Από τη στιγμή που η κεφαλή είναι κενή από τρίχες, έχει την ικανότητα να… γλιστρά στο μαξιλάρι (κι όχι μόνο). Κι επειδή γενικώς του αρέσει όταν γλιστράει, άλλαξε ομάδα. Γιατί μπορεί οι παλιές αγάπες να πηγαίνουν στον Παράδεισο, οι νέες όμως πηγαίνουν ακόμα πιο ψηλά.
Όχι στον ουρανό καλέ. Στα σαλόνια, στα μεγάλα κόλπα. Γιατί το παλικάρι είναι γεννημένο για κόλπα. Και μεγάλα κόλπα, και άλλα κόλπα. Αρκεί να είναι κόλπα. Το καλό είναι πως αυτοί που τάχα μου αγαπούσε κι έφτυσε, τον πήραν χαμπάρι. Αργούν αλλά τον μαθαίνουν. Άντε να δούμε πότε θα τον καταλάβουν κι οι “μεγάλοι”…
