Έλα βρε γλυκούλι. Μην κλαις. Εσένα ήθελαν. Σε αγαπάνε οι Κριτές, όπως τους αγαπάς κι εσύ. Κομμάτι δικό τους είσαι. Σάρκα από τη σάρκα τους. Αν μπορούσαν θα σε έκαναν όχι απλά μέλος τους, αλλά… πρόεδρο επί τιμής. Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα.
Πώς να γίνεις εσύ Κριτής, λεβέντη μου; Αφού είσαι αγράμματος. Αν έπρεπε να γράψεις παρατηρήσεις στο φύλλο αγώνα, σε ποια γλώσσα θα τις έγραφες και ποιος θα καταλάβαινε τα ορνιθοσκαλίσματά σου; Άσε που από παίκτες τον μόνο που θα πετύχαινες ήταν τον Παπαγιάννη, γιατί είχε πολλά “α”. Έτσι βρέθηκε η… χρυσή τομή.
