ισοδύναμα.
Άργησε έξι μέρες, αλλά λογικό είναι. Όταν λείπει στη Λευκάδα (πάντα με δικά του έξοδα, καθότι είναι κιμπάρης και φραγκάτος), μένουν οι δουλειές πίσω, δεν υπάρχει κι επικοινωνία με τα κεντρικά, χάνεται το σήμα, άσε που τελευταία φοβούνται να μιλούν, γιατί (πού ξέρεις) μπορεί να γίνει ξαφνικά άρση απορρήτου και περιμένουν να βρεθούν από κοντά, οπότε λογικό είναι.
Παλιότερα, πέθαινε ο Μπρέζνιεφ και το μαθαίναμε όταν αναλάμβανε την εξουσία ο Αντρόποφ. Δεν απέχουν πολύ, ούτε ηλικιακά, ούτε σε άσκηση πολιτικής οι Ομοσπονδιακοί…
