Θα έχετε παρατηρήσει ότι σήμερα, τόσο το eBasket.gr, όσο και το We24.gr, ανεβάζουν κανονικά ειδήσεις, παρότι το συνδικαλιστικό μας όργανο έχει κηρύξει απεργία. Όσοι με/μας γνωρίζουν, ξέρουν πως ποτέ δεν σπάσαμε απεργία. Πάντα συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις, πάντα ξεκινάμε από τη λογική ότι ακόμα κι αν διαφωνούμε με τον τρόπο δράσης, υπερασπιζόμαστε αυτό που ψηφίζει η πλειοψηφία του κλάδου.
Είναι συνειδητή η επιλογή μας να αντιδράσουμε και με τη δουλειά μας να διαμαρτυρηθούμε για τις παλινωδίες, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο διεκδικούμε τα ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΑΙΑ αιτήματά μας. Το δικαίωμα στην υγεία, στην ασφάλιση, στη ζωή εντέλει.
Το συνδικαλιστικό μας όργανο ΟΦΕΙΛΕΙ να περιφρουρεί την απεργία, κάτι που εδώ και καιρό έχει σταματήσει να κάνει, όσον αφορά στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Δίχως ξεκάθαρο πλάνο ενσωμάτωσης των συναδέλφων που εργάζονται σε αυτά, πρόσφερε απλόχερα τη δικαιολογία στους νενέκους, αυτούς που τα “αφεντικά” (έχουν οι σκύλοι) με απειλές κι εκβιασμούς υποχρέωναν να δουλεύουν, ότι “δεν με αναγνωρίζουν, άρα γιατί με καλούν να απεργήσω“.
Η απεργία είναι ιερή και τα συνδικαλιστικά μας όργανα όφειλαν να καλέσουν σε απολογία και να επιβάλλουν πειθαρχικές ποινές σε όσους τη σπάνε κατ’ εξακολούθηση. Φευ, δεν έγινε ποτέ. Αποτέλεσμα, σε κάθε απεργία να βγαίνουν κερδισμένοι οι απεργοσπάστες κι εντέλει να γελάνε με όσους επιμένουμε να αγωνιζόμαστε.
Καλώ, λοιπόν, τις Ενώσεις μας, να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους απεργοσπάστες. Να μας καλέσουν κι εμάς σε απολογία, για να εκφράσουμε τη θέση και την αγανάκτησή μας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό…
Η διακοπή της απεργίας για να βγουν τα κυριακάτικα φύλλα, δείχνει πως ο τακτικισμός επικράτησε της απεργίας. Δεν θέλησαν να σπάσουν αυγά κι αφού πρώτα έκαναν το χατίρι των μεγαλοεκδοτών, άφησαν σ’ εμάς να παλεύουμε να κρατήσουμε τα “μαγαζιά” (και “μικρομάγαζα“) ανοιχτά, να παλεύουμε να πάρουμε -όσοι παίρνουμε- το δώρο του Πάσχα, να παλεύουμε όχι με την ιδιοκτησία, αλλά με τη συνείδησή μας και με το συναίσθημα του εξαπατημένου.
Γι’ αυτούς τους λόγους, αφού πρώτα ξεκαθαρίσουμε ότι εμείς ΔΕΝ υποστείλαμε τη σημαία, αντιδρούμε και σταματάμε την απεργία. Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι για το δίκαιο των αιτημάτων μας. Δεν έχουμε πειστεί ότι υπάρχει βούληση από την πλευρά των “συνδικαλιστών” και να συγκρουστούν (αν δεν το κάνουν με τους μεγαλοεκδότες, πώς θα το κάνουν με την κυβέρνηση), και να περιφρουρήσουν την απεργιακή κινητοποίηση.
Εμείς δεν λυγίσαμε. Οφείλουμε, όμως, να ενημερώσουμε τον κόσμο που μας διαβάζει για τις απόψεις μας, γι’ αυτά που βλέπουμε. Ο αγώνας μας συνεχίζεται. Και για καλύτερες συνθήκες εργασίας, και για τη ζωή μας, αλλά και για να αλλάξουμε τον τρόπο δράσης των συνδικαλιστικών μας οργάνων.
Κι είναι πραγματικός αγώνας διαρκείας, όχι απεργία διαρκείας με διαλείμματα για να βγουν τα κυριακάτικα φύλλα.
