Καλησπέρα φιλαράκια μου. Μπήκε η Άνοιξη, επέστρεψα κι εγώ. Γιατί ξέρετε, όταν έχω κάτι στα χέρια μου δεν μπορώ να το κρατήσω μυστικό. Το κακό είναι πως με την σημερινή αποκάλυψη θα μάθετε ότι δεν κινούμαι μόνο σε καφετέριες, αλλά ενίοτε το ξενυχτάω. Δηλαδή, δεν το ξενυχτάω, κι από τα κλαμπ «Περαστικός» είμαι.
Όπως γνωρίζετε, επειδή έχουμε και τους κώδικες ηθικής μας, ή καταστάσεις περιγράφουμε, ή γράφουμε για πρόσωπα. Αυτή τη φορά θα περιγράψουμε καταστάσεις, άρα δεν θα υπάρχουν ονόματα. Ωραία πόλη η Αθήνα, ακόμα κι όταν κάνει κρύο. Ωραία, όποια στιγμή της ημέρας κι αν βγεις.
Έχει φοβερά καφέ, έχει εξαιρετικά εστιατόρια, έχει και φοβερή νυχτερινή ζωή. Οι παίκτες νέα παιδιά είναι, το αίμα τους βράζει, χρήματα έχουν, οπότε σιγά μην πέσουν να κοιμηθούν με τις… κότες. Κι αν, μάλιστα, βρίσκονται μακριά από το σπίτι τους, κι αν η… καλή τους βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κι αν οι ώρες βολεύουν και δεν πέφτουν τηλεφωνήματα, η νυχτερινή Αθήνα κρύβει πειρασμούς κι ευκαιρίες.
Δύο παλικάρια βγήκαν να διασκεδάσουν. Ο ένας έχει εμπειρία. Ο άλλος μάλλον δεν έχει. Άρα ο ένας έπρεπε να μυήσει τον άλλον στα… κόλπα. Και το έκανε με μαεστρία, με τέχνη. Όση τέχνη έβαλε ο… άλλος για να τον κερδίσει, στη μεταξύ τους μονομαχία. Κι αυτή είναι άλλη μια απόδειξη πως οι παίκτες δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν μεταξύ τους, ακόμα κι όταν ο ένας έχει κερδίσει τον άλλον. Ακόμα κι αν το ματς κρίθηκε στο σουτ, στις λεπτομέρειες.
Ο ένας δεν ήταν καλός στη μεταξύ τους συνάντηση, εν αντιθέσει με τον άλλον που ήταν καλύτερος απ’ ότι θα περίμενε κανείς. Αυτά επί του παρκέ, γιατί πάνω στην… πίστα δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά ποιος κέρδισε. Άλλωστε εγώ «Περαστικός» ήμουν, είδα φως μπήκα, είδα πρόσωπα γνωστά κι… έφυγα.
Τα παλικάρια το τράβηξαν ως αργά. Μπορεί να είδαν και την ανατολή του ήλιου. Δεν είμαι σε θέση να σας πω αν κάποιος πήγε τον άλλον στο σπίτι, γιατί προφανώς ζουν σε εντελώς διαφορετικές περιοχές της πρωτεύουσας. Άλλος βόρεια, άλλος νότια.
Αυτό που με σιγουριά μπορώ να σας πω είναι πως ο ένας, ο πιο… έμπειρος, δεν γύρισε σπίτι με το αυτοκίνητό του. Αυτό το είχε τρακάρει στην προηγούμενη έξοδό του, κατά την επιστροφή, την ίδια ώρα. Όλοι έχουμε τις άτυχες στιγμές μας.
Την επόμενη φορά μπορεί να γράψω όχι για τις ατυχίες, αλλά για τα τυχερά τους. Όχι αυτών των δύο συγκεκριμένα, αλλά κάποιων συναθλητών τους. Όπως και για άλλου είδους γκίνια και για εξαρτήσεις (όχι από ουσίες καλέ, από τον τζόγο). Για την ώρα πάω να ακούσω το «Κακές συνήθειες» με τον Μίλτο.
