Κάποιοι τίτλοι είναι βαρύγδουποι, όταν όμως τους συσχετίσεις με πρόσωπα, μετατρέπονται σε… ανέκδοτα. Γιατί ακούς, για παράδειγμα, παρατηρητής διαιτησίας κι αμέσως σκέφτεσαι έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει διαγράψει τεράστια πορεία στον χώρο κι έχει φτάσει σε εκείνο το επίπεδο ωρίμανσης, ώστε να μπορεί (και με την εμπειρία, και με τις εικόνες, και με τις γνώσεις του) να κρίνει τους διαιτητές. Και μέσω της κρίσης του, να γίνουν καλύτεροι.
Κάπως έτσι δεν φαντάζεστε τον “παρατηρητή διαιτησίας“; Βάλτε τώρα σε αυτά τα παπούτσια, σε αυτό το… κουστούμι τον Κυριάκο Ταβουλαρέα (για παράδειγμα). Δηλαδή, για να το καταλάβουμε, θα πάει ο Καλαματιανός να παρατηρήσει τον Χρήστο Χριστοδούλου (για παράδειγμα).
Αυτόν με τον οποίο μέχρι πρότινος σφύριζαν (όλοι στην ίδια γειτονιά κατοικούμε, ξέρουμε και τα πώς και τα γιατί) μαζί σε αγώνες κι αν δεν συνέτρεχαν λόγοι εκκένωσης του γηπέδου (σεισμός, προειδοποίηση για τσουνάμι) δεν ακούγαμε τη σφυρίχτρα του “Ταβού“. Πήγαινε κι έρχονταν πάνω κάτω κι ευτυχώς που η στολή των διαιτητών δεν ήταν κίτρινη, γιατί με δύο κεραίες θα μπορούσε να μοιάζει και με τρόλεϊ, που εκτελεί δρομολόγιο.
Αίφνης, ο ΚΕΔίτης (πλέον) Ταβουλαρέας θα κρίνει τον Χριστοδούλου, τον Γκόντα, τον Πηλοΐδη, τον Σχινά και τους άλλους. Θα πάει, δηλαδή, στ’ αποδυτήρια και θα τους κάνει παρατήρηση; Ο Ταβουλαρέας!
Κάπως έτσι απαξιώνονται θεσμοί, εκλείπουν λόγοι ύπαρξής τους. Γιατί αν είναι να έχουμε παρατηρητή διαιτησίας με τη διαιτητική επάρκεια του Κυριάκου, καλύτερα είναι να καταργηθεί η θέση. Σοβαροί να είμαστε.
Θέλετε παρατηρητές; Λάζαρος Βορεάδης, Στέλιος Κουκουλεκίδης, Νίκος Πιτσίλκας (αν δεν ήταν στον χώρο διαιτητές οι γιοι του), όταν σταματήσει ο Χρήστος Χριστοδούλου, ο ακριβοδίκαιος κι αντισυστημικός Χρήστος Μαστραφτσής, ο πράος κι εξαιρετικός συνάδελφος Τάσος Πηλοΐδης (όταν σταματήσει) και πολλοί άλλοι. Όχι ρε παιδιά ο Ταβουλαρέας…
Υ.Γ.: Όταν ένας διαιτητής έχει ως μεγαλύτερο προσόν τη φιλική του σχέση με τον Αντώνη Σαμαρά, δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος παρατηρητής διαιτησίας.
