Eνδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε ο Περικλής Δορκοφίκης σε αθλητική εφημερίδα. Ο αρχηγός της ΑΕΚ την αποφράδα 20ή Απριλίου 2011 μιλά για πρώτη φορά ανοικτά για τη δική του ομάδα, αλλά και για την ομάδα που επέστρεψε στην Α1.
Η συνέντευξη του Περικλή, υποψηφίου συμβούλου στον δήμο Γλυφάδας) στην ταπεινότητά μας και στην “ΩΡΑ των σπορ“:
– Πριν από τρία χρόνια. Δεν ξεχνάμε την στιγμή, φταίει και ο φωτογραφικός φακός που “φυλάκισε” την στιγμή, που φεύγεις με το κεφάλι σκυφτό για τα αποδυτήρια. Τι θυμάσαι εκείνη την εικόνα;
“Αν τη θυμάμαι; Και να μην με είχε απαθανατίσει ο φακός θα θυμόμουν. Είναι η στιγμή που πιάνω το κεφάλι μου και ο Βαγγέλης Ζιάγκος, ο νυν τεχνικός της ΑΕΚ δηλαδή, σπεύδει να με παρηγορήσει. Τι να πρωτοπώ για εκείνη την ημέρα;
Δύσκολες στιγμές. Ένα γήπεδο με ανάκατες εικόνες. Κάποιοι οπαδοί έκλαιγαν. Κάποιοι άλλοι δικαιολογημένα ξέσπαγαν στους παίκτες. Κάποιοι άλλοι έσπευσαν να μας αγκαλιάσουν. Κανείς μας δεν μπορούσε να το διαχειριστεί όλο αυτό”.
– Δεν υπήρξαν μαζικές αντιδράσεις εναντίον σας.
“Υπήρξε απλώς η συνειδητοποίηση ότι προσπαθήσαμε. Όμως, επαναλαμβάνω, οι αντιδράσεις ήταν ανάμεικτες. Ήταν λες και οι θεατές είχαν δει διαφορετικό έργο. Κάποιοι τσακώνονταν και μεταξύ τους. Κάποιοι έβαλαν κατά του… Βασιλακόπουλου. Παρόλα αυτά, πιστεύω σ’ αυτό που λένε “κάθε εμπόδιο για καλό”.
– Επέρριψες ευθύνες στον εαυτό σου τότε για εκείνο το κακό; Είχε συνωμοτήσει τελικά το σύμπαν τότε κατά της ΑΕΚ;
“Εννοείται πώς επέρριψα ευθύνες. Και είχαν εις διπλούν ευθύνες γιατί ήμουν και αρχηγός. Το περιβραχιόνιο και δη της ΑΕΚ δεν σου χαρίζεται. Δεν το φοράς για πλάκα. Υποτίθεται ότι το φοράς για να διαχειρίζεσαι καταστάσεις. Είναι προφανές ότι κάτι δεν έγινε καλά.
Δεν είμαι και άνθρωπος εγώ που θα δείξω με το δάκτυλο ότι φταίει ο απέναντι. Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και θεωρώ ότι έτσι γίνομαι και καλύτερος άνθρωπος. Σε κρατάει στάσιμο να λες συνέχεια ότι φταίνε οι άλλοι. Ως αρχηγός επωμίστηκα και ανέλαβα τις ευθύνες, που μου αναλογούν λοιπόν”.
– Αφήνεις να εννοηθεί, λοιπόν, ότι έφταιξε μόνο η ΑΕΚ για το κακό…
“Όλο λέω να μην τα θυμάμαι, αλλά τα θυμάμαι. Είναι γεγονός ότι όλοι οι παίκτες, και οι προπονητές, είχαμε προσπαθήσει. Όμως, θεωρώ ότι με τον έναν ή άλλο τρόπο πληρώσαμε το τίμημα δικαίως! Δεν ξέρω αν αποδόθηκαν οι ευθύνες εκεί που έπρεπε, αλλά πάντως υπήρχαν ευθύνες εντός της ομάδας”.
– Αναφέρεσαι στον Μπάμπη Καραμανλή;
“Δεν ξέρω αν η ευθύνη αγγίζει μόνο τον Μπάμπη. Ο Μπάμπης καταστράφηκε. Δεν καταστράφηκε; Έχασε προσωπικά του λεφτά για την ΑΕΚ. Οι ομάδες είναι εταιρίες όμως. Κάτι δεν έγινε καλά για πολλά χρόνια. Όλοι κρινόμαστε στο γήπεδο βέβαια. Σαν αξίες παικτών και σαν προσπάθεια, δεν αξίζαμε να πέσουμε. Είναι ξεκάθαρο αυτό.
