Ήδη τα παιδιά έχουν γράψει για τα “πράσινα” ρεκόρ. Και θα μπορούσαμε να ξοδέψουμε… οθόνες και να πληκτρολογήσουμε κείμενα για την εξαιρετική εμφάνιση των Νικ Καλάθη και Τζέιμς Γκιστ (με αυτή τη σειρά). Και για άλλους, που βοήθησαν σημαντικά. Η διαφορά, όμως, δεν είχε να κάνει με παίκτες, αλλά με νοοτροπία.
Αυτό το μπάσκετ – αλάνας, με τον Ράνγκλαντ να παίζει μόνος του, λες και δεν είχε συμπαίκτες, να σουτάρει χωρίς λογική, αδιαφορώντας για τα ενδεχόμενα μις ματς, που έβρισκαν συμπαίκτες του, αυτό το μπάσκετ του… παίρνω αμπάριζα και βγαίνω, όποιος δοκιμάσει να το παίξει απέναντι στον Παναθηναϊκό (και στον Ολυμπιακό) είναι χαμένος από χέρι.
Αν αναρωτιέστε ακόμα πώς αυτή η ομάδα νίκησε την Μπαρτσελόνα, δεν έχετε παρά να δείτε τις διαφορές ανάμεσα στο ελληνικό μπάσκετ και στα άλλα (τουρκικό και ισπανικό). Παιχνίδι μυαλού από τη μια, ταλέντο κι εμπιστοσύνη στην ταχύτητα, στην απόφαση του παίκτη που έχει την μπάλα από την άλλη.
Εκεί είναι που διαφέρουν οι ομάδες μας. Στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν το παιχνίδι, στο ότι ακολουθούν το σύστημα, στο ότι έχουν υπομονή στην επίθεση. Ακόμα κι αν τους λείπει η αλτικότητα που είχαν ο Γκάμπριελ, ο Κάρτερ, ο Παλάσιος. Το μπάσκετ είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα παιχνίδι μυαλού κι αυτό φάνηκε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο, στο ματς του Παναθηναϊκού με την Καρσίγιακα.
Όπως φάνηκαν κι άλλα πράγματα:
- Ότι όσο κι αν προσπάθησε το μάρκετινγκ των Τούρκων (κι όχι μόνο) να παρουσιάσει τον Σιπάχι ως ταλέντο, γελάνε κι οι πέτρες.
- Ότι ο Ραντούλιτσα είναι -για την ώρα- πολύ βαρύς, γι’ αυτό κι ήταν εκτός αγώνα.
- Ότι ο πιο αξιόπιστος σέντερ του Παναθηναϊκού είναι ο Γκιστ, παρότι ο Κούζμιτς είναι φιλότιμος κι ο Ραντούλιτσα έχει πλαστικότητα στις κινήσεις και τρόπους να βάζει την μπάλα στο καλάθι.
- Ότι ο Καλάθης είναι αστείρευτη πηγή δύναμης, γι’ αυτό και γίνεται καλύτερος ο Διαμαντίδης, που πλέον βγάζει το απόσταγμα της εμπειρίας στο παρκέ.
Μοιάζει εύκολη η επικράτηση, αλλά στο ξεκίνημά του το παιχνίδι είχε “πρέπει” μπροστά, για να μην… πρέπει να κυνηγά σαν τρελός τις επόμενες συναντήσεις ο Παναθηναϊκός. Βλέπετε, ακολουθεί η αναμέτρηση στη Βαρκελώνη, που ποτέ δεν είναι απλή υπόθεση κι ένα (… 0-3) στο ξεκίνημα, θα ήταν βαρίδι.
