Επειδή εμείς κάνουμε ρεπορτάζ (που λέει και ο… Αυτιάς), όπως επιβάλλει η δεοντολογία. Γράψαμε χθες, λοιπόν, ότι ενδεχομένως από σπόντα τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή για τον Γιώργο Αμερικάνο στην Πυλαία. Καθόλου σπόντα δεν ήταν.
Ο διαιτητής Γιώργος Τανατζής και ο κομισάριος Αλέκος Σιμητόπουλος συναποφάσισαν να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή, κάτι που δεν έκαναν οι συνάδελφοί τους σε άλλους αγώνες Κυπέλλου. Ο Σιμητόπουλος έκανε την πρόταση, ο Τανατζής (που έτσι ή αλλιώς διακατεχόταν από ευαισθησία και το σκεπτόταν έντονα) το αποδέχθηκε και ως εκ τούτου συνέβη το αυτονόητο.
Το αυτονόητο για την ανθρωπιά των Τανατζή – Σιμητόπουλου, οι οποίοι έκριναν ότι έπρεπε να τιμηθεί η μνήμη του “Παγκόσμιου“, του κορυφαίου αθλητή όλων των εποχών (και όχι μόνο της ΑΕΚ) στην προ Νίκου Γκάλη εποχή και κατά άλλους του κορυφαίου βάσει συνθηκών έτσι ή αλλιώς.
Κόντρα λοιπόν στην (μη) απόφαση της “ζαλισμένης” ΕΟΚ, οι δύο άνδρες υπερέβησαν το Πρωτόκολλο, και έκαναν αυτό που έλεγε η ψυχή τους. Και το ευχάριστο είναι ότι το γεγονός αποδέχθηκαν με τον δέοντα σεβασμό ΠΑΟΚ και Άρης, και κυρίως οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, έστω κι αν οι τελευταίοι με την ευκαιρία της “σιγής” είχαν λόγο και ορθώς να τιμήσουν και τη μνήμη των αδικοχαμένων αδελφών τους.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε χιλιάδες λέξεις για την αξιέπαινη πρωτοβουλία του Σιμητόπουλου και την απόφαση κυρίως του Τανατζή, καθώς ο Πιεριώτης ρέφερι είχε τον πρώτο λόγο, αλλά αρκεί ένα “εύγε“. Και ας έπραξαν το προφανές…
