Άλλαξε η ΚΕΔ! Καλό θα είναι να μην αρχίσουν να… ηχούν καμπάνες, πριν αποκωδικοποιήσουμε τί σημαίνει, αλλά κυρίως τί σηματοδοτεί η αλλαγή των προσώπων. Γιατί δεν υπάρχει καμία αλλαγή φιλοσοφίας, παρά μόνο ένας (ακόμα) τακτικισμός του Γιώργου Βασιλακόπουλου, ο οποίος έχει πάρει το φτυάρι κι επιχειρεί να γεφυρώσει το… χάσμα που τον χωρίζει με τον Ολυμπιακό. Α, υπάρχει κι ένα -πρώην- μέλος της ΚΕΔ, σε ρόλο… Ιφιγένειας.
Πάμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Δύο μέλη έφυγαν, ο Νίκος Ζαβλανός και ο Μιχάλης Δούκας και δύο ήρθαν (ο Νίκος Παπαδημητρίου και ο Κυριάκος Ταβουλαρέας). Επί της ουσίας δεν άλλαξε το παραμικρό, πέραν του ότι το κέντρο λήψης αποφάσεων επιστρέφει στα χέρια του Στέλιου Συμεωνίδη. Αυτός έκανε κουμάντο, πριν του πάρει τα ηνία ο Νίκος Ζαβλανός, αυτός θα κάνει και τώρα.
Πιο εύκολο είναι να δείτε τον Κώστα Ρήγα (για παράδειγμα) να μένει σταθερός σε μια άποψη πάνω από έναν χρόνο, παρά να δείτε τον Κυριάκο Ταβουλαρέα να φέρνει αντίρρηση στον Συμεωνίδη. Άρα, έχουμε ένα νέο πλειοψηφικό ρεύμα, χωρίς καμία αλλαγή πλεύσης.
Ο Νίκος Ζαβλανός έφυγε, προκειμένου να δείξει ο Γιώργος Βασιλακόπουλος καλή θέληση απέναντι στον Ολυμπιακό, ο οποίος εδώ και καιρό θεωρούσε ότι το πρόβλημα έχει να κάνει με το πρόσωπο. Ο Ζαβλανός θυσιάστηκε (ως άλλη Ιφιγένεια) για να εξευμενίσουν τους θεούς του λιμανιού.
Άρα πρώτο συμπέρασμα: Ο πρόεδρος της ΕΟΚ νιώθει ότι δεν πατά γερά στο… σανίδι. Και πώς να πατά, από τη στιγμή που γνωρίζει ότι η επανεκλογή (και μάλιστα με ταυτόχρονη κυβερνητική ψήφο εμπιστοσύνης) του Σταύρου Κοντονή και η παραμονή του στο Υφυπουργείο Αθλητισμού, σηματοδοτούν την αρχή του τέλους του, καθώς το Αθλητικό Νομοσχέδιο θα προχωρήσει.
Δεν αντέχει ο Βασιλακόπουλος, που είναι πιο απομονωμένος από ποτέ, κόντρα και με τον Υφυπουργό Αθλητισμού, και με τον Ολυμπιακό, και με τον ΕΣΑΚΕ, και με τον Άρη, και με τον Ηλία Καφφέ (ΟΔΚΕ).
Κάνει ό,τι περνά από το χέρι του, προκειμένου να κλείσει μέτωπα. Εξ ου η ξαφνική… λατρεία προς το πρόσωπο του Παναγιώτη Φασούλα και η προώθηση του Κυριάκου Ταβουλαρέα, ο οποίος είναι -γνωστό στον χώρο- πολύ κοντά στον Αντώνη Σαμαρά κι ίσως (όσο μπορεί) επηρεάσει, ώστε να μην στοιχηθούν όλα τα κόμματα πίσω από το Αθλητικό Νομοσχέδιο (θυμηθείτε ότι ο πρώτος που εισήγαγε την πρόταση ήταν ο Γιάννης Ανδριανός).
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος επιχειρεί να απορροφήσει όσο περισσότερους κραδασμούς μπορεί και να φύγει “αναίμακτα“. Έτσι “θυσίασε” τύποις τον Νίκο Ζαβλανό (δια της προαγωγής σε υπερκαθηγητή, ου μην και με πόστο αργότερα στη ΦΙΜΠΑ), βάζοντας στην ΚΕΔ τον Νίκο Παπαδημητρίου, επιστήθιο φίλο του, κουμπάρο του και άνθρωπο τον οποίο ο Ζαβλανός στήριξε (όσο κανείς) για να αναλάβει τα ηνία του ΣΕΔΚΑ.
Μόνο που η παρουσία του στον Σύνδεσμο της Αθήνας, τον κορυφαίο της χώρας, ήταν από αναιμική έως ατυχής. Άρα με ποιο κριτήριο ο κ. Βασιλακόπουλος επέλεξε τον κ. Παπαδημητρίου; Πρόδηλα όχι από την πετυχημένη πρότερη θητεία του ως παράγοντας διαιτησίας.
Αντίθετα, δεν πείραξε τον Κώστα Κορομηλά, για να μην ξεσηκωθεί ο Παναθηναϊκός, για να μην υπάρξει αντίθετη κίνηση, για να μην παραδοθεί αμαχητί σε αυτούς (βλέπε Ολυμπιακό), που ζητούσαν δύο αλλαγές. Και φυσικά, για άλλη μια φορά, έπεισε (αυτό είναι πιο εύκολο από το να προβλέψεις τον νικητή Μπαρτσελόνα – Χολαργός) τον Κώστα Ρήγα ότι θα έχει ρόλο, αφήνοντάς τον στο τέλος στα κρύα του λουτρού.
Επί της ουσίας τίποτα δεν άλλαξε στην ΚΕΔ, γιατί το πρόβλημα δεν είναι και δεν ήταν (μόνο) τα πρόσωπα. Αλίμονο, να χρεώσουμε όλα τα εγκλήματα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά στον κ. Ζαβλανό. Μπορεί να είναι πρόβλημα και τα πρόσωπα, αλλά το κυρίαρχο ζήτημα -και το οποίο θα λυθεί μόνο μέσω του νέου Αθλητικού Νόμου– είναι να μην αποφασίζει ο εκάστοτε πρόεδρος της ΕΟΚ για τους εκλεκτούς που θα βάλει στην Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας.
Κατά την πάγια τακτική του, οσάκις νιώθει βαριά την ατμόσφαιρα, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος υποχωρεί! Όχι άτακτα, αλλά με πολιτικούς τακτικισμούς, στους οποίους είναι μετρ (κάτι έμαθε τόσα χρόνια δίπλα στον Άκη Τσοχατζόπουλο και τους άλλους “συντρόφους” στο ΠΑΣΟΚ), δείχνοντας συμβιβαστική διάθεση, την οποία ξεχνά από τη στιγμή που νιώσει και πάλι στέρεο το έδαφος.
