Ένα θέμα που έχει προκύψει από το πουθενά απασχολεί (;) το ελληνικό μπάσκετ, είναι το “εργόσημο“. Για τους μη μυημένους, οι ΚΑΕ είναι υποχρεωμένες να καταβάλλουν εργόσημο στους Κριτές (και όχι μόνο) βάσει όσων απαιτεί το υπουργείο Εργασίας. Οι Κριτές υποστηρίζουν πως δεν είναι υπάλληλοι (όπως για παράδειγμα οι σεκιουριτάδες), αλλά “Βοηθοί διαιτητών” και δεν εμπίπτουν στη διαδικασία “εργοσήμου“.
Επειδή πολλά λέγονται, αλλά λίγοι γνωρίζουν, πάμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, για να μην υπάρχουν σκιές. Το “εργόσημο” δεν μειώνει κατ’ ελάχιστο τα έσοδα των Κριτών. Αποτελεί υποχρέωση των ΚΑΕ κι αν δεν καταβληθεί, τότε οι ΚΑΕ υπόκεινται σε έλεγχο και κινδυνεύουν με πρόστιμο.
Γιατί δεν θέλουν οι Κριτές το “εργόσημο“; Γιατί στην ουσία “αποκλείονται” από τους αγώνες οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και οι επίσημα καταχωρημένοι ως άνεργοι, οι οποίοι ταυτόχρονα είναι Κριτές αγώνων μπάσκετ. Κι αυτό που φοβούνται είναι πως αν περάσει σε υψηλό επίπεδο, ίσως να επεκταθεί και στα τοπικά και τότε… “αντίο ζωή“.
Βεβαίως, το μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα ήταν ξεκάθαρο: “Ολοκληρώνουμε τη διαδικασία κάθαρσης στο ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς και όλους τους οικονομικούς ελέγχους σε όλες τις αθλητικές Ομοσπονδίες“. Άρα και στην ΕΟΚ, οπότε -από τη στιγμή που υπάρχει ρητή εντολή από το υπουργείο Εργασίας– δεν μπορεί κανείς να κάνει τον “επαναστάτη“.
Οι Κριτές ορθώς υποστηρίζουν ότι είναι “Βοηθοί Διαιτητών“, γιατί στην πραγματικότητα αυτό είναι. Κανείς, όμως, δεν πήγε να διεκδικήσει το δίκαιο. Μια γνωμοδότηση της ΕΟΚ (αστεία πράγματα) δεν αποτελεί δέσμευση για το υπουργείο Εργασίας. Πριν από τρία χρόνια, η Τάνια Μερίκα, ο Κυριάκος Ταβουλαρέας και ο Παναγιώτης Τσαγκρώνης, πήγαν στο υπουργείο Εργασίας και μίλησαν με μια υπάλληλο, που δέχθηκε την άποψή τους.
Ούτε στο “Κάτω Παρτάλι” τρεις άνθρωποι που δεν έχουν καμία αρμοδιότητα, δεν μιλούν με… υπάλληλο (κι όχι με την ηγεσία του υπουργείου), ώστε να ανατρέψουν μια απόφαση του κράτους.
Ως τί πήγε ο κ. Ταβουλαρέας να μιλήσει; Ως “κολλητός” του Αντώνη Σαμαρά; Μια… ειδικότητα, που -φανταζόμαστε- η νέα Κυβέρνηση και προσωπικά ο Σταύρος Κοντονής δεν αποδέχονται ως στοιχείο, ώστε να γίνει κεντρικός συνομιλητής, όποιος διατηρεί φιλικές σχέσεις με τον Πρωθυπουργό.
Η Τάνια Μερίκα είναι πρόεδρος ενός Συνδέσμου, απλά γιατί δεν υπάρχει Ομοσπονδία Κριτών, η οποία θα μπορούσε να διεκδικήσει το δίκαιο, μιλώντας εκ μέρους όλων. Αν, για παράδειγμα, ο Σύνδεσμος Πειραιά έχει διαφορετική άποψη, νομιμοποιείται η κ. Μερίκα να μιλά εκ μέρους όλων των Κριτών; Πρόδηλο είναι πως εκπροσωπεί ένα υποσύνολο.
Ο, δε, Τάκης Τσαγκρώνης είναι γενικώς εκεί. Δεν έχει σημασία που ο ίδιος -εκτελώντας εντολές Βασιλακόπουλου– είχε κλείσει όλες τις πόρτες στην κ. Μερίκα, όταν η τελευταία επιχειρούσε να ιδρύσει Ομοσπονδία Κριτών. Τώρα τρέχει στο πλάι της, αφού η πρόεδρος του ΣΚΚΑ μετατοπίστηκε κι επέστρεψε στην αγκαλιά του κ. Βασιλακόπουλου.
Επιστρέφουμε στο “εργόσημο“. Για να υπάρξει αλλαγή, πρέπει να αλλάξει ο νόμος, αλλά για να συμβεί αυτό χρειάζεται κοινή επαφή των ηγεσιών του ΕΣΑΚΕ, της ΕΟΚ, του κ. Κοντονή, του κ. Συναδινού, ώστε -αν κι εφόσον συμφωνήσουν- να πάνε από κοινού να συζητήσουν με το υπουργείο Εργασίας.
Οι Κριτές μπορεί να μην πληρώθηκαν (για να μην υπογράψουν το “εργόσημο“) στα πρώτα παιχνίδια (Κυπέλλου και Πρωταθλήματος), μπορεί να διοχετεύουν μέσω φιλικών λαθρόβιων site τάχα μου σκέψεις για αποχή (τί ώρα;), ή ακόμα και να εκμεταλλεύονται φίλα προσκείμενους δημοσιογράφους, για να αναδείξουν την πολύπλευρη δράση Τσαγκρώνη, όμως η προσκόλλησή τους στο άρμα της ΕΟΚ, δεν τους προσφέρει λύσεις. Αλλού παίζεται το παιχνίδι…
Θα περιμέναμε να δούμε την Τάνια Μερίκα, αλλά και άλλους προέδρους Συνδέσμων, να βγάλουν μια επίσημη ανακοίνωση, να επισκεφθούν φορείς και υπουργεία, αντί να κρατιούνται από ένα ανυπόστατο χαρτί (εκτίμηση Κόνιαρη, που δεν δεσμεύει ούτε τον ίδιο) και να παλεύουν μέσα από διαρροές να γλιτώσουν κάτι, που με τα μέχρι τώρα δεδομένα μοιάζει αδύνατο να αποφύγουν.
