“Όποιο κεφάλι δεν προσκυνά πρέπει να πέσει” είναι το διπλωματικό (δεν το λες) πλάνο της ΕΟΚ, εδώ και χρόνια. Η Ομοσπονδία έχει επιβάλλει (βρήκε και κάνει) ανθρώπους της παντού και θέλει να ελέγχει τον χώρο του μπάσκετ. Κι όταν κάποιος αντιδράσει, όταν κάποιος διεκδικήσει το δίκιο του, τότε όλο το σύστημα κινείται εναντίον του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διοίκηση της ΟΔΚΕ. Αφού δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις ο Ηλίας Καφφές, αφού δεν έκλινε το γόνυ στον “Αυτοκράτορα“, πρέπει να πέσει. Και προς αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθούν όλες οι δυνάμεις, αερομεταφερόμενες και μη.
Ο πρόεδρος της ΟΔΚΕ δείχνει “αγύριστο κεφάλι“, γι’ αυτό και απέτυχε η κατά μέτωπο επίθεση. Ξεκίνησε η εκ των έσω φθορά. Τρεις παραιτήσεις από το Δ.Σ. κι ένας αργυρώνητος καραγκιόζης να υβρίζει καθημερινά τη διοίκηση της Ομοσπονδίας Διαιτητών. Μόνο που κι αυτή η προσπάθεια έπεσε στο κενό, γιατί βρέθηκε κι άλλο “αγύριστο κεφάλι“.
Ο Παναγιώτης Αρβανιτίδης άντεξε. Παρότι βρίσκεται στην… εκλογική περιφέρεια του Στέλιου Συμεωνίδη, παρότι κινήθηκαν εναντίον του “θεοί και δαίμονες”, ο Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων της Ομοσπονδίας φαίνεται ότι δεν είναι “δημοσιοσχεσίτης” αλλά μαχητής. Κι έτσι η ΟΔΚΕ στέκεται όρθια, απέναντι στη λυσσαλέα επίθεση της ΕΟΚ και των “αυλικών“, αποδεικνύοντας το αυτονόητο:
Το μόνο έχει να φοβηθεί κάποιος, ο οποίος αντιστέκεται στην ΕΟΚ είναι ο φόβος. Τίποτα περισσότερο. Αν δεν φοβηθεί, θα νικήσει…
