Κάποτε, στο ξεκίνημα της καριέρας του, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς τον αποκαλούσαν “Γκαστόνε”, λόγω της τύχης που είχε. Κι εδώ που τα λέμε θέλει τύχη (εκτός από ικανότητα) για να πάρεις ένα ευρωπαϊκό με σουτ από τη σέντρα κι άλλο ένα με τρίποντο στην εκπνοή (αφού έχει γίνει του Κουτρούλη ο γάμος) από τον Κορνήλιο.
Φέτος η τύχη του γύρισε την πλάτη. Μια εβδομάδα τον επισκέφθηκε Έλληνας προπονητής, που πήρε στα χέρια του μια ομάδα με το τέταρτο (βαριά πέμπτο) μεγαλύτερο μπάτζετ και παραλίγο να τη ρίξει (αυτόν δεν τον λες Γκαστόνε), και βρέθηκε εκτός τελικών τουρκικού πρωταθλήματος.
Άντε και του χρόνου βλέπω να τον στέλνει ο Ζοτς να δει προπονήσεις του Σαρίτσα. Για να ‘χει το κεφάλι του ήσυχο…
