Ο Παναθηναϊκός δεν έχει αποκλειστεί μαθηματικά. Περνά με δύο διαφορετικούς τρόπους: Με νίκη (ό,τι κι αν γίνει στ’ άλλα ματς), ακόμα και με ήττα (αν νικήσει η Μακάμπι στο Βερολίνο). Και; Βεβαίως, αυτοσκοπός είναι η πρόκριση κι ο Παναθηναϊκός -ανεξαρτήτων συνθηκών και τρόπου, καθώς πρόκειται για ένα από τα κορυφαία κλαμπ της ηπείρου- γι’ αυτό παίζει. Και;
Πολλοί θα ξεχάσουν την επόμενη μέρα πώς βρέθηκε -αν περάσει- στους οκτώ το “τριφύλλι“. Και; Μήπως αν δεν περάσει στην επόμενη φάση θα ξεθωριάσει το είδωλο; Φυσικά και όχι. Άρα;
Εξ αρχής υπάρχει ένα πλάνο, ένας στρατηγικός στόχος. Ένας στόχος που φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι δεν έχει γίνει αποδεκτός από τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς.
Προσωπική μου άποψη είναι πως έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για τη χθεσινή ήττα. Δεν βοήθησε την ομάδα του από τον πάγκο, ξεκίνησε το τέταρτο δεκάλεπτο (όντας εννέα πόντους μπροστά στο σκορ) με τη χειρότερη δυνατή πεντάδα, δεν μπορεί να τιμωρεί τους παίκτες του (Παππάς) γιατί δεν έκαναν αυτό που ζήτησε, δεν είναι δυνατόν να αφήνει εκτός αγώνα παίκτη όπως ο Λαουάλ, που -γαμώτο μου- μπορούσε να προσφέρει 5-6 ποιοτικά λεπτά.
Όλα αυτά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Όταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος λέει -μετά λόγου γνώσης- πως “θα πάρουμε στην επόμενη πενταετία ευρωπαϊκό με αρχηγό τον Χαραλαμπόπουλο” κι ο Βασιλάκης παίζει στο σχολικό πρωτάθλημα, υπάρχει διάσταση απόψεων.
Όταν ο Μποχωρίδης βλέπει από προνομιακή θέση το παιχνίδι, χωρίς να ιδρώσει τη φανέλα, όταν όλος ο Παναθηναϊκός είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης, τότε έχουμε χαθεί στη μετάφραση. Το πλάνο δεν προχωρά. Ναι, ήταν τραγικός ο Παππάς κι ενδεχομένως με αυτόν μέσα ο Παναθηναϊκός να έχανε και τη διαφορά, να είχε αποκλειστεί από χθες. Και;
Πώς θα μάθει, αν δεν παίξει; Κι αυτός, κι ο Μποχωρίδης, κι ο Χαραλαμπόπουλος κι όλα τα παιδιά, που πάνω τους θέλει να στηριχθεί του χρόνου (κι όχι μόνο) το “τριφύλλι“. Η πρόκριση στους “8“, αν έχω καταλάβει τις… εντολές της διοίκησης, δεν είναι αυτοσκοπός. Από τη στιγμή που τα πάντα είναι ανοιχτά την κυνηγάς σαν τρελός, χρησιμοποιώντας όμως τα παιδιά της επόμενης μέρας.
Δεν έγινε χθες, δεν έγινε προχθές, δεν έγινε σ’ όλη τη διάρκεια των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων του Παναθηναϊκού. Αν αποστασιοποιηθούμε από το αποτέλεσμα, χθες απλά επιβεβαιώσαμε πόσο μεγάλος παίκτης είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Μήπως δεν το ξέραμε; Μόνο που δεν μπορεί να παίζει μέχρι τα… 50 του. Γι’ αυτό και ιδέες όπως “ελληνοποίηση” και “ανανέωση” δεν είναι παρά η αναγκαιότητα που προκύπτει από τον αμείλικτο χρόνο.
Ανεξάρτητα από το αν περάσει ο Παναθηναϊκός, ακόμα κι αν πάρει την Ευρωλίγκα, θεωρώ ότι ο Μαυροβούνιος κόουτς δεν (εξ)υπηρετεί το πλάνο. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού, η οποία… έρχεται.