Αν αυτός ο γίγαντας που λέγεται… ΑΕΚ επιστρέφει έχοντας επουλώσει τις πληγές του και ξανασηκωθεί ξανά δυνατός και σταθεί στα πόδια του τότε καλά έκανε και έπεσε το 2011. Αν επιστρέφει με τις πληγές ανοικτές, κακώς έπεσε το 2011 και αδίκως συνέβη ό,τι συνέβη τότε”.
– Βρέθηκες κοντά στο να επιστρέψεις στην ΑΕΚ το περασμένο καλοκαίρι; Τι έγινε τότε;
“Υπήρξε μια προσπάθεια. Μιλήσαμε με την ΑΕΚ και τον προπονητή. Δεν ευδοκίμησε όλο αυτό. Δεν έχει σημασία τώρα πια. Η ΑΕΚ επέστρεψε στην Α1, έπειτα από δύο χρονιές μεγάλης προσπάθειας από το τεχνικό επιτελείο αλλά και από την διοίκηση, που είχε το όραμα”.
– Νιώθεις ανακουφισμένος που η ΑΕΚ επέστρεψε, πιθανότατα και καθαρή στην Α1; Θέλουμε να πούμε είχες ένα βάρος στην ψυχή σου για 3 χρόνια, ή όχι;
“Μου έφυγε ένα μεγάλο βάρος με την επιστροφή της “Βασίλισσας” στην Α1. Είχα ένα βάρος στη ψυχή μου για τον υποβιβασμό του 2011 και δεν το κρύβω. Δεν ένιωθα καλά. Σας είπα. Εγώ δεν κρύφτηκα ποτέ πίσω από το δάκτυλό μου. Πόνεσα την ΑΕΚ. Την αγάπησα. Όταν με ρωτούσαν πάντα έλεγα από πού προέρχομαι. Νιώθω πράγματα γι’ αυτήν. Θέλω να είναι στην Α1 και να παίρνει τίτλους.
Μου άρεσε που κάποτε ο Δημήτρης Χατζηχρήστος είχε βγει και είχε πει ότι “ο Περικλής γεννήθηκε στην Θύρα 7, αλλά είναι πιο… ΑΕΚτζής από πολλούς ΑΕΚτζήδες”.
Δεν γεννήθηκα στη Θύρα 7 ακριβώς, αλλά δεν έκρυψα ποιας ομάδας οπαδός είμαι πριν πάω στην ΑΕΚ. Όμως, στην ΑΕΚ εκτιμήθηκε η προσπάθειά μου για τρία χρόνια. Κι αυτό είναι το σημαντικό”.
– Πόσο υπερήφανος νιώθεις που φόρεσες το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ΑΕΚ, έστω πριν “πεθάνει” με την πρότερη μορφή της;
“Η υπερηφάνεια είναι πολύ μεγάλη. Θα το λέω πάντα. Ήμουν αρχηγός της ομάδας, που έφερε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην Ελλάδα. Φόρεσα το περιβραχιόνιο που φόρεσαν παίκτες με τεράστια αξία και προσωπικότητα πριν από μένα”.
– Δεν παρακολούθησες την ΑΕΚ στα δύο τελευταία πέτρινα χρόνια, καθώς ήσουν-είσαι ενεργός αθλητής, αλλά που θεωρείς ότι έγκειται η επιτυχία της ομάδας του Βαγγέλη Ζιάγκου;
“Θεωρώ, ότι υπήρξε συνδυασμός. Ήταν η σταθερότητα που βρήκε η ΑΕΚ λόγω της παρουσίας των Κοτσάτου-Αλεξίου. Ήταν ο Ζιάγκος, που αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο με το παρελθόν. Όποιος έζησε πράγματα στα τελευταία δύο χρόνια στην ΑΕΚ πριν πέσει, και μεταξύ αυτών ήταν και ο Ζιάγκος ως βοηθός προπονητή, είναι σαν να έζησε πολλές ζωές.
