Όταν ο Μάικ Τζέιμς έπαιζε στον Κολοσσό Ρόδου, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αδιαφόρησαν, με αποτέλεσμα να τον πάρουν οι «πράσινοι» πληρώνοντας διπλάσια (ίσως και παραπάνω) χρήματα. Βλέπετε, θεωρείται υποτιμητικό (γιατί άραγε;) να πάρουν παίκτες από άλλες ομάδες της Α1, τη στιγμή που οι Ισπανοί (αναφέρομαι σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα) θεωρούν αυτονόητο να πάρουν παίκτες, οι οποίοι διακρίνονται σε μικρότερες ομάδες του ισπανικού πρωταθλήματος, παίρνοντας μαζί και το ρίσκο.
Βεβαίως, δεν ήταν μόνο ο Τζέιμς, ο οποίος δεν συγκίνησε τους «αιώνιους». Ήταν κι ο Πιτ Μάικλ κι αρκετοί άλλοι, αλλά δεν έχει αξία να γυρίσουμε το ρολόι πίσω. Σήμερα, υπάρχουν τουλάχιστον τρεις ενδιαφέρουσες περιπτώσεις ξένων παικτών, που είναι… τα παιδιά της διπλανής πόρτας.
Το πολυεργαλείο
Πρώτος και καλύτερος είναι ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος. Η ΑΕΚ βρήκε στο πρόσωπο του Κουβανού τον απόλυτο «παίκτη ομάδας», ο οποίος ξεκινά τη δράση του από το πίσω μέρος του γηπέδου, με στοχοπροσήλωση στην άμυνα. Δεν είναι μόνο οι πόντοι που βάζει στην επίθεση, το ότι μπορεί να παίξει σχεδόν σε όλες τις περιφερειακές θέσεις, αλλά το ότι έχει παρουσία σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες.
Για να υπάρξει ομοιομορφία στην εικόνα των παικτών, στους οποίους αναφερόμαστε, ασχολούμαστε μόνο με τη στατιστική απεικόνιση της Α1. Ο «Ενωσίτης παίκτης» είχε 19 πόντους και 12 ριμπάουντ στο καλύτερο (συνολικά) παιχνίδι του τη φετινή σεζόν. Είναι παίκτης που δεν κυνηγά το σκοράρισμα (κόντρα στον Κολοσσό είχε 1 πόντο, αλλά και 10 ριμπάουντ και 12 ριμπάουντ και 4 ασίστ), που έχει τελειώσει με 8/13 ματς (δεν έπαιξε κόντρα στον Ηρακλή) με διψήφιο αριθμό πόντων και που μόλις χθες, απέναντι στον Παναθηναϊκό, είχε 11 πόντους, 6 ριμπάουντ, 4 ασίστ κι 1 μπλοκ, παίζοντας 40 λεπτά! Όχι πως είναι περίεργο για τον Σαντ-Ρος (αν κι ήταν η πρώτη φορά, που δεν βγήκε δευτερόλεπτο), καθώς στις 9/13 παρουσίες του, έμεινε 30+ λεπτά στο παρκέ.
Ο πρωταθλητής του ΝΒΑ
Στο άκουσμα της μεταγραφής του Μπράντον Ρας στη Λάρισα, πολλοί παραξενεύτηκαν. Δεν έρχεται καθημερινά πρωταθλητής ΝΒΑ (όχι της εποχής του… Μιλένιουμ, αλλά το 2015 με τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς) στην Ελλάδα και δη στη νεοφώτιστη Λάρισα. Οι τραυματισμοί, το πρόβλημα με την καρδιά, ακύρωσαν μια διαδρομή, η οποία ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα.
Ως παίκτης της ομάδας του Αγγέλου έχει 4/5 ματς διψήφιο αριθμό πόντων (μόνο κόντρα στην ΑΕΚ σταμάτησε στους 9), πετυχαίνοντας στην καλύτερη εμφάνισή του 30 απέναντι στο Λαύριο κι όντας καθοριστικός στη νίκη επί του Προμηθέα, αγώνα στον οποίο σταμάτησε στους 20. Σουτάρει με το εντυπωσιακό 50% από το τρίποντο (20/40, σε πέντε αγώνες, σημαίνει 8 σουτ ανά παιχνίδι, άρα μιλάμε για τεράστιο νούμερο), θα περιμένουμε κι άλλο για να χάσει βολή (έχει το απόλυτο με 8/8), έχει ως μειονέκτημα τα 2.20 λάθη ανά αγώνα, ενώ παίζει σταθερά 22+ λεπτά (με την ΑΕΚ είχε 37.09’’ συμμετοχής).
Ο… μπόμπερ της Πάτρας
Αν ψάχνει μια ομάδα για σουτέρ, ο Κρις Μπαμπ του Προμηθέα είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση. Έχει σκαμπανεβάσματα, με γεμάτες μέρες (όπως αυτή κόντρα στον Κολοσσό, όπου πέτυχε 22 πόντους με 3/4 τρίποντα), αλλά κι εντελώς άδειες (όπως αυτή κόντρα στη Λάρισα, όπου είχε 0/7 τρίποντα). Του λείπει η σταθερότητα, δεν του λείπει το καλό σουτ.
Στο πρωτάθλημα έχει 7.2 πόντους μέσο όρο, με 50% από το δίποντο (έχοντας επιχειρήσει λιγότερο από μία προσπάθεια ανά αγώνα κι αυτό ίσως κάνει λίγο μονοδιάστατο το παιχνίδι του), 31.9 από το τρίποντο (23/72) και 81.2% από τη γραμμή των βολών (13/16). Με ύψος κάτω από 2 μέτρα έχει 3 ριμπάουντ μέσο όρο, 1.2 ασίστ, για 0.6 λάθη (μόλις 8 σε 13 αγώνες).
Υπάρχουν κι άλλοι ξένοι παίκτες, που έχουν ενδιαφέρον, όμως αυτοί οι τρεις -με τη σειρά να μην είναι διόλου τυχαία- είναι παίκτες, που αξίζει ενδεχομένως να ρισκάρουν οι «αιώνιοι», προκειμένου να… βρουν το διαρκώς ζητούμενο «value for money», δηλαδή σχέση κόστους και παραγωγής (απόδοσης).
