Ήταν Σεπτέμβριος του 2009 όταν, ακολουθώντας την Εθνική στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, βρέθηκα σ’ ένα γήπεδο γεμάτο από Σκοπιανούς που βρίσκονταν σε παραλήρημα. Τότε ήταν σε έξαρση το ζήτημα της ονομασίας και το καθεστώς είχε επενδύσει στην… εικόνα. Χιλιάδες Σκοπιανοί, έτοιμοι να προκαλέσουν κάθε Έλληνα που συναντούσαν, τεράστιες σημαίες με τον ήλιο της Βεργίνας, ιαχές για τη “Μακεδονία“…
Στην Πολωνία ήταν οι Πελαργοί και όχι οι φουσκωτοί. Κι ήταν πολλοί, όχι 40-50 που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ στο φιλικό με την Τουρκία. Όχι μόνο δεν αντέδρασαν, αλλά σε συζητήσεις μαζί τους η απάντηση ήταν αποστομωτική. “Δεν ασχολούμαστε με την… πολύ κάτω νότια Φιλανδία“. Πώς είπατε;
Οι “Πελαργοί” είναι αγνοί φίλαθλοι της Εθνικής, δεν… διαλέγουν αντίπαλο για να δείξουν τον φονταμενταλισμό τους. Κανείς δεν μπορεί να παρεκτραπεί, αν δεν θέλει να αποπεμφθεί από την εξέδρα. Ο “δάσκαλος“, ο “τσολιάς“, ο “πολίστας” είναι κλασικές φιγούρες, που έχουμε αγαπήσει, ακόμα κι όσοι δεν τους γνωρίζουν προσωπικά.
Υπάρχει άνθρωπος που θα αγαπήσει τους φουσκωτούς, που πήγαν στο φιλικό με την Τουρκία, μόνο για να βρίσουν τους αντιπάλους, που φώναζαν για τον Κεμάλ (άντε καλά), που ασχημονούσαν τη στιγμή της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου;
Αν ναι, βιώνουμε μια βαθύτατη κρίση αξιών.
Το 2009, μετά την ήττα από την Ισπανία, οι “Πελαργοί” δεν σταμάτησαν να τραγουδούν. Ξεκίνησαν ένα μοναδικό πάρτι στην εξέδρα, που υποχρέωσε όλους όσους ήταν στο γήπεδο (κι ήταν ένα μωσαϊκό εθνικοτήτων) να σταματήσει και να τους παρακολουθεί, το συνέχισαν στους διαδρόμους στις σκάλες. Και ξέρετε ποια είναι η πλάκα; Ισπανοί, Πολωνοί, Τούρκοι (ναι, Τούρκοι) άρχισαν να τραγουδούν μαζί τους το “Ελλάς ολέ ολέ, δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ“.
Στο ΟΑΚΑ δεν βρέθηκε ούτε ένας να τραγουδήσει μαζί τους τα συνθήματα του μίσους. Ευτυχώς ακόμα ξεχωρίζουν οι Έλληνες από τους ελληναράδες.
Υ.Γ.: Η άμεση τιμωρία τους ήταν να βλέπουν τους Έλληνες να χειροκροτούν τον Γιάννη Αντεντοκούμπο, όταν δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που αυτοί και οι ομογάλακτοί τους έθεσαν θέμα “ελληνικότητας” του Σχορτσιανίτη.
Υ.Γ.1: Ο γνωστός για τα δημοκρατικά του πιστεύω (και το εννοώ) Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν βρήκε δυο λόγια να πει γι’ αυτήν την αθλιότητα. Μεγαλώνοντας φαίνεται πως εξασθενούν τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά.
