Μπορεί να έχει πάψει να ονομάζεται «Γιαντ Ελιάου», δεν έπαψε ποτέ όμως να είναι μια σκληρή κι αφιλόξενη έδρα, ένα γήπεδο που κανείς αντίπαλος δεν νιώθει «καλοδεχούμενος».
Ο Ολυμπιακός, σ’ ένα ιδιότυπο «Κράμερ εναντίον Κράμερ» συναντά τη Μακάμπι (του πρώην προπονητή του), αλλά το τελευταίο που τον απασχολεί είναι το αν βρίσκεται στην άκρη του απέναντι πάγκου ο Γιάννης Σφαιρόπουλος.
Ούτε το ότι έχει αναδιαμορφώσει πλήρως την «ομάδα του λαού» τον απασχολεί, ούτε το ότι η μεταξύ τους απόσταση δεν καλύπτεται. Μπορεί να παίζει κόντρα στη Μακάμπι, αντίπαλός του όμως παραμένουν η Εφές κι η Μπαρτσελόνα. Τρεις για δύο θέσεις…
Ο Ολυμπιακός -αυτή τη στιγμή- είναι στην πιο μειονεκτική. Και μπήκε μόνος του μετά την πολύ κακή εμφάνιση και την εντός έδρας ήττα από την Μπαρτσελόνα. Δεν είναι ζητούμενο η πρόκριση στους «8» (το φωνάζουμε από την… πρώτη στιγμή), αλλά το πλασάρισμα σε όποια από τις θέσεις «4» και «5»).
Συνεπώς στόχος του είναι να βάλει τουλάχιστον μια από τις Μπάρτσα κι Αναντολού, από κάτω. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να περάσει από το Τελ Αβίβ. Είναι αναγκαία, αλλά δεν είναι ικανή συνθήκη για να του δώσει όσα από μόνος του απώλεσε, αφού πρώτα μόνος του έχτισε έναν πύργο γεμάτο φιλοδοξίες κι εκτός έδρας θετικά αποτελέσματα.
Η ήττα από την Νταρουσάφακα είναι η θηλιά που πνίγει τους «κόκκινους», οι οποίοι ζητούν κατ’ αρχήν επικράτηση επί της Μακάμπι και μετά ένα βήμα τη φορά.
Είναι ΜΟΝΟ παιχνίδι ειδικών συνθηκών, από αυτά που αναδεικνύουν το μέταλλο της ομάδας. Αν έχει θέληση, αν έχει ατσαλωθεί (κυρίως μέσα από τις κακές βραδιές), ή αν είναι σαν… βούτυρο, που κόβεται δίχως ιδιαίτερη πίεση.
Κακά τα ψέματα, η πρόθεση (και μόνο) να φτάσει κανείς στο φάιναλ φορ είναι εκ φύσεως υπερβατική, για ομάδες που δεν έχουν το μπάτζετ της ΤΣΣΚΑ, της Ρεάλ, της Φενέρ. Άρα ζητείται υπέρβαση – απόδειξη.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως ενδεχόμενη ήττα είναι σχεδόν καταδικαστική για τον Ολυμπιακό (μετά θα κυνηγά ανεμόμυλους και θα περιμένει χείρα βοηθείας και αυτοκαταστροφικές τάσεις των άλλων δύο), ενώ ενδεχόμενη νίκη δεν κατοχυρώνει δικαίωμα πρόκρισης για τους «ερυθρόλευκους».
Το Τελ Αβίβ μπορεί να γίνει το τέλειο σκαλοπάτι, για να μπορέσει η ομάδα του μεγάλου λιμανιού να σκαρφαλώσει εκεί που θέλει. Μπορεί από εκεί να δει τη γη της Εδέμ, ή να περιοριστεί στο… τείχος των δακρύων.
Το αλατοπίπερο στην ιστορία είναι πως οι δύο προπονητές (Μπλατ και Σφαιρόπουλος) παίζουν κόντρα στις… μεγάλες τους αγάπες.
