Στην πανέμορφη Πάρο ζει τα τελευταία χρόνια ο Φάνης Χριστοδούλου. Εννοείται πως ασχολείται με το μπάσκετ και πιο συγκεκριμένα με τα Τμήματα Υποδομής του Α.Ο. Πάρου. Ο “μπέμπης” του ελληνικού μπάσκετ μίλησε στο Sportcyclades.gr για την εμπειρία του.
–Φάνη, ζεις τέσσερα-πέντε χρόνια μόνιμα στο νησί. Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το τοπικό μπάσκετ;
“Είχα πάει την κόρη μου στον Μαρπησσαϊκό για να παίξει μπάσκετ και εκεί είχα την πρώτη μου επαφή με τα πράγματα. Βέβαια έπαθα ένα σοκ αντικρίζοντας την εικόνα, το επίπεδο και τις συνθήκες, στις οποίες τα παιδιά έπρεπε να αθληθούν. Ένιωσα σαν να γυρίζω 25 χρόνια πίσω”.
–Αργότερα έκανες ένα δικό σου καλοκαιρινό καμπ και εδώ και λίγο καιρό έχεις αναλάβει τα Τμήματα Υποδομών του ΑΟ Πάρου…
“Από την πρώτη στιγμή διαπίστωσα ότι τα παιδιά στερούνται αυτών που λέμε βασικά στο μπάσκετ και είναι απαραίτητα για να συγκροτηθεί μία ομάδα και να αρχίζει να δουλεύει με στοιχειώδη συστήματα. Δεν μπορούν να προχωρήσουν και να βελτιωθούν αν δεν διδαχθούν στα αρχικά στάδια”.
–Τώρα προπονείς κάθε Σαββατοκύριακο τις ακαδημίες. Υπάρχει συμμετοχή και πώς είναι η συνεργασία με παράγοντες και γονείς;
“Συμμετέχουν αρκετά παιδιά και συνεχώς έρχονται καινούρια. Η συνεργασία είναι πολύ καλή με όλους, όμως δεν παύει να είναι μία περιστασιακή προσπάθεια, πολύ κάτω από τα στάνταρ που απαιτούνται για να γίνει κάτι καλό. Από το ένα Σαββατοκύριακο στο άλλο δεν μπορούν τα παιδιά να βελτιωθούν. Υπάρχουν παιδιά με διαφορετικές ικανότητες, έρχονται νέα που είναι δύσκολο να ενσωματωθούν, θα πρέπει να δημιουργηθούν γκρουπ δυναμικότητας και οπωσδήποτε να αυξηθούν οι μέρες των προπονήσεων. Αυτά είναι πολύ φιλόδοξα στις παρούσες συνθήκες και μόνο η προοπτική της κατασκευής του κλειστού γυμναστηρίου στην Μάρπησσα, αλλά και να προχωρήσουν και κάποιες προσπάθειες που γίνονται για να βρεθεί μία λύση για την Παροικιά, μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και να ανοίξουν δρόμους για την εξέλιξη του αθλήματος”.
–Φάνη, με την ολοκλήρωση του κλειστού, βλέπεις τον εαυτό σου να μπορεί να παίξει έναν οικουμενικό ρόλο για το άθλημα μακριά από ανταγωνισμούς και τοπικισμούς και να σχεδιάσεις το μέλλον, γιατί οι άνθρωποι του μπάσκετ έχετε αποδείξει πως ξέρετε τον τρόπο;
“Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον. Για μένα αυτό που έχει νόημα είναι να εξελίξω τα παιδιά που παίζουν μπάσκετ στο νησί, να ανεβάσουν το επίπεδο τους και να μπορέσουν να αγωνιστούν σε ανώτερες ομάδες. Δεν με ενδιαφέρει ο ανταγωνισμός και έχω μεγάλη όρεξη για δουλειά στις ακαδημίες.
Υπάρχουν αισιόδοξα μηνύματα, κάποια παιδιά έχουν τις προδιαγραφές να προχωρήσουν, αρκεί να αφοσιωθούν και να προσπαθούν σε κάθε προπόνηση. Επίσης, θέλω να τονίσω ότι δεν είναι καλό για τα παιδιά να αναλώνονται σε πολλές και διαφορετικές αθλητικές δραστηριότητες. Δεν γίνεται να τα κάνουν όλοι, όλα!
Σε ότι αφορά στα διοικητικά, τις αντιπαλότητες και τους τοπικισμούς δεν θέλω να έχω καμία ανάμειξη. Ο κλειστός χώρος σίγουρα θα προσελκύσει πολλά παιδιά, θα βοηθήσει όλα τα αθλήματα που παίζονται σε σάλα. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, αν θα υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός η αν θα βρεθούν άλλοι τρόποι λειτουργίας των ομάδων.
Η βάση πάντως όλων των εξελίξεων θα είναι το κλειστό. Ιδέες και τρόποι για ενέργειες όπως συνέδρια, ακόμα και Παγκυκλαδικά, επιμόρφωσης προπονητών, καμπ και τουρνουά με ομάδες από αλλού για να αποκομίσουν εμπειρίες τα παιδιά και να αλλάξουν νοοτροπία, υπάρχουν και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει και η ομοσπονδία. Αρκεί να έχουμε τις προϋποθέσεις. Όμως είναι πολύ νωρίς ακόμα και κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι θα γίνει. Προς το παρόν κάνουμε ότι καλύτερο γίνεται με τις αντίξοες συνθήκες που υπάρχουν”.
