Η Ελλάδα νίκησε το Βέλγιο και προκρίθηκε στα τελικά του Παγκοσμίου.
Ο τρόπος (τραγικός) έχει την τελευταία σημασία. Ναι, δεν παίξαμε καθόλου καλά, ναι δεν είναι αυτή η Εθνική που θέλουμε να βλέπουμε, ναι μπορούμε να γκρινιάζουμε ώρες, αλλά στο τέλος της ημέρας, αυτό που μετρά είναι η πρόκριση. Η ουσία. Κι η ουσία είναι πως η Ελλάδα είναι στην τελική φάση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, χάρη σε έναν τεράστιο Γιαννούλη Λαρεντζάκη, την άγνοια κινδύνου του Λούντζη, το γεμάτο παιχνίδι του Καλάθη, την αθόρυβη προσφορά του Παπανικολάου και την οξυδέρκεια του Ιτούδη.
Ήταν κάτι σαν μπάσκετ το πρώτο ημίχρονο
Αυτό που είδαμε στο πρώτο ημίχρονο ήταν κακοποιητική συμπεριφορά αμφοτέρων κατά του αθλήματος. Όχι απλά πόνεσαν τα μάτια μας, αλλά κοντέψαμε να πάθουμε κρίση πανικού, που ήμασταν υποχρεωμένοι να δούμε άλλο τόσο αγώνα. Πού αν δεν έπαιζε η Ελλάδα, δηλαδή, το είχαμε ρίξει στο NETFLIX. Κι αν κάποιοι θεωρείτε υπερβολική την παραπάνω άποψη, απλά μετρήστε.
Η Εθνική ξεκίνησε με τρίποντο του Χαραλαμπόπουλου και μετά είχε 10 άστοχα, μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου. Χτίσαμε ένα χτιστό, ευγενική προσφορά για τη φιλοξενία. Οι Βέλγοι έκαναν 17 λάθη (έναντι 7 της Ελλάδας). Λάθος πάσες, δύο φορές 3’’ στη ρακέτα, μπρος πίσω από επαναφορά, 5’’ στην εισαγωγική πάσα. Με το ζόρι έδεσαν σωστά τα κορδόνια των παπουτσιών τους. Κι όμως, η Ελλάδα κυνηγούσε στο σκορ…
Πάρτε ένα ριμπάουντ βρε παιδιά
Ό,τι έχαναν από τα λάθη, το έπαιρναν από τα ριμπάουντ. Στο 9’, με το σκορ στο 17-17, ο Τσαϊρέλης πήρε το πρώτο ατομικό (επιθετικό) ριμπάουντ. Μέχρι τότε είχαμε άλλο ένα (αμυντικό) ομαδικό. Στο τέλος του ημιχρόνου το άθροισμα ήταν 20-8 για τους Βέλγους.
Η Εθνική δεν είχε ιδέες, δεν είχε αποστάσεις, είχε τα χάλια της στην επίθεση. Ο Ομπασοχάν (20 πόντοι από τους 34 του Βελγίου) έμοιαζε να κατέβηκε από τη διαστημική ομάδα του Τζόρνταν, που αντιμετώπιζε την παρέα του Μπαγκς Μπάνι. Κατά τα άλλα η άμυνα δεν ήταν κακή, ή ήταν ανύπαρκτοι επιθετικά οι υπόλοιποι Βέλγοι (πλην Μπάκο).
Η Ελλάδα δεινοπαθούσε. Μ’ αυτά και μ’ αυτά υπήρχε ισορροπία στο σκορ, καθώς η αδυναμία στα ριμπάουντ κι η αστοχία στα τρίποντα εξισορροπήθηκε από τα λάθη των Βέλγων και το 34-31 άφησε ανοιχτούς τους λογαριασμούς.
Διαφορετική εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο
Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου η Εθνική έχασε τον Μποχωρίδη, που χρεώθηκε με αντιαθλητικό. Συν το «ταυ» για φλόπινγκ στο πρώτο κι ο διεθνής περιφερειακός πήγε στ’ αποδυτήρια.
Οι Βέλγοι σταμάτησαν τα πολλά λάθη, η Εθνική άρχισε και να μαζεύει ριμπάουντ και να πετυχαίνει τρίποντα, οπότε άλλαξε το σκηνικό. Είδαμε και λίγο μπάσκετ. Η Ελλάδα έτρεξε σερί 8-0 (41-43), ο Λαρεντζάκης όπλισε και με 4/4 τρίποντα πήγε το ματς στο +7 (47-54), αλλά εκεί ο υπερβολικός ζήλος του Λούντζη κι αβλεψία στις δύο πλευρές του γηπέδου, έδωσε το δικαίωμα στους γηπεδούχους να κλείσουν την ψαλίδα (52-54).
Το τρίτο δεκάλεπτο έληξε με το σκορ στο 55-58 και τον Ομπασοχάν άποντο! Δεν θα διαρκούσε για πολύ. Στην τελευταία περίοδο, με όλη την άμυνα πάνω του πέτυχε 10 πόντους (30 συνολικά), αλλά ήταν εντελώς μόνος. Αντιθέτως, η Ελλάδα είχε τον Καλάθη σε μια από τις γνωστές του βραδιές και τον Λούντζη μετά 10 άστοχα τρίποντα (στα δύο ματς, με Λετονία και Βέλγιο) να ευστοχεί στο 11ο. Το πιο κρίσιμο, που έκανε το σκορ 67-71.
Στο 1.23’’ ο Λαρεντζάκης δέχθηκε αυστηρό «ταυ» για φλόπινγκ στο τρίποντο, αλλά οι Βέλγοι αστόχησαν στη βολή. Ακολούθησαν 1/2 βολές από τον Μπάκο (70-71), κακή ελληνική επίθεση και στο 1.8’’ ο Λαρεντζάκης πήρε επιθετικό φάουλ από τον Ομπασοχάν στη φάση του αγώνα κι ο Λούντζης στην εξέλιξη με 1/2 βολές διαμόρφωσε το 70-72.
Η εξυπνάδα του Ιτούδη
Πολλοί είδαν ότι ο κόουτς Ιτούδης ζήτησε από τον Λούντζη να χάσει τη δεύτερη βολή, για να μην έχουν χρόνο (έστω κι 1.1 δευτερόλεπτο) οι Βέλγοι. Η Ελλάδα νίκησε μ’ ένα καλάθι, αλλά λίγοι θυμούνται ότι ο ομοσπονδιακός προπονητής «υποχρέωσε» τους διαιτητές να ξαναδούν το χρονόμετρο, στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου.
Αντί για 3 δευτερόλεπτα η Εθνική πήρε επίθεση 4.2’’ κι ο Καλάθης πρόλαβε να πετύχει το buzzer. Στην οικονομία του αγώνα είναι αυτό το καλάθι που έλειψε από τους Βέλγους…
Τα δεκάλεπτα: 19-19, 34-31, 55-58, 70-72.
