Παραιτείται κάποιος όταν ανήκει κάπου, όταν τον θέλουν κι αυτός -για τους δικούς του λόγους- αποχωρεί. Στην περίπτωση του Θανάση Δούνη η “παραίτηση” υπαγορεύτηκε όταν του απαγορεύτηκε να καθίσει στον πάγκο. Το γιατί έχει σημασία κι όχι το να βαφτίσουμε -σύμφωνα με τις… πολιτικές επιταγές των ημερών- το κρέας ψάρι.
Ο κ. Δούνης ήταν ξένο σώμα και απλά απάλλαξε τους έχοντες την ευθύνη από το να του πουν το “αντίο”. Και παράλληλα γλίτωσε το κράξιμο, που δύσκολα θα γλιτώσουν οι υπόλοιποι.
