Μαδρίτη, αποστολή
Δεν ανήκω στους ανθρώπους που μόλις πατήσουν στο αεροδρόμιο άλλης χώρας αρχίζουν να απαριθμούν τα αρνητικά της Ελλάδας. Θαρρώ ότι είμαστε μια ξεχωριστή κουκίδα στον πλανήτη, ένα από τα πιο όμορφα χωράφια του, αλλά παράλληλα δεν ζω και σε… συννεφάκι.
Επιχειρώντας (δεν είναι κι εύκολο) να επικοινωνήσεις με τον μέσο Ισπανό (προσέξτε, τον Μαδριλένο, όχι κάτοικο χωριού) αντιλαμβάνεσαι αμέσως τη διαφορά που έχουμε ως λαός. Όσο κι αν ακούγεται… ρατσιστικό (ελληναράδικο, αν προτιμάτε) είμαστε πιο έξυπνοι. Δεν το αξιοποιούμε, όμως.
Είμαστε δύο μέρες στην πρωτεύουσα της Ισπανίας και νιώθουμε θλίψη. Γιατί; Στους κεντρικούς δρόμους (καθαροί, χωρίς κάδους που να ξεχειλίζουν σκουπίδια) υπάρχει παντού πράσινο, αλλά και χώρος να κινηθούν άνετα οι πεζοί, να κάνουν τη βόλτα, το τζόκινγκ τους. Να χαρούν την πόλη τους…
“Todo lo que puedes imaginar es real” είναι το μήνυμα του Πάμπλο Πικάσο και στα ελληνικά σημαίνει “ό, τι μπορείς να φανταστείς είναι αληθινό“. Γιατί να μην φανταστούμε μια πόλη καθαρή, μια πόλη με σεβασμό στον πολίτη, με πλατείες και δέντρα, με τις αφίσες της προεκλογικής εκστρατείας να μην βιάζουν το τοπίο, με τους οδηγούς να σέβονται τους πεζούς, με το μετρό να πιάνει κάθε γωνιά της πόλης, κάθε γειτονιά, να καλύπτει τα πάντα.
Μπορούμε να φανταστούμε τα μουσεία μας γεμάτα ελληνόπουλα, καθώς -δεν λέω, καλή είναι η Μύκονος για την πενθήμερη, αλλά γαμώτο μου, υπάρχουν κι άλλα… σημεία πολιτισμού-, μπορούμε να φανταστούμε τους (κατά τα άλλα) ζωόφιλους να σέβονται ότι στο γρασίδι θέλει να ξαπλώσει ένα ζευγαράκι, να παίξουν δυο πιτσιρίκια και να μην θαρρούν πως ό,τι είναι πράσινο, είναι δημόσιο αποχωρητήριο για το λατρευτό τους σκυλάκι.
Μπορούμε να φανταστούμε τις τιμές λίγο χαμηλότερες, όπως είναι στην Ισπανία, μια και βιώνουμε οικονομική κρίση. Δεν μπορούμε να ξαναχτίσουμε την Αθήνα, για να αναστήσουμε τα κτήρια – μνημεία που γκρεμίσαμε, στο όνομα της αστικοποίησης, αλλά μπορούμε να φανταστούμε πως θα διατηρήσουμε τα υπάρχοντα και θα τους δώσουμε πνοή. Όπως κάνουν οι Ισπανοί.
Μπορούμε να φανταστούμε δημόσιες συναυλίες, ΔΩΡΕΑΝ, τις οποίες θα παρακολουθούν 20.000 και πλέον άνθρωποι, γιατί η τέχνη δεν είναι πάντα προς πώληση. Μπορούμε να φανταστούμε γήπεδα σαν το Μπερναμπέου.
Μπορούμε να φανταστούμε και ό,τι φανταστούμε μπορεί να είναι αληθινό. Έτσι όπως το είπε ο Πικάσο. Αρκεί να βρούμε τον Πάμπλο, που θα μιλήσει μέσα μας…
