Πρώην αποικία της Βρετανίας, γνωστή (στο παρελθόν) ως Βόρεια Ροδεσία, ανεξαρτητοποιήθηκε το 1964. Με πληθυσμό κάτι παραπάνω από 15 εκατομμύρια κατοίκους, βρισκόμενη στα βόρεια της Νότιας Αφρικής, μετονομάστηκε σε Ζάμπια, χάρη στον ποταμό Ζαμβέζη, ο οποίος τη διατρέχει.
Συνορεύει με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την Τανζανία, το Μαλάουι, τη Μοζαμβίκη, τη Ζιμπάμπουε, τη Μπτσουάνα, τη Ναμίμπια και την Ανγκόλα. Έχει πρωτεύουσα τη Λουσάκα κι επίσημη γλώσσα την αγγλική.
Τι μ’ έπιασε και ασχολήθηκα με τη Ζάμπια; Όταν μια χώρα με 98,7% Αφρικανούς, 1,1% Ευρωπαίους και ένα μικρό μέρος 0,2% Ασιάτες (κυρίως) Ινδούς, ασχολείται με το στοίχημα στο μπάσκετ, νιώθεις πως έχει ενδιαφέρον η ιστορία. Αν τώρα σας πούμε ότι ασχολείται με το ελληνικό μπάσκετ, θα αυξηθεί το ενδιαφέρον σας! Κι αν σας αποκαλύψουμε ότι παίζουν στοίχημα σε αγώνες της ΕΣΚΑΝΑ, θα πιστέψετε πως ήρθε ο Αρμαγεδδών ντυμένος στα πορτοκαλί…
Αν και οι γνώσεις μου στα πρωταθλήματα της ΕΣΚΑΝΑ είναι περιορισμένες, θαρρώ πως δεν πέρασε από τα μέρη μας παίκτης της φυλής Μπέμπα, ούτε προπονητής της φυλής Τόνγκα, γεγονός που θα εξηγούσε το στοιχηματικό ενδιαφέρον για την Ελευθερία Μοσχάτου. Εκτός κι αν τελευταία στη Νέα Σμύρνη, όπου κατοικοεδρεύει ο Μίλωνας, έχουν έρθει φύλαρχοι των Λόζι, των Λούντα, των Λουένα, ή κάποιοι που να ανήκουν σε μία εκ των 70 διαφορετικών φυλών του Μπαντού.
Να συμφωνήσουμε αρχικά ότι, όσο κι αν έχει γίνει πολυπολιτισμική η σύγχρονη κοινωνία, δεν φτάσαμε στο σημείο να απασχολεί τους κατοίκους της Ζάμπια το αποτέλεσμα του αγώνα Ένωση Αρμενίων – Ν.Ε. Μεγαρίδας. Ποιο αποτέλεσμα; Οι άνθρωποι παρακολουθούσαν (φαντάζομαι live) και το σκορ των δεκαλέπτων, κάτι που ανάθεμα κι αν υπάρχουν ένα δύο αθλητικά site στη χώρα μας, που να το έχουν καταγράψει.
Απαγορεύεται να παίξουν στοίχημα στη Ζάμπια; Πρόδηλα ΟΧΙ. Δεν είναι (φαντάζομαι, χωρίς να έχω πλήρη γνώση της νομοθεσίας περί στοιχήματος) παράνομο. Από μόνο του το γεγονός ότι άνθρωποι στοιχηματίζουν (και δη στην άλλη άκρη του πλανήτη) σε αγώνες ερασιτεχνικού μπάσκετ, όπου θα μπορούσα να παίζω εγώ ή εσείς που διαβάζετε, που οι παίκτες παίζουν γιατί το γουστάρουν, όχι για να λύσουν βιοποριστικές ανάγκες, με προβληματίζει.
Αρχίζω να αναρωτιέμαι αν οι αγώνες που γίνονται στα τοπικά εξυπηρετούν ΜΟΝΟ την ανάγκη παιδιών να αθληθούν και να παίξουν το σπορ που αγαπούν, ή κάτι παραπάνω; Γιατί, δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός του συστήματος για να το αντιληφθείς, πως εύκολα μπορούν να συμφωνήσουν παίκτες δύο ομάδων το αποτέλεσμα, τη στιγμή που το στοίχημα παίζεται στη Ζάμπια.
Είμαι καχύποπτος; Ίσως.
- Αλήθεια, γνωρίζει η ΕΣΚΑΝΑ ότι η χάρη της έχει φτάσει στη Ζάμπια;
- Έδωσε συγκατάθεση (αν απαιτείται, δεν το γνωρίζω), ή εν αγνοία της παίζεται το στοίχημα;
- Αν δεν το γνωρίζουν, τώρα που το γνωστοποιήσαμε θα κάνουν κάτι να προστατέψουν τα πρωταθλήματα, ή θα αδιαφορήσουν;
- Η κεντρική εξουσία του μπάσκετ έχει άποψη;
- Ο… κατά δήλωσή του “πολέμιος του στοιχήματος” Γιώργος Βασιλακόπουλος θα αντιδράσει;
- Ο “πρώτη (δεύτερη) φορά αριστερά” Υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής, νιώθει μια αριστερή παρόρμηση να παρέμβει, ή η καρέκλα τον έχει κάνει παντελώς αδιάφορο για ό,τι συμβαίνει γύρω του;
Τις απαντήσεις οφείλουν να δώσουν οι ίδιοι. Εμείς ανακαλύψαμε το γεγονός, το καταγράψαμε ως οφείλαμε και τώρα τους δίνουμε την μπάλα να κάνουν παιχνίδι. Δεν έχουμε πολλές ελπίδες ότι θα μετατρέψουν την πάσα μας σε… ασίστ, πετυχαίνοντας καλάθι αξιοπιστίας για το άθλημα που αγαπάμε, αλλά πάντα ελπίζουμε ότι μπορεί να μας… εντυπωσιάσουν.
