Αποτέλεσε έναν εκ των στυλοβατών στην πορεία της Εθνικής Εφήβων μέχρι την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο και την κορυφή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αποτελώντας σημείο αναφορά κάτω από τις ρακέτες μιας και λογίζεται ως ο κορυφαίος σέντερ στην ηλικία του. Ο Γιώργος Παπαγιάννης (περί ου ο λόγος), παραχώρησε συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΟΚ, όπου αναφέρθηκε στα επιτεύγματα της “γαλανόλευκης” το φετινό καλοκαίρι, τα στοιχεία που θέλει να βελτιώσει ενώ ευχαρίστησε και δύο ανθρώπους που έχουν βοηθήσει για να έρθει η ομαδική και προσωπική καταξίωση ενώ ξεχώρισε και την αγαπημένη του στιγμή από το κλειστό του Βόλου.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
– To“τέταρτος στον κόσμο” δεν ακούγεται και τόσο άσχημο, αλλά εσάς φάνηκε να σας ενοχλεί. Τώρα που το βλέπεις από μια απόσταση, τι σκέφτεσαι;
“Δεν είναι κακό σίγουρα, αλλά το μόνο που σκέφτομαι ότι είχαμε δυνατότητες να κατακτήσουμε ένα μετάλλιο. Και δυστυχώς δεν το καταφέραμε. Είχαμε την ευκαιρία μας”.
– Το Πρωταθλητής Ευρώπης ακούγεται σίγουρα καλύτερο. Πόσο πολύ θέλατε αυτόν τον τίτλο;
“Πάρα πολύ! Δεν ήταν η προσπάθεια του ενός καλοκαιριού. Για εμάς που ξέρουμε είναι ένας τίτλους που τον θέλαμε πάρα πολύ, γιατί ήταν ένας κόπος τεσσάρων χρόνων”.
– Τι σημαίνει για εσάς τους τρεις, τον Χαραλαμπόπουλο, τον Σκουλίδα κι εσένα που βιώσατε όλη αυτή την προσπάθεια και των προηγούμενων χρόνων, να σηκώσετε μαζί την κούπα; Να ζήσετε αυτή τη στιγμή όπως τη ζήσατε;
“Είναι μια στιγμή που δεν θα την ξεχάσει κανείς από τους τρεις μας. Είναι ένα συναίσθημα το οποίο ειλικρινά, δεν μπορείς να το περιγραψεις, αλλά να το ζήσεις. Να αφεθείς να το ζήσεις και τίποτα άλλο”.
– Η κριτική που σας ασκήθηκε στην πρώτη φάση σας πλήγωσε; Ή σας ένωσε ακόμη περισσότερο;
“Προσωπικά δεν με πείραξε καθόλου. Ήξερα τι δυνατότητες είχε η ομάδα. Αυτή η ομάδα μπορούσε να φτάσει ψηλά και το πίστευα σε κάθε στιγμή της πορείας μας. Ακόμη και όταν ήρθαν τα αρνητικά αποτελέσματα”.
– Εσύ ένιωσες κάποια στιγμή πως το Ευρωπαϊκό θα μπορούσε να τελειώσει εκεί στην Α’ Φάση;
“Όχι! Ειλικρινά, δεν ένιωσα ποτέ ότι το ταξίδι αυτό θα τελείωνε εκεί!”.
– Θες να μας πεις τι άλλαξε από το πρώτο στο δεύτερο ημίχρονο στον τελικό; Τι σας αφύπνισε;
“Άλλαξε το πάθος μας. Στο πρώτο ημίχρονο είχαμε μπει αγχωμένοι. Το αλλάξαμε στο δεύτερο με το πάθος μας. Προσωπικά, στο ημίχρονο κάθισα και σκέφτηκα ότι είναι το τρόπαιο που κυνηγάω εδώ και τόσα χρόνια. Έβγαλα λοιπόν ότι ενέργεια που είχε απομείνει. Ξεκίνησα πρώτα από την άμυνα και αυτό που έδωσε δύναμη και ψυχολογία και στην επίθεση”.
