Τέτοια αγάπη δεν τη χωράει ο νους. Χρόνια τώρα λάτρευε τον χώρο των Κριτών ο αγράμματος. Μπορεί να μην ήξερε πως γράφονται, αλλά τους αγαπούσε. Όχι, δεν θέλουμε να τον αδικήσουμε, πάντα ήταν κοντά τους. Τελευταία είναι πιο κοντά από ποτέ…
Όμορφο πράγμα η αγάπη κι εμείς χαιρόμαστε να βλέπουμε τον κόσμο αγαπημένο. Να ανοίγει τις φτερούγες του και να τους σκεπάζει. Να τους προστατεύει. Σαν να είναι η οικογένειά του. Και το “οικογένεια” δεν χρειάζεται εισαγωγικά. Οικογένεια κανονική, λέμε…
