Άντε τώρα να μην γίνεις προληπτικός. Παρασκευή και 13 κι ανάλογες τρίχες, αλλά πρέπει αλήθεια να ψάξουμε στο υπερφυσικό για να αναζητήσουμε τις αιτίες που οδήγησαν στη χειρότερη (από άποψη αποτελέσματος και αξίας αυτού) φετινή βραδιά μας στην Ευρωλίγκα; Μάλλον όχι. Αυτή τη φορά είχαμε να κάνουμε με εμφανίσεις κατώτερες του αναμενομένου, με μπάσκετ που ΔΕΝ ήταν σκεπτόμενο.
Πάμε να τα πάρουμε ένα – ένα τα δρώμενα, αρχής γενομένης από τον Παναθηναϊκό, που χρονικά έπαιξε πρώτος:
Καμία ομάδα, πόσο μάλλον ο μπασκετικός Παναθηναϊκός δεν έχει υποχρέωση στη νίκη, στη διάκριση, στην αέναη παρουσία στο φάιναλ φορ. Τί να πουν, δηλαδή, κι ομάδες από την Τουρκία, την Ιταλία, ακόμα και η Μπαρτσελόνα με τη Ρεάλ; Όμως, διάολε, να χάνεις για δεύτερη φορά σε 18 αγώνες από την Ζαλγκίρις, κάτι λέει.
Δεν ήταν καμιά υπερομάδα απέναντι στο “τριφύλλι“. Ο τρόπος του παιχνιδιού “βαράμε τρίποντα κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει” προσωπικά με απωθεί. Κι ο Παναθηναϊκός δεν το κάνει για πρώτη φορά. Όπως δεν είναι η πρώτη φορά που οι επιλογές του Ντούσκο Ιβάνοβιτς (ειδικά στα τελευταία κρίσιμα λεπτά ή δευτερόλεπτα) δεν είναι εύκολα εξηγήσιμες.
Γιατί, δηλαδή, να μείνει ο Τζέιμς Γκιστ στον πάγκο και να παίζεις άμυνα με τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη (δεν είναι το δυνατό του σημείο), γιατί να αποσύρεις τον “ζεστό” Νίκο Παππά και να δώσεις την τελευταία επίθεση στον ΝτεΜάρκους Νέλσον, γιατί να έχεις τόση ώρα εκτός αγώνα τον θετικό (στο πρώτο μισό) Εστεμπάν Μπατίστα.
Πρόδηλο είναι πως υπάρχει εξήγηση, πως κάτι σκέφτηκε ο Μαυροβούνιος κόουτς, αλλά για την ώρα δεν του βγαίνει κι ο Παναθηναϊκός αρχίζει και βλέπει τα όρια να στενεύουν. Τώρα Ρεάλ, η νίκη είναι αναγκαία αλλά όχι εύκολη και μετά πάμε για τρία ματς, όπου κάθε ήττα θα δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας και κλίμα “μητέρας των μαχών” στο επόμενο.
Βεβαίως, ο Παναθηναϊκός κρατά ακόμα την τύχη στα χέρια του, αλλά το πρόγραμμα είναι τόσο παράξενο που μπορεί να βρεθεί ακόμα κι εκτός τετράδας. Ειδικά αν συνεχίσει να σουτάρει τρίποντα χωρίς λογική, ειδικά αν δεν συμμαζέψει λίγο το αμυντικό του κομμάτι.
Η επιλογή των τριών κοντών, υποχρεωτική αφού ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος για δεύτερο συνεχόμενο ματς είναι εκτός 12άδας και μοναδικό “τριάρι” είναι ο Βλάντο Γιάνκοβιτς, θαρρώ ότι δεν μπορεί να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό σε αυτό το επίπεδο.
Από την άλλη υπάρχει κι ένα εξαιρετικά θετικό στοιχείο: Παππάς και Γιάνκοβιτς συνέθεσαν ένα “δίδυμο” που φαίνεται ότι θα είναι το σήμα κατατεθέν της επόμενης μέρας. Μόνο που αυτό δεν αρκεί για να γεμίσει έξι θέσεις Ελλήνων, πρώτης γραμμής…
Ηττήθηκε κατά κράτος
Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που βιώνει μια ιδιόμορφη κατάσταση. Έχει κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις, έχει πετύχει εντυπωσιακά αποτελέσματα, αλλά δεν είναι αρκετά για να του δώσουν το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ. Οξύμωρο, αλλά πραγματικότητα.
Η Φενέρμπαχτσε πέτυχε διπλή νίκη, κυρίως γιατί οι “ερυθρόλευκοι” δεν έπαιξαν με μυαλό, τους κυρίευσε η απογοήτευση, παραδόθηκαν ξεχνώντας ότι υπήρχε και μια… διαφορά υπό διαπραγμάτευση. Είναι λογικό όταν βλέπεις τον Γκάουντλουκ να σουτάρει με 6/7 τρίποντα, τον Μπιέλιτσα με 3/4, αλλά οι μεγάλες ομάδες στις κακές βραδιές φαίνονται.
Ο Βασίλης Σπανούλης εγκλωβίστηκε, ο Ματ Λοτζέσκι ήταν DNP όντας στο παρκέ, ο Οθέλο Χάντερ ήταν αρνητικός κι ο Γιώργος Πρίντεζης πολύ βιαστικός. Ο Κώστας Σλούκας δεν μπήκε αυτή τη φορά στα πόδια του Σπανούλη, ο Βαγγέλης Μάντζαρης (ίσως και λόγω διαστρέμματος) δεν ήταν σε καλή βραδιά, οπότε με μοναδικούς αντιπάλους τους Όλιβερ Λαφαγιέτ και Μπράιαν Ντάνστον, οι Τούρκοι δεν μπορούσαν παρά να τα πάρουν όλα.
Κυριάρχησαν στα ριμπάουντ, έβαλαν τον Ολυμπιακό στον ρυθμό τους, είχαν πολλούς παίκτες να κάνουν μικρές αλλά σημαντικές δουλειές (όπως ο Σαβάς, ή ο Ζήσης, που επιθετικά ήταν τραγικός, αλλά στην άμυνα και στην οργάνωση ήταν εξαιρετικός), γι’ αυτό και νίκησαν “καθαρά“.
Έτσι είναι η ζωή. Άλλοτε χάνεις, άλλοτε κερδίζεις. Αυτή τη φορά το 0/2 πονάει, κυρίως γιατί δημιουργεί καταστάσεις ανασφάλειας. Βεβαίως, ούτε ο Παναθηναϊκός έχασε την πρόκριση, ούτε ο Ολυμπιακός το πλεονέκτημα έδρας, ούτε καν αυτό το αβαντάζ οδηγεί μαθηματικά στο φάιναλ φορ.
Λένε πως “οι ήττες έχουν διδακτικό χαρακτήρα“. Ας μάθουμε από αυτές…
