Ήταν ένα παιχνίδι αντάξιο των προσδοκιών και των απαιτήσεων που υπήρχαν από τον κόσμο και τους ειδικούς του NCAA. Το Connecticut ολοκλήρωσε την ξέφρενη πορεία του στη March Madness επικρατώντας του Kentucky με 60-54, σε έναν αγώνα που δεν έχασε ΠΟΤΕ το προβάδισμα.
Ακόμα κι όταν οι “Wildcats” έδειχναν να έχουν το μομέντουμ με το μέρος τους, η ομάδα του Kevin Ollie κράτησε τα ηνία και στο τέλος πανηγύρισε την επιστροφή στο θρόνο του πρωταθλητή κατακτώντας τον τέταρτο τίτλο στην ιστορία του κολεγίου.
Αν υπάρχουν στοιχεία στα οποία μπορεί να σταθεί κάποιος για να εξηγήσει το πώς το παιχνίδι κατέληξε στην πλευρά του Connecticut, τα πράγματα είναι απλά. Καταρχάς, το Kentucky ήταν απογοητευτικό από τη “γραμμή της φιλανθρωπίας” (13/24), που μόνο τέτοια δεν ήταν, κατά δεύτερον ο Shabazz Napier πέτυχε πολλά μεγάλα καλάθια όποτε τον χρειάστηκε η ομάδα του και κατά τρίτον ήταν αδύνατο να κερδηθεί από το Kentucky ένας αγώνας στον οποίο ο Julius Randle πήρε μόλις εφτά (!) προσπάθειες. Αδύνατο!
Απ όπου κι αν το πιάσει κανείς, ο τελικός ήταν ένα ιστορικό παιχνίδι. Από τη μία πλευρά ο Kevin Ollie που στην πρώτη του παρουσία σε March Madness ως πρώτος προπονητής είχε την ευκαιρία να κατακτήσει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Από την άλλη, το Kentucky, το οποίο έγινε η πρώτη ομάδα μετά το Michigan (το 1992 με τους περίφημους “Fab Five” που ξεκίνησε έναν τελικό με πέντε πρωτοετείς.
Το άγχος πάντως ήταν ξεκάθαρα στη μεριά των “Wildcats“, οι οποίοι μέχρι να… καταλάβουν που βρίσκονται και να μπορέσουν να “διαβάσουν” την αντίπαλη άμυνα βρέθηκαν στο -9 (17-8 στο 7ο λεπτό), με το Connecticut να “χτυπάει” κυρίως με αιφνιδιασμούς (πρωτεύοντες και δευτερεύοντες).
Ο ρυθμός που είχε αποκτήσει το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο ήταν δεδομένο πως ευνοούσε τους “Huskies“, οι οποίοι λίγο αργότερα διεύρυναν ακόμα περισσότερο το προβάδισμά τους σε επίπεδα νταμπλ σκορ (24-12 στο 12’ και 30-15 στο 16’).
Κάπου εκεί ο John Calipari αναγκάστηκε να κάνει κάτι που δεν του αρέσει ιδιαίτερα. Να παίξει δηλαδή άμυνα ζώνης. Μία τακτική που απέδωσε καρπούς αφού το Kentucky βρήκε τον τρόπο να “μπλοκάρει” επιθετικά τους παίκτες του Kevin Ollie, την ίδια ώρα που ο Julius Randle “ανέβαζε στροφές” δίνοντας έξτρα αυτοπεποίθηση στην ομάδα του.
Παρόλ’ αυτά, οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με το Connecticut να βρίσκεται μπροστά στο σκορ (35-31), κυρίως γιατί ο Shabazz Napier έκανε αυτό που έπρεπε έχοντας 15 πόντους με 6/11 σουτ.
Στα πρώτα λεπτά της επανάληψης, η νευρικότητα ήταν αυτή που χαρακτήριζε τις προσπάθειες των δύο ομάδων. Τόσο το Kentucky όσο και το Conencticut έδειχναν να αγχώνονται κάθε φορά που έπρεπε να πάρουν την τελική απόφαση για το πώς θα καταλήξει μία επίθεση.
Έτσι, η διαφορά δεν έπεσε κάτω από τους τέσσερις πόντους (41-37), αν και οι “Huskies” έμειναν χωρίς καλάθι για περίπου εφτά λεπτά. Μία πολύ δύσκολη περίοδος είχε περάσει αναίμακτα για το συγκρότημα του Kevin Ollie.
Ο προπονητής του Connecticut, αν και νεόκοπος, έδειξε πως… το έχει αφού έκανε αρκετά τρικ για να αποσυντονίσει τους “Wildcats“. Ένα από αυτά ήταν η διαρκής αλλαγή του τρόπου άμυνας της ομάδας του (από ζώνη σε man-to-man και αντιστρόφως), που κράτησε το Kentucky σε… απόσταση ασφαλείας.
Μάλιστα ακόμα κι όταν ο Ryan Boatright τραυματίστηκε στον αριστερό του αστράγαλο (σε μία ανύποπτη φάση στη σέντρα του γηπέδου), το Connecticut δεν έδειξε διάθεση να… παίξει με τη νίκη. Αντίθετα, εκεί ήταν το σημείο που ο Shabazz Napier έκανε ένα βήμα μπροστά και έδειξε ποιος είναι το αφεντικό της βραδιάς.
Ο ηγέτης των “Huskies” εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως αφενός ο James Young δεν μπορούσε να κερδίσει μόνος του το παιχνίδι, αφετέρου πως ο Aaron Harrison έχασε την ευκαιρία να βάλει το Kentucky για πρώτη φορά στο σκορ (αστόχησε σε τρίποντο από τη γωνία με το σκορ στο 48-47).
Αρχικά ευστόχησε σε ένα σουτ τριών πόντων και εν συνεχεία είδε τον Niels Giffey να κάνει το ίδιο φέρνοντας το συγκρότημα του Kevin Ollie στο +5 (54-49) με πέντε λεπτά να απομένουν για τη λήξη.
Κι εκεί που όλοι περίμεναν τους “Wildcats” να κάνουν ένα από τα (πολλά) γνωστά τους comebacks, κάτι τέτοιο δεν έγινε. Οι παίκτες του John Calipari δεν έδειξαν να πιστεύουν στη νίκη, πήγαν σε βεβιασμένες επιθέσεις και κάπως έτσι είδαν τον Shabazz Napier να… πανηγυρίζει με την ψυχή του το δεύτερο κολεγιακό του πρωτάθλημα (σ.σ.: ήταν μέλος και στην ομάδα του 2011) και τον Kevin Ollie να γράφει ιστορία.
Connecticut Huskies – Kentucky Wildcats 60-54 (35-31)
CONNECTICUT (Ollie): Nolan, Daniels 8 (6 ριμπ.), Napier 22 (4 τρίπ., 6 ριμπ., 3 ασ., 3 κλεψ.), Giffey 10 (2), Boatright 14, Brimah, Samuel 2, Kromah 4.
KENTUCKY (Calipari): Johnson 5, Randle 10 (6 ριμπ., 4 ασ.), Young 20 (2 τρίπ., 7 ριμπ.), Harrison Aar. 7 (1/5 τρίπ.), Harrison And. 8 (2), Poythress 4, Lee, Hawkins.
