Ο φίλος Μιχάλης είναι ξανά στην παρέα μας. Μας ακολούθησε –όχι πως δεν το περιμέναμε– και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό, αφού οσάκις παρεμβαίνει (θα θέλαμε να το κάνει πολύ συχνότερα), δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση.
Το ηλεκτρονικό του μήνυμα αφορά στην ΟΔΚΕ και τον τρόπο με τον οποίο οι σύνδεσμοι συμμετέχουν στις αποφάσεις και τις “τομές” της:
“Αρκετό καιρό τώρα διαβάζω, με μεγάλη υπομονή, τα γραφόμενα περί της διαιτησίας. Δεν θέλει και μεγάλη εμπειρία προκειμένου να αντιληφθεί κάποιος ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα, είναι γραμμένα από διαιτητές μέλη των συνδέσμων, ή τέλος πάντων έχουν μεταφερθεί κατά το δοκούν στον γράφοντα τα “διάφορα“.
Τα περισσότερα “διάφορα” είναι κακογραμμένα, απουσιάζει παντελώς η γνώση, ακόμη και της απλούστερης επικοινωνίας και, ιδιαίτερα για κάποιον που έχει ασχοληθεί επαγγελματικά μ’ αυτήν, δεν είναι δύσκολο να αποκωδικοποιήσει ότι όλα γράφονται υπό την επήρεια ενός άκρατου εγωισμού, ο οποίος έτσι κι αλλιώς είναι γνώρισμα κάθε διαιτητή, που τυχαίνει να έχω γνωρίσει.
Όταν αποφασίζονται “τομές” το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρχουν παράπονα. Το ότι υπάρχουν δε, δεν είναι προϋπόθεση ότι δεν θα έπρεπε να γίνουν, ή να ξεκινήσουν. Έτσι, λοιπόν, κι εγώ, όπως και όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την εξέλιξη του χώρου της διαιτησίας, αντιμετώπισα θετικά τις αποφάσεις της Ομοσπονδίας των διαιτητών.
Εκτιμώ ότι είναι η αρχή, προκειμένου να θεσμοθετηθεί το πλαίσιο εκείνο που θα καθορίζει όλα τα δεδομένα, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της αξιοκρατίας των πινάκων των αξιολογημένων διαιτητών.
Σ’ αυτή την προσπάθεια δεν θα έπρεπε να απουσιάζουν οι σύνδεσμοι, οι οποίοι στις τελευταίες αποφάσεις της ΟΔΚΕ όχι μόνον δεν ήταν αρωγοί, αλλά κατά πλειοψηφία στάθηκαν αντιμέτωποι, τουλάχιστον από αυτά που αντιλαμβάνομαι μέσω των δημοσιεύσεων του Τύπου.
Θα ήταν, μάλιστα, προτιμότερο να μην δικαιολογούν την ανυπαρξία τους στη βοήθεια που τους ζήτησε η Ομοσπονδία, όσον αφορά στα “κοψίματα” κάποιων διαιτητών από τους φετινούς πίνακες, με διαπιστώσεις του τύπου “μαζί με τα ξερά κάηκαν και κάποια χλωρά“.
Από την άλλη πλευρά, ίσως θα έπρεπε η Ομοσπονδία να καταφύγει σε πιο “υπηρεσιακούς” τρόπους, προκειμένου να αναζητήσει βοήθεια από τους συνδέσμους. Διότι εάν ισχύει το κατά τα γραφόμενα: “Βοηθείστε με να σας βοηθήσω“, τότε προσφέρεται στο πιάτο και σχεδόν νομιμοποιεί κάθε συμβούλιο Συνδέσμου να σκέφτεται “μεθοδεύσεις“.
Καλή αρχή eBasket…“.
