Γίνεται πολύς λόγος τις τελευταίες ημέρες για τον -τάχα μου- “επαναστάτη χωρίς αιτία“, Ηλία Παπαθεοδώρου. Πολλοί είναι αυτοί που απλοϊκά σκεπτόμενοι (άλλοι όχι και τόσο) αναρωτήθηκαν πώς ένας ομοσπονδιακός προπονητής, από τους πλέον αρεστούς (αν όχι ευνοημένους) στους κόλπους της ΕΟΚ, τα βάζει ανοιχτά με το… σύστημα. Μα υπάρχει μεγαλύτερος υμνητής και καλύτερος “πρεσβευτής” της ΕΟΚ από τον Ηλία;
Ούτε λίγο ούτε πολύ, άφησε υπονοούμενα ότι οι διαιτητές σφύριξαν εναντίον της Ν. Κηφισιάς, επειδή επηρεάστηκαν (με τον έναν ή άλλο τρόπο) από τον Τάκη Τσαγκρώνη. Από ποιον; Ποιος επηρεάστηκε; Μιλάμε για τον Τάσο Πηλοΐδη και τον Χρυσόστομο Σχινά. Πάμε να τους δούμε, έναν – έναν.
Ο Πηλοΐδης, με μακριά κι αξιοπρεπέστατη θητεία στο μπάσκετ, ουδέποτε υπήρξε από τους αγαπημένους της ΕΟΚ. Ουδέποτε “σπρώχτηκε“, ό,τι κέρδισε το κέρδισε με την αξία του και με τον απίστευτο χαρακτήρα του. Είναι ένας από τους σοβαρότερους “Κύριους” που πέρασαν από τα ελληνικά γήπεδα.
Επειδή θα βρεθούν και κάποιοι “μπασκετικά καθυστερημένοι” να θυμηθούν το “non call“, και αυτό -την πιο άτυχη στιγμή στην καριέρα ενός διαιτητή- το αντιμετώπισε με τρόπο που ελάχιστοι θα μπορούσαν. Άλλοι θα είχαν κρεμάσει τη σφυρίχτρα, θα είχαν καταρρεύσει. Χρειάζεται πολύ έντονη προσωπικότητα, για να βγεις από αυτό και να συνεχίσεις σε υψηλό επίπεδο.
Ο Πηλοΐδης, λοιπόν, είναι 48 ετών. Άλλα δύο χρόνια και μην τον είδατε. Πετυχημένος επαγγελματίας, με υπέροχη οικογένεια, τί θα μπορούσε να του προσφέρει ο Τσαγκρώνης; Εύνοια για την τελευταία διετία παρουσίας του στα γήπεδα; Ή μήπως παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, τα οποία είναι σε ξένα χωράφια, όπου αν προσπαθήσουν να περάσουν οι της ΕΟΚ, θα βρεθούν σε… ναρκοπέδιο;
Πάμε στον Χρυσόστομο Σχινά. Τον τιμωρημένο χωρίς προφανή λόγο για τρεις αγωνιστικές, επειδή ήταν μεταξύ των βασικών συντακτών του νέου αθλητικού νόμου. Αυτός κι αν είναι… αγαπητός στους κόλπους της ΕΟΚ. Αυτός κι αν έχει… προσωπική σχέση με τον κ. Τσαγκρώνη και με τους υπόλοιπους της ομοσπονδίας.
Σε αυτόν τί μπορούσε να προσφέρει ο και καλά “ισχυρός” δεύτερος τη τάξει ομοσπονδιακός; Άλλωστε, όσοι γνωρίζουν τον Σχινά, γνωρίζουν πως ουδέποτε είχε καλές σχέσεις με καμία μορφή μπασκετικής εξουσίας. “Παίζει” να είναι κι ο μόνος που είναι ταυτόχρονα απέναντι και στην ΚΕΔ, και στην ΕΟΚ, και στον Ρήγα.
Προφανώς άθελά του, ο Ηλίας Παπαθεοδώρου (κι όσοι συμφώνησαν με την παραμύθα περί ισχυρού Τσαγκρώνη) “ψηλώνει” τον Πατρινό παράγοντα, αποτελώντας τον καλύτερο διαφημιστή του. Γιατί, είναι λίγες οι περιπτώσεις που ένας τόσο αδύναμος παράγοντας, προβάλλει ως θεριό ανήμερο.
Στην προσπάθειά του να καλύψει τα δικά του λάθη, αναζητώντας έναν αόρατο εχθρό, ο κόουτς της Κηφισιάς -κι όσοι παρασύρθηκαν από τις ιστορίες με το “φάντασμα της Πάτρας” και τα “στοιχειωμένα όνειρα“- αποτέλεσε τον καλύτερο “πρεσβευτή” για την ΕΟΚ.
Με κάτι τέτοια ανέκδοτα, με ιστορίες καθημερινής τρέλας, συντηρείται ο μύθος μιας ξεπεσμένης, ανήμπορης, γερασμένης, διοίκησης. Μέσα από φανταστικές διηγήσεις ΚΑΙ ΜΟΝΟ υπάρχουν ακόμα…
