Δεν προλάβαμε τις μπουάτ. Ούτε ο Γιώργος Κογκαλίδης, ούτε η Λένα Καραλή τις πρόλαβε. Δεν είμαστε και… μαθουσάλες. Όμως, μέσα από τις παραμυθένιες αφηγήσεις των παλαιοτέρων έχουμε σχηματίσει μια εικόνα.
Τέτοια θαρρείς ήταν η εικόνα, στο κάδρο της οποίας χώρεσε η παρέα μας, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Και ας είχαμε ξεμάθει στο ξενύχτι. Ροδάνι… πάει η γλώσσα συνήθως, αλλά στο ΡΟΔΑΝΙ Μusic Bar πήγε… ΡΟΔΑΝΙ το κέφι, που απλώθηκε σε όλες τις γωνιές του μαγαζιού. Κυρίως χάρη στην μαγική φωνή του Δημήτρη Μανιάτη, ο οποίος πότε με την κιθάρα, πότε με το πιάνο, απογείωσε όσους τυχερούς επέλεξαν το στέκι του Χαλανδρίου για την διασκέδασή τους.
Η παιδεία και σπάνια προσωπικότητα του νεαρού καλλιτέχνη και φίλου μας, αλλά και η ζεστή ατμόσφαιρα που δημιουργούν τόσο οι συνάδελφοί του, όσο και οι ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι του μπαρ συνιστούν συστατικά επιτυχίας.
Από έντεχνο μέχρι βαρύ λαϊκό και διεθνείς επιτυχίες συμπεριλάμβανε το πολύωρο μουσικό ταξίδι του Δημήτρη, που μας “προκάλεσε” με τον ρομαντισμό του ώστε ν’ αλλάξουμε συνήθειες και να επιστρέψουμε στη “νυχτερινή Αθήνα“, από την οποία συνειδητά απουσιάζουμε τα τελευταία χρόνια…
