Στο αρχαίο θέατρο υπήρχε ο… από μηχανής Θεός. Χθες στο ΣΕΦ εμφανίστηκε ο από… (καλαθο)μηχανής Θεός, με τη μορφή του Ιωάννη Παπαπέτρου. Κι εκεί που όλα έμοιαζαν μουντά, εκεί που δεν ήξερες με ποιον να τα πρωτοβάλεις, με την ατυχία, με τον κόσμο που γύρισε την πλάτη στην ομάδα, με τον Περπέρογλου (μια χαρά ήταν ο Στράτος) που δεν έχανε σουτ, με τις βολές που έμοιαζαν με τούβλα, ήρθε η μπασκετική Άνοιξη, εν μέσω έντονης βροχόπτωσης.
Ο Ολυμπιακός πέτυχε έναν μικρό (ίσως όχι τόσο μικρό) άθλο. Νίκησε μια ομάδα υψηλού επιπέδου, παίζοντας χωρίς Σπανούλη και Σλούκα (βλέπε χωρίς δημιουργία), χωρίς Πέτγουεϊ και Τσαϊρέλη. Κι όχι μόνο νίκησε την Αναντολού Εφές, αλλά πλέον -με άλλη ψυχολογία και λογικά με πιο γεμάτο ρόστερ- πηγαίνει στη Μόσχα να διεκδικήσει όσες ελπίδες του αναλογούν για τη δεύτερη θέση, έχοντας μαξιλαράκι ασφαλείας και δεδομένη πρόκριση στους “8”.
Καλύτερος -σε διάρκεια- παίκτης του Ολυμπιακού ήταν ο Βαγγέλης Μάντζαρης, που έκανε ένα εξαιρετικά ώριμο παιχνίδι, στις δύο πλευρές του γηπέδου. Αποδοτικότερος ήταν ο Όλιβερ Λαφαγιέτ, που κάλυψε τους πόντους τους οποίους έχασαν οι “ερυθρόλευκοι” από την απουσία του αρχηγού τους. Ο Γιώργος Πρίντεζης ήταν ο γνωστός πολύτιμος, ενίοτε κι αθόρυβος, αλλά μόνιμα συνδεδεμένος με το καλάθι παίκτης. Ο Οθέλο Χάντερ ήταν πιο κεφάτος από τον Μπράιαν Ντάνστον, όμως κι οι δύο μαζί μια χαρά τα πήγαν απέναντι στην τουρκική φροντ λάιν.
Αυτός, όμως, που έκανε τη διαφορά, ο MVP, ο παίκτης που άλλαξε τη ροή του αγώνα, ήταν ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Το μπασκετικό του θράσος (το είχα σημειώσει και στην επανεμφάνισή του στο Μιλάνο), η επαφή με το καλάθι, η δυνατότητα να παίξει κοντά και μακριά, η δύναμη και το πάθος του, είναι όλα αυτά που τον κάνουν έναν ξεχωριστό αθλητή, ένα απίστευτο ταλέντο, που -γερός να ‘ναι- θα μας υποχρεώσει να μιλάμε πολλά χρόνια γι’ αυτόν.
Είναι άδικο να μην κάνουμε αναφορά και στον Γιάννη Σφαιρόπουλο, που έχει μεγάλο μερίδιο στη νίκη, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε αυτό το κουτσουρεμένο ρόστερ, αλλά και γιατί έχει όλους (κι ο Κατσίβελης με τον Αγραβάνη πρόσφεραν ποιοτικά λεπτά συμμετοχής) σε εγρήγορση.
Υ.Γ.: Δεν μου αρέσει να “πικάρω” τους “αιώνιους“. Ειδικά από τη στιγμή που κάποιοι είναι τόσο άθλια φανατισμένοι, ώστε να μην μπορούν να διαβάσουν ακριβώς αυτό που γράφω. Αυτό, όμως, δεν θα με εμποδίσει να σημειώσω δύο πράγματα:
Ας πάρουν το DVD του αγώνα με τη Ρεάλ για να δείξουν στους “ερυθρόλευκους” τί σημαίνει αγαπώ την ομάδα μπάσκετ (τα άλλα τμήματα με αφήνουν αδιάφορο). Κι ας πάρουν το DVD του αγώνα με την Εφές να δείξουν στον Ιβάνοβιτς τί σημαίνει δίνω στα νέα παιδιά τη δυνατότητα να αναδείξουν το ταλέντο τους.
