Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, ο οποίος ήταν καλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΙ, έδωσε μια διαφορετική συνέντευξη, αφού αντί για μπάσκετ μίλησε περισσότερο για την ζωή στο Ισραήλ και το πως πάει με τον κορωνοϊό. Ο τεχνικός της Μακάμπι τόνισε ότι πλέον η ζωή σιγά σιγά επιστρέφει στην χώρα καθώς έχουν εμβολιαστεί οι περισσότεροι άνθρωποι, εξήγησε πως λειτουργεί η εστίαση πλέον και επεσήμανε ότι η εμπειρία του να πας σε εστιατόριο μετά από τόσο καιρό έχει άλλη αίσθηση.
Αναλυτικά:
«Η ζωή επιστρέφει στο Ισραήλ μετά τους εμβολιασμούς. Τα εστιατόρια, τα μπαρ, τα ξενοδοχεία λειτουργούν και δέχονται κανονικά κόσμο, ο οποίος κυκλοφορεί πλέον κανονικά. Με τη μάσκα, με αποστάσεις, με πλύσιμο χεριών, προσέχουμε, αλλά κυκλοφορούμε κανονικά», δήλωσε αρχικά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος.
Στην συνέχεια περιέγραψε τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που έχουν εμβολιαστεί: «Εισερχόμενοι σε ένα εστιατόριο για παράδειγμα, δείχνουμε το πιστοποιητικό εμβολιασμού και εισερχόμαστε κανονικά. Οι Ισραηλίτες δεν χρειάζεται να το κάνουν αυτό, γιατί υπάρχει κεντρική βάση από την κυβέρνηση στην οποία μπαίνουν κανονικά τα ονόματα όσων έχουν κάνει το εμβόλιο κατά του κορονοϊού. Για τους ξένους, υπάρχει αυτό το πιστοποιητικό. Πάντως, υπάρχει πρόβλεψε και για όσους δεν έχουν εμβολιαστεί ακόμη, οι οποίοι απλά κάθονται σε εξωτερικούς χώρους»
Μόλις το Δεκέμβριο το Ισραήλ είχε ένα τεράστιο αριθμό κρουσμάτων, όπως ανέφερε ο Έλληνας προπονητής, για να προσθέσει: “Χθες είχαμε 1500 κρούσματα, ενώ πριν από τρεις μήνες ήταν από 3.000 ημερησίως. Σταδιακά γίνεται και η άρση του lockdown. Στην αρχή για παράδειγμα σε εμάς επιτράπηκε η είσοδος στο γήπεδο σε 300 άτομα, πήγαμε στα 1.000 και χθες πάρθηκε η απόφαση όταν από εβδομάδα μπορεί να υπάρχει 30% πληρότητα. Δηλαδή σε εμάς 3.000 φίλαθλοι. Χθες μάλιστα έγινε και συναυλία, στην οποία επιτράπηκαν 1.000 άτομα. Ένας πολύ δημοφιλής τραγουδιστής εδώ, έκλεισε το γήπεδο για πέντε ημέρες. Και στις συναυλίες το ποσοστό θα αυξηθεί».
Για το πως ένιωσαν ο ίδιος και η οικογένειά του όταν μετά από μήνες πήγαν σε ένα εστιατόριο: «Από τον Σεπτέμβριο που είχαμε να πάμε, ξαναπήγαμε τώρα. Μετά από μήνες. Ήταν κλειστά άλλωστε. Η αίσθηση ήταν διαφορετκή, νιώσαμε μεγάλη χαρά. Ο γιος μου γελούσε και του λέω “γιατί γελάς;” και μου απαντάει “ε, μετά από τόσο καιρό είμαστε σε ένα εστιατόριο».
