Οι γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα, αλλά και οι έχοντες μνήμη, συνομολογούν πως μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο Χρυσόστομος Σχινάς δεν έχει συμπεριληφθεί μεταξύ των διαιτητών της Ευρωλίγκας. Όχι γιατί δεν έχει την ικανότητα, όχι γιατί δεν έχει πλέον και την εμπειρία.
Αν ένας διαιτητής καταφέρνει να βγάζει σε πέρας τελικούς (ενίοτε και ημιτελικούς, που έχουν… ιχνοστοιχεία τελικού) του ελληνικού πρωταθλήματος, τότε σίγουρα μπορεί να σφυρίξει αγώνες της Euroleague. Έστω του EuroCup, βρε αδερφέ. Όμως, ο Έλληνας διεθνής διαιτητής είναι “κομμένος“.
Βλέπετε, όταν ξεκινούσε η “επανάσταση” (γιατί η Ευρωλίγκα ήταν επανάσταση, πριν γίνει… καθεστώς), ο Σχινάς επέλεξε να παραμείνει πιστός στην ΕΟΚ. Φοβήθηκε ότι δεν θα έχει μέλλον το εγχείρημα; Ήθελε να παραμείνει κοντά στη FIBA, που τότε έβλεπε τους μετέχοντες στην Ευρωλίγκα ως εχθρούς;
Όπως και να ‘χει, έκανε την επιλογή του. Μόνο που είναι υπερβολικό να την πληρώνει ακόμα, ειδικά όταν οι αποστάσεις ανάμεσα στην Ευρωλίγκα και τη διεθνή ομοσπονδία έχουν μειωθεί σε επίπεδο… στενού διαδρόμου. Κι ο Κώστας Ρήγας, ο οποίος έχει υποστεί σε προσωπικό επίπεδο ανάλογους αποκλεισμούς (ακόμα και σήμερα) οφείλει να δείξει έμπρακτα ότι διαφέρει.
Όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά επειδή οι Έλληνες διαιτητές είναι κορυφαίοι. Όπως κορυφαίες είναι οι δύο ελληνικές ομάδες στην Ευρωλίγκα, όπως κορυφαίος είναι ο κ. Ρήγας. Όπως κορυφαίοι είναι οι Κριτές μας, τους οποίους -επίσης- αδίκησε, χωρίς να έχει προφανή λόγο, ο “Le Grande“.
Ο Χρυσόστομος Σχινάς έχει θέση στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση κι αυτό οφείλει να το δει ο υπεύθυνος διαιτησίας της Ευρωλίγκας.
