Ο Δημήτρης Διαμαντίδης διανύει τους τελευταίους μήνες της καριέρας του, καθώς μετά το τέλος της σεζόν θα αποχωρήσει από τη δράση. Ο “3D” αναμένεται να ξεπεράσει τον Φραγκίσκο Αλβέρτη σε ευρωπαϊκές συμμετοχές στο αποψινό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Ερυθρό Αστέρα, με τον “Φράγκι” να αποθεώνει τον αρχηγό του “τριφυλλιού”, μιλώντας στην “Πράσινη”.
-Φραγκίσκο, τι είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης για τον Παναθηναϊκό;
“Ο Διαμαντίδης είναι τεράστιο κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό. Ένα στολίδι για το ελληνικό μπάσκετ, μια πραγματική διαφήμιση όχι μόνο για το ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά και για παγκόσμιο”.
-Ζώντας καθημερινά τον Διαμαντίδη πως “ζεις” εσύ την τελευταία του χρονιά;
“Ο Διαμαντίδης και ο κάθε Διαμαντίδης δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει αυτή τη στιγμή ότι σε μερικούς μήνες θα βάλει τέλος στην καριέρα του. Δεν γίνεται να το καταλάβει τώρα. Όταν βρίσκεσαι σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός, στο υψηλότερο επίπεδο δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς τέτοια πράγματα. Οι συνεχείς υποχρεώσεις των προπονήσεων, των αγώνων, των ταξιδιών, δεν του αφήνουν καιρό. Αυτό είναι ένα συναίσθημα που σε κατακλύζει όταν τελειώσεις. Όταν έχεις όλο τον χρόνο μπροστά σου να νιώσεις το κενό που έχει δημιουργηθεί στη ζωή σου. Ένα κενό τεράστιο που για πάρα πολλούς παίκτες έγινε δυσαναπλήρωτο.
Ξέρεις, δεν είναι καθόλου εύκολο να συνηθίσεις έναν τρόπο ζωής. Για τους περισσότερους από εμάς που μια 20ετία έχουμε μάθει να ζούμε αλλιώς και να έχουμε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, δεν είναι καθόλου εύκολο να δεχθούμε αυτήν την τεράστια αλλαγή. Και ο Δημήτρης τώρα μπορεί να μην το νιώθει, αλά όταν αρχίσει η νέα σεζόν και είναι εκτός θα το νιώσει. Και θα του λείψει. Είναι φυσιολογικό”.
-Πόσο δύσκολο είναι για έναν παίκτη τέτοιου επιπέδου να πάρει αυτήν την απόφαση;
“Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο να πάρεις απόφαση να σταματήσεις. Ο καθένας βέβαια σταματάει για τους δικούς του, προσωπικούς, λόγους. Σίγουρα όταν ένας παίκτης πάρει την απόφαση να πει σταματάω, έχει κουραστεί το κορμί του, έχει κουραστεί η ψυχή του, το μυαλό του. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να ξεπεράσουν κάποιον τραυματισμό. Πάντως ό,τι και να γίνει, το καταλαβαίνεις. Μέσα σου νιώθεις πως αυτή είναι η στιγμή που παίρνεις την απόφαση”.
-Θεωρείς ότι μετά το τέλος της καριέράς σου, όταν έρθει αυτό, θα συνεχίσει να βρίσκεται στον χώρο του μπάσκετ;
“Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που αγαπάει το μπάσκετ και δεν θέλει να συνεχίσει να βλέπει τον Διαμαντίδη στα γήπεδα ακόμα και μετά τη στιγμή που θα σταματήσει την καριέρα του. Όμως, αυτό είναι κάτι προσωπικό. Δεν θα αποφασίσουμε εμείς για τον Διαμαντίδη. Θα πρέπει να σεβαστούμε το τι θα αποφασίσει εκείνος, αλλά και να κατανοήσουμε πως θα χρειαστεί σίγουρα και ένα… περιθώριο. Μια περίοδο αποτοξίνωσης”.
Αν φέρεις στο μυαλό σου το βράδυς της 11ης Οκτωβρίου 2009, όταν παραδίδεις την σκυτάλη στον Δημήτρη Διαμαντίδη, θεωρείς πως τα χρόνια πέρασαν γρήγορα; Ίσως πιο γρήγορα από ότι περίμενες;
“Έτσι είναι η ζωή. Τα χρόνια περνάνε για όλους μας. Για όλο τον κόσμο. Είναι αυτό που λένε ότι όλοι μας έχουμε το πεντάλεπτο της δημοσιότητας που μας αναλογεί. Ο Δημήτρης έχει κάνει μια τέτοια καριέρα. Μια καριέρα που όλοι οι παίκτες δεν έχουν καν ονειρευτεί. Αλλά πέρα από την καριέρα, έχει σημασία πως έχει κάνει φίλους και σχέσεις που κρατάνε και θα κρατήσουν στο πέρασμα του χρόνου. Το κενό του θα είναι τεράστιο για το μπάσκετ και πολύ δύσκολο να αναπληρωθεί”.
-Μετά από τόσους τίτλους, μετά από τόσα ρεκόρ, μετά από τόσες διακρίσεις, τι αφήνει πίσω του ο Δημήτρης Διαμαντίδης;
“Μια τεράστια κληρονομιά. Μια τεράστια παρακαταθήκη που όλοι εκείνοι που έρχονται, θα πρέπει να την έχουν σαν οδηγό για τη συνέχεια. Είναι ένα τεράστιο παράδειγμα για όλους μας. Και για τη νοοτροπία και τη φιλοσοφία του για τη σκληρή του δουλειά και για τα επιτεύγματά του. Ο Διαμαντίδης θα πρέπει να γίνει βιβλίο”.
-Στο φιλικό με την ΤΣΣΚΑ, όταν τον πήρες αγκαλιά, τι τον συμβουλεύεις για τη συνέχεια της διαδρομής του;
“Δεν μπορώ να δώσω εγώ συμβουλές στον Διαμαντίδη. Ούτε εκείνο το βράδυ που έλεγε εγώ “αντίο” στο μπάσκετ, αλλά και ούτε και τώρα για το πώς θα συνεχίσει ο Δημήτρης τη ζωή του. Εμείς έχουμε τη δική μας σχέση, τη δική μας επικοινωνία η οποία δημιουργείται μέσα από την τριβή, τα συναισθήματα της καθημερινότητας, αλλά και της εμπειρίας και των δύο. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια καταλαβαινόμαστε με τα μάτια.
Και δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για εμάς από την επαλήθευση όλων όσων σκεφτόμαστε. Η θεωρία είναι εύκολη. Η επαλήθευση είναι το θέμα. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχω ζήσει τον Διαμαντίδη σε όλη του την καριέρα. Πολύ πριν έρθει στον Παναθηναϊκό Έχουμε παίξει αντίπαλοι, έχουμε παίξει συμπαίκτες, έχουμε κλάψει, έχουμε γελάσει, ακόμα και παίκτη τον είχε για τρεις μήνες. Εγώ από τη μεριά μου το μόνο που έχω να του πω είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα ζήσαμε παρέα και να του ευχηθώ ό,τι και αν αποφασίσει να κάνει στη συνέχεια, να το κάνει τόσο επιτυχημένα, όσο επιτυχημένη είναι και η καριέρα του”.
