Είναι αυτονόητο πως το +9 της ΑΕΚ επί της Στρασμπούρ δεν δίνει ξεκάθαρο πλεονέκτημα για την τελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Η εμπειρία από το -10 της προηγούμενης φάσης, οδηγεί στη συναντίληψη ότι η ρευστότητα είναι δεδομένη, άρα στη Γαλλία οι παίκτες του Ντράγκαν Σάκοτα θα πάνε με τη σκέψη πως δεν υπάρχει κανένα σκορ στον πρώτο αγώνα, πως όλα ξεκινούν από μηδενική βάση.
Η ΑΕΚ έχει προβάδισμα, αλλά αυτό μπορεί να εκμηδενιστεί σε χρόνο dt. Αυτό που κανείς δεν μπορεί να μηδενίσει είναι η συγκλονιστική προσφορά του Πάντερ, ο οποίος δείχνει να είναι το κομμάτι που ολοκλήρωσε το «κιτρινόμαυρο» παζλ. Δεν ήταν ο παίκτης από το πάνω ράφι, δεν ήταν… μεταγραφή αεροδρομίου, όμως ενδεχομένως πρέπει κάποιες φορές να τολμούν οι προπονητές κι αν δεν μπορούν να έχουν αυτό που αγαπούν, να αγαπήσουν αυτό που έχουν.
Για κάθε Πάντερ προδήλως υπάρχουν 3-4 παραδείγματα αποτυχημένων προσθηκών, που έκαναν άνω κάτω ομάδες και χαμήλωσαν απελπιστικά τον βαθμό του διαγωνίσματος χημείας, όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν έτυχε. Πέτυχε!
Θα ήταν άδικο να μην αποδώσουμε τα εύσημα στον κόουτς της «Ένωσης», που όταν είδε το ματς να… «στραβώνει» δεν δίστασε να βγάλει έξω τον παίκτη που τον κρατούσε, το… αστέρι της ομάδας κι εντέλει να πάρει αυτό που ήθελε με τον Χάρις στον πάγκο. Το πόσο συγκεντρωμένος ήταν ο «Σάλε» φάνηκε κι από το τάιμ άουτ που πήρε για να παίξει με το μυαλό του παίκτη που σούταρε τις τελευταίες βολές, 3.7 πριν τη λήξη. Κέρδος ένας πόντος, που… ποτέ δεν ξέρεις.
Θα ήταν -επίσης- άδικο να μην αποδώσουμε τα εύσημα στον Βασιλόπουλο, ο οποίος ήταν καταλύτης στη νίκη της ομάδας του. Οι φίλοι του Άρη τον βλέπουν να κάνει σπουδαίες εμφανίσεις κι είναι βέβαιο ότι δεν το… χαίρονται. Όχι για τον Παναγιώτη, που είναι από τα καλύτερα παιδιά του χώρου, αλλά για την ομάδα τους, που αν δεν είχε περάσει (κι εξακολουθεί να περνά) όλον αυτό τον οικονομικό Γολγοθά, θα είχε τον διεθνή παίκτη στις τάξεις της.
Αυτό που νιώθουν οι φίλοι του Άρη δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που νιώθουν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ, που βλέπουν την ΑΕΚ να… νικά στη μεταξύ τους μονομαχία. Όσο συνεχίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ (ειδικά αν φτάσει στο φάιναλ φορ), αλλά κυρίως όσο το «Νίκος Γκάλης» γεμίζει από 8-10.000 φιλάθλους, τόσο θα αποκτά πλεονέκτημα στην κόντρα για την τρίτη ομάδα που θα «αγκαλιάσει» η Ευρωλίγκα.
Κακά τα ψέματα, ομάδες που έχουν στόχο να ανεβούν ψηλότερα, δεν βολεύονται στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το Eurocup είναι ο ενδιάμεσος σταθμός για να ονειρευτεί ο κόσμος της ΑΕΚ επιστροφή στην Ευρωλίγκα. Μία ομάδα θα είναι το χρόνου στο ανανεωμένο (όπως αναμένεται) Eurocup και γι’ αυτή τη θέση «μονομαχούν» οι δύο «δικέφαλοι». Με την αποψινή εικόνα, εντός κι εκτός τεσσάρων γραμμών η ΑΕΚ παίρνει κεφάλι…
Υ.Γ.: Ο τρόπος διαχείρισης του καβγά των παικτών στα τελευταία λεπτά του αγώνα, παραπέμπει σε διαιτητές τοπικού, περιορισμένης εμπειρίας. Όπως οι ομάδες, έτσι κι οι διαιτητές δεν είναι πρώτης διαλογής.
