Ήταν στιγμές που η διαφορά έφτασε στους 18 πόντους. Όταν ο Τουπάν δεν χάνει σουτ, όταν ο Μιλουτίνοφ δεν έχει αντίπαλο, όταν Παπανικολάου και Στρέλνιεκς φορτώνουν με πόντους το αντίπαλο καλάθι, όταν ο Γκος έρχεται από το χειρότερο ημίχρονο που θα μπορούσε να φανταστεί και γίνεται διψήφιος, όταν υπάρχει στο γήπεδο ο Σπανούλης, τότε ναι μπορεί η διαφορά να φτάσει στους 18 κι ας παίζεις στην έδρα της Μπασκόνια.
Είναι φυσιολογικό -όχι ότι δεν πρέπει να δουλέψει το βίντεο και να διορθωθούν τα λάθη- να εξανεμίζεται αυτή η διαφορά. Όταν ο Γκρέιντζερ παίρνει… αέρα μετά το τρίποντο σε νεκρό χρόνο που πέτυχε πίσω από τη σέντρα, όταν ο Βιντόζα δίνει ενέργεια, όταν ο Σενγκέλια δεν έχει αντίπαλο, όταν ο Πουαριέ βάζει το λιθαράκι του. Δεν είναι καμία τυχαία ομάδα η παρέα των Βάσκων.
Εκεί, λοιπόν, που καίει η μπάλα, εκεί που το γήπεδο έχει κατηφορίσει, εκεί που τα πράγματα σκληραίνουν φαίνονται οι… σκληρές ομάδες. Κι ο Ολυμπιακός αποδείχθηκε πολύ σκληρός, αλλά και πολύ ήρεμος. Παρότι ίσως το παράκανε με το χρονόμετρο, παρότι βιάστηκε να τελειώσει το ματς (το βίντεο που λέγαμε ότι θα δουλέψει), παρότι είχε την ψυχολογία να αλλάζει πάγκο, έπαιξε με μυαλό και σημάδι.
Σπανούλης και Γκος τάισαν τον Μιλουτίνοφ κι αυτός έβαλε υπογραφή στην μπάλα του αγώνα. Πέτυχε και δυο κρίσιμα καλάθια ο Βεζένκοφ κι η αποστολή ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία.
Προς τι ο τίτλος «εξωπραγματικός»; Μια ομάδα με τόσες αλλαγές στο ρόστερ, με νέο προπονητή ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να «διαβάζει» τόσο καλά το ματς, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να παίζει τόσο ώριμα στην πιο δύσκολη στιγμή, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να «σημαδεύει» με τέτοια ακρίβεια.
Όσοι αναζητούν τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του Σπανούλη, ίσως να κατάλαβαν πως όσοι παίκτες κι αν αλλάξουν, όσο βρίσκεται πάνω στο παρκέ θα είναι ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΗΓΕΤΗΣ. Κι όσοι δεν το έχουν αντιληφθεί, ο Γκος δεν είναι Γκριν, δεν είναι Ρόμπερτς, δεν έχει σχέση με τους Αμερικανούς που προσπάθησαν να γίνουν… Λο στη θέση του Λο (εξαιρείται ο Χάκετ). Κι όσοι δεν έχουν αντιληφθεί γιατί προτιμήθηκε ο Τουπάν, ίσως τώρα να κατάλαβαν πόσα πράγματα μπορεί να κάνει πάνω στο παρκέ.
Το καλύτερο για τους «ερυθρόλευκους» είναι πως είχαν βασικούς παίκτες σε κακή βραδιά, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του Πρίντεζη, που δεν του πήγε τίποτα. Ο Τίμα κινήθηκε σε ρηχά νερά, ο ΛεΝτέι ήταν εκτός αγώνα (ο Μπόγρης ήταν πολύ καλύτερος). Το σημαντικό είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» βγάζουν σε κάθε βραδιά (ακόμα και στη διάρκεια του αγώνα) διαφορετικούς πρωταγωνιστές.
Αντί επιλόγου: Με εξαίρεση τον MVP Μιλουτίνοφ (30.24’’) και τον ηγέτη Σπανούλη (25.57’’) κανείς δεν έπαιξε πάνω από 23.13 λεπτά. Και κανείς κάτω από 6.34’’. Η διαχείριση του χρόνου από τον Μπλατ ήταν σεμιναριακού επιπέδου.
