Όταν η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε 10ετή ανανέωση της συνεργασίας με τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, σκέφτηκα πως οι Καταλανοί ξέρουν να τιμούν τους παίκτες που έχουν γράψει την ιστορία τους. Έναν χρόνο μετά, ο παίκτης δεν υπολογίζεται κι από τη στιγμή που δεν δέχθηκε τον ρόλο, ο οποίος του προτάθηκε, αποτελεί παρελθόν. Τελικά, δεν έχει σημασία η διάρκεια του συμβολαίου, αλλά η πραγματική σχέση με τον παίκτη.
Ο Βασίλης Σπανούλης έμεινε στον Ολυμπιακό, γιατί ΔΕΝ μπορούσε να φύγει. Ο ίδιος έχει βρει το λιμάνι του. Λένε πως οι μεγάλοι παίκτες, οι κορυφαίοι του είδους, έχουν σκηνοθετήσει στο μυαλό τους τη φάση, πριν την εκτελέσουν στο παρκέ. Ο αρχηγός των «ερυθρολεύκων» πρέπει ήδη να έχει σκηνοθετήσει τη στιγμή που η φανέλα του θα ανεβεί ψηλά στον ουρανό του ΣΕΦ, τη βραδιά της αποχώρησής του.
Το να… ξενιτευτεί λίγο πριν τη δύση της καριέρας του, για να αυξήσει (σημαντικά) τον λογαριασμό του στην τράπεζα, ΔΕΝ ήταν επιλογή. Έχει βρει το λιμάνι του (επαναλαμβάνω) και δεν θα χαλούσε αυτή τη σχέση. Όπως κι από την άλλη πλευρά οι αδερφοί Αγγελόπουλοι βρήκαν στο πρόσωπό του τον παίκτη που άλλαξε τον ρου της ιστορίας.
Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα, αλλά ο Σπανούλης ήταν αυτός που άλλαξε τον τρόπο σκέψης στον Πειραιά. Πλέον οι παίκτες δεν πανηγυρίζουν όταν βάζουν 8/10 σουτ, αλλά στεναχωριούνται που έχασαν τα δύο! Αυτό τους έμαθε ο ηγέτης της ομάδας, όπως και να κάνουν τα αποδυτήρια «μπετόν αρμέ», να γίνουν οικογένεια, να μην βγαίνει τίποτα έξω. Απλά πράγματα, αλλά αυτά είναι τα πιο δύσκολα.
«Είμαι στρατιώτης του Ολυμπιακού, δεν πουλάω σταριλίκι», είπε κι αλήθεια ποιος μπορεί να διαφωνήσει; Ακόμα και στις χειρότερες (επιθετικά) βραδιές του, θα βουτήξει στο παρκέ για να σώσει μια χαμένη μπάλα, θα πάει στις επαφές, θα φύγει πρώτος με σκυμμένο κεφάλι, ή θα πανηγυρίσει με τους συμπαίκτες του μια νίκη, ανεξάρτητα από τη δική του απόφαση.
Πότε δεν μοίρασε την μπάλα, πότε κράτησε κάτι για τον εαυτό του, πότε δεν σκέφτηκε ομαδικά; Άλλος στη θέση του θα είχε την μπάλα κάτω από το μαξιλάρι του και… ιπποκόμους, ο Σπανούλης όχι. Όντως είναι «στρατιώτης» και φροντίζει να είναι σ’ εκείνη την αγωνιστική κατάσταση, που να μπορεί να προσφέρει.
Μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς ότι δεν έπαιξε τραυματίας, ότι δεν δούλεψε σκληρά, ότι δεν έδειξε ζήλο στις προπονήσεις; ΚΑΝΕΙΣ! Γι’ αυτό κι είναι ηγέτης μιας τόσο μεγάλης ομάδας.
Τα δύσκολα δεν τέλειωσαν για τους αδερφούς Αγγελόπουλους, που έχουν μπροστά τους άλλες δύο διαπραγματεύσεις με τους δύο «ΠΑΠ» (Κώστα Παπανικολάου και Ιωάννη Παπαπέτρου). Όποιος ξέρει να λέει το… φλιτζάνι, ας μας πει τι θα συμβεί. Εμείς, ως δημοσιογράφοι, απλά καταγράφουμε τα γεγονότα, κρατώντας στατιστικά και βλέποντας τι έχει συμβεί ως τώρα. Τρεις παίκτες (μιλάμε πάντα για Έλληνες) που ήθελαν να κρατήσουν (Γιώργο Πρίντεζη, Βαγγέλη Μάντζαρη και Βασίλη Σπανούλη) τους κράτησαν.
Μοναδική… απώλεια ήταν ο Κώστας Σλούκας, άρα μετρούν 3/4. Εξαιρετικό ποσοστό, που μπορεί να λέει πολλά, μπορεί και τίποτα για την αυριανή, πιο μεγάλη μέρα του… πολέμου, από τη στιγμή που έμεινε ο αρχηγός.