Ήταν… Πανεπιστήμιο η ΑΕΚ του 2010 και του 2011. Όταν ζεις έντονες καταστάσεις γίνεσαι σοφότερος. Ο Ζιάγκος λοιπόν είχε την τύχη-ατυχία να τα ζήσει αυτά και έγινε σοφότερος. Είναι και ώριμος από την φύση του, αλλά είχε έξτρα γνώσεις γιατί πέρασε διάφορα. Και έστησε ομάδες έχοντας ως γνώμονα και τις επικρατούσες συνθήκες στο μεγάλο αυτό σωματείο. Και το διαχειρίστηκε και εξαιρετικά.
Ήξερε πώς να αποφύγει τις παγίδες. Βεβαίως, ο Ζιάγκος είναι δουλευταράς. Η ομάδα είχε και εξαιρετική μαγιά παικτών. Και το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο”.
– Τί δεν πρέπει να κάνει η ΑΕΚ για να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος στην Α1;
“Πρέπει να βάλει μικρούς, εφικτούς στόχους και να πηγαίνει στον επόμενο. Βήμα-βήμα. Καταλαβαίνω, ότι όλοι στην ΑΕΚ μπορεί να θέλουν τη “Βασίλισσα” πρωταθλήτρια από την πρώτη χρονιά, αλλά δεν γίνεται. Και εγώ την θέλω, αλλά δεν γίνεται.
Δεν σημαίνει βέβαια αυτό, ότι δηλαδή πηγαίνοντας με μικρούς στόχους και με μεθοδικότητα, ότι δεν θα έλθουν επιτυχίες νωρίτερα. Δεν αποκλείεται να φτάσεις ψηλά έχοντας ξεκινήσει δειλά-δειλά. Τρανό παράδειγμα η Νέα Κηφισιά φέτος, ή το Ρέθυμνο παλαιότερα και χωρίς να έχουν το ιστορικό βάρος της ΑΕΚ”.
– Πώς πάει ο προεκλογικός σου αγώνας;
“Είναι πρωτόγνωρη εμπειρία. Δίνουμε τον αγώνα μας. Μιλάμε με τον κόσμο. Δεν έχω διαφοροποιήσει και πολύ τη ζωή μου. Ελπίζω να τα καταφέρουμε. Θα δούμε”.
– Πώς πήρες την απόφαση;
“Κοιτάξτε. Είμαι τρίτης γενιάς Γλυφαδιώτης. Οι παππούδες μου Γλυφαδιώτες. Οι γονείς μου Γλυφαδιώτες. Εγώ Γλυφαδιώτης. Τα παιδιά μου θέλω να μείνουν Γλυφαδιώτες. Από κει και πέρα, είμαι γενικότερα δραστήριο άτομο. Τα τελευταία χρόνια έπιανα τον εαυτό μου τα βράδια, εκει που καθόμουν στον καναπέ, να προβληματίζεται, να γκρινιάζει για όσα συμβαίνουν.
Ο άλλος μου εαυτός μου έλεγε “ή πάψε να γκρινιάζεις, ή σήκω από τον καναπέ, που λέει ο λόγος, και προσπάθησε να τα αλλάξεις”. Και… σηκώθηκα! Από τη μάνα μου και τον πατέρα μου έμαθα να προσέχω το σπίτι μου. Και η Γλυφάδα είναι το σπίτι μου. Και αποφάσισα να ασχοληθώ σε τοπικό επίπεδο.
Θα πάω μέχρι εκεί που με οδηγούν οι δυνάμεις μου. Βέβαια, αυτός που με παρακίνησε ήταν ο Γιώργος Παπανικολάου. Πίστεψε σε μένα και εγώ σ’ εκείνον. Και θεωρώ ότι θα γίνει καλός δήμαρχος ο Γιώργος”.
– Έχεις και πιο υψηλές βλέψεις στο μυαλό σου;
“Όπως σας είπα και για την ΑΕΚ, λέω και για μένα. Βήμα-βήμα. Υπάρχει ένας στόχος στο μυαλό μου. Αυτό που ενδιαφέρει αυτή την στιγμή είναι να εκλεγεί ο Γιώργος δήμαρχος. Και να εκλεγώ κι εγώ και να κάνω αυτά, που σκέφτομαι για την πόλη”.
– Θα εγκαταλείψεις το μπάσκετ αν εκλεγείς;
“Το μπάσκετ είναι η δουλειά μου. Δεν το εγκαταλείπω. Όσο μπορώ θα παίζω. Μου είναι δύσκολο ακόμα και να σκεφτώ ότι θα βγάλω το σορτσάκι μου. Αν εκλεγώ, θα δω κατά πόσο μπορώ να τα συνδυάσω”.