– Αν έκλεινες τα μάτια για μια στιγμή ποια εικόνα από το Ευρωπαϊκό θα σου ερχόταν στο μυαλό; Εκτός από τη στιγμή που σηκώνετε την κούπα φυσικά.
“Μία μόνο: Όταν βλέπω τους γονείς μου πάνω στην εξέδρα να μου λένε “το κατάφερες“. Αυτό…”.
– Πολλές φορές μετά από μία τάπα έδειχνες να έχεις μεγαλύτερη ενέργεια στο παρκέ. Πόσο σημαντική είναι για σένα (και την ομάδα συνολικά) η άμυνα;
“Πολύ! Πιστεύω άλλωστε πως η άμυνα είναι αυτή που με ανέδειξε το καλύτερο σέντερ. Πάντα ξεκινάω από εκεί! Είναι η βάση για όλα”.
– Τι θα ήθελες να βελτιώσεις περισσότερο αυτή τη χρονιά;
“Σίγουρα θα ήθελα να βελτιώσω το σώμα μου. Και γενικώς ότι πρέπει, για να με κάνει να αποκτήσω μια θέση στο ρόστερ του Παναθηναϊκού”.
– Πόσο σημαντικές είναι οι “μικρές” εθνικές για εσάς; Ακόμη και για σένα που με τα 2.17 σου σίγουρα θα ξεχώριζες…
“Οι Εθνικές Ομάδες είναι η Ελλάδα. Είναι η υπερηφάνεια που έχεις να είσαι Έλληνας αυτό σημαίνει “μικρή” Εθνική για όλους εμάς”.
– Πόσο βάρος μπορεί να είναι στους ώμους σου, όλες αυτές οι προσδοκίες που υπάρχουν στο πρόσωπό σου;
“Υπάρχει κάποιο βάρος, αλλά αν θες να πετύχεις θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις, θα πρέπει να ζεις με αυτό. Όλα είναι μέρος της διαδικασίας. Έτσι τα αντιμετωπίζω”.
– Κάποιες φορές έδειχνες εκνευρισμένος και πολλοί θα μπορούσαν να το παρεξηγήσουν. Αν κάποιος σε άκουγε, συχνά τα είχες με τον εαυτό σου. Πόσο αυστηρός είσαι με τον Γιώργο;
“Είμαι, αλλά όχι πολύ. Όλοι τα βάζουμε με τον εαυτό μας αν κάνουμε κάποιος λάθος. Δεν είμαι πολύ αυστηρός όμως, γιατί ποτέ δεν πρέπει να κάνεις κακό στο ίδιο σου τον εαυτό”.
– Πόσο σημαντική είναι η λέξη οικογένεια; Κι εσύ την ομάδα, τους συμπαίκτες σου, οικογένεια τους χαρακτήρισες…
“Είμαστε μαζί τόσα χρόνια. Συναντιόμαστε, βρισκόμαστε χρόνια ολόκληρα. Όταν βλέπεις το κάθε παιδί εδώ και τόσα χρόνια και δημιουργούνται δεσμοί, πιστεύω ο καθένας σε αυτήν την ομάδα την χαρακτηρίζει οικογένεια”.
– Ευχαρίστησες τους συμπαίκτες σου, τους προπονητές σου, την οικογένειά σου. Υπάρχει κάποιος άλλος στον οποίο θα ήθελες να πεις ένα “ευχαριστώ”;
“Ναι. Στον κόουτς Μανουσέλη, γιατί ήταν ένας από τους ανθρώπους που με βοήθησε να πετύχω στόχους, αλλά και τον Θωμά Νίκου, ο οποίος ήταν ένας από τους βασικούς κρίκος της επιτυχίας αυτής”.
