Για άλλη μια φορά ακούγεται πως ο Αθλητικός Νόμος είναι προ των πυλών. Ο Γιώργος Βασιλειάδης φέρεται (ο τρίτος κατά σειρά Υφυπουργός Αθλητισμού, που θα το… δοκιμάσει) αποφασισμένος να κάνει αλλαγές και να τον φέρει προς διαβούλευση κι εντέλει ψήφιση. Μέχρι να τον δούμε, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Η διαιτησία έχει πάψει να έχει δομές, αρχή μέση και τέλος. Από τη στιγμή που ο Τάκης Τσαγκρώνης πέτυχε τον στόχο του και άλωσε την ΟΔΚΕ, ξεσάλωσαν. Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, δεν υπάρχει το διπολικό σύστημα, οπότε η ΚΕΔ/ΕΟΚ έχει αποκτήσει εξουσία ζωής και “θανάτου” στους διαιτητές.
Αλήθεια, δεν πρέπει κάποια στιγμή να μπει τέλος στην “εξουσία” της Κεντρικής Επιτροπής. Τι πρέπει να γίνει, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους;
Ανά δύο “χτίζουν” συμμαχίες (γιατί άραγε, αφού είναι θέση χωρίς μισθό, θέση προσφοράς), προσπαθούν να ελέγξουν τον χώρο και τις ισορροπίες. Βουίζει ο τόπος για την… τεχνητή πόλωση, που δημιουργούν ο Κώστας Κορομηλάς με τον φίλο και συνεργάτη του Κυριάκο Ταβουλαρέα, σε βάρος του Κώστα Μουζάκη.
Μετά το τέλος της συνεδρίασης της ΚΕΔ, ο κ. Κορομηλάς δεν φεύγει για τον Βόλο, μένει στην Αθήνα και συναντά διαιτητές. Δικαίωμά του, δεν είναι παράνομο αλλά γιατί δεν το κάνουν όλοι μαζί οι ΚΕΔίτες; Γιατί πρέπει να γίνονται αυτές οι συναντήσεις και δεν τηρείται η ιεραρχία, να μιλούν δηλαδή με τους προέδρους των Συνδέσμων κι αυτοί να επικοινωνούν με τους διαιτητές, ώστε να μην υπάρχουν ζητήματα;
Υπάρχει κάποιος που δεν θεωρεί τον Στέλιο Συμεωνίδη… πολιούχο της Βόρειας Ελλάδας; Σχεδόν είκοσι χρόνια στην ΚΕΔ (σε θέση αμισθί), δεν βαρέθηκε να προσφέρει υπηρεσίες; Κι εδώ έχει βουίξει ο τόπος ότι προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κάνει τον υιό διεθνή διαιτητή. Το παιδί είναι φοβερός χαρακτήρας και τον αδικεί το γεγονός ότι ο πατέρας του είναι σε αυτή τη θέση.
Δεν πρέπει ο νέος Αθλητικός Νόμος να προβλέψει -και να τερματίσει- την κοινή διαδρομή; Όχι μόνο του Στέλιου Συμεωνίδη, αλλά κι όλων όσων οι γιοι μπαίνουν στον χώρο της διαιτησίας. Δεν είναι γιατροί ή δικηγόροι, να πάρουν το… γραφείο του μπαμπά. Να κάνουν πίσω οι πρεσβύτεροι, να μπουν δυναμικά τα παιδιά, που μπορεί να γίνουν καλύτεροι από τους γονείς.
Υπάρχει ένας από την ΕΟΚ που να μιλά με παράγοντες των ομάδων, με παίκτες και προπονητές από την Α2 και κάτω; Να του πουν τα παράπονά τους, τι συμβαίνει. Υπάρχει κανείς που να διαβάζει τις ανακοινώσεις των ομάδων, να δει -βρε παιδί μου- αν έχει δίκιο το Ηράκλειο που φωνάζει για τον Ηρακλή, αν έχουν δίκιο όσοι βγάζουν ανακοινώσεις κατά του Δούκα, να δει αν μοιράζεται στη μέση το καρπούζι; Αν (λέμε αν) δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον από αυτό που επιβάλλει η θέση τους, για το ποιος σφυρίζει πού και πώς;
Μπαίνουμε στην τελική ευθεία όλων των πρωταθλημάτων. Και στη Β’ εθνική γίνεται “σκοτωμός” για την άνοδο. Θέλουμε το μπάσκετ να παίζεται στα γήπεδα κι όχι να γίνουμε ποδόσφαιρο. Υπάρχει κανείς που να ακούει στην ΕΟΚ; Υπάρχει κανείς που να ενδιαφέρεται;
Θα επανέρθουμε ξανά, γιατί το πράγμα παράγινε.
