Τα είχε όλα… Τέσσερις σωματοφύλακες, που εκτέλεσαν κατά γράμμα τα σχέδια του κόουτς. Απαντήσεις για κάθε πρόβλημα, που επιχειρούσε να βάλει ο αντίπαλος. Λειτουργική άμυνα, στοχευμένες επιθέσεις. Η διαφορά, όμως, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό ήταν στον άσσο.
Ο Κώστας Σλούκας ήταν ο άνθρωπος του ντέρμπι. Δεν ήταν απλά ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε άσσο, που δεν είχε ο Δημήτρης Πρίφτης. Δεν είχε απλά… άσσο στο μανίκι του. Είχε άσσο με… φίλτρο. Γιατί φιλτράριζε κάθε επίθεση, ήξερε πότε να ανεβάζει και πότε να κατεβάζει τον ρυθμό. Ήξερε πότε να πασάρει. Κυρίως, ήξερε τα κενά στην περιφερειακή άμυνα του Παναθηναϊκού και τα χτύπησε όλα.
Το «αιώνιο» ντέρμπι ήταν παράσταση για έναν ρόλο. Άτυχος ο κόουτς του Παναθηναϊκού, που στερήθηκε των υπηρεσιών του Σαντ-Ρος. Ο Κουβανός είναι ο κινητήριος μοχλός στην άμυνα κι η απουσία του ήταν παραπάνω από εμφανής. Ο Σαντ-Ρος κι ο Παπαγιάννης είναι -κατά την ταπεινή μου άποψη- οι δύο παίκτες, που δεν μπορούν να αντικατασταθούν, έτσι όπως είναι το πράσινο ρόστερ.
Ο ηγέτης και τα… πολυβόλα
Όταν ο Ολυμπιακός επαναπάτρισε τον Σλούκα, ήξερε ότι βρήκε τον επόμενο ηγέτη, μετά τον Βασίλη Σπανούλη. Καμία σύγκριση μεταξύ των δύο. Ο Σλούκας προσφέρει ηρεμία στο παιχνίδι της ομάδας του, κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Ταυτόχρονα μπορεί να εκτελέσει και στην καλή του μέρα είναι… ορχήστρα.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας είχε διαβάσει καλά τη ζώνη του κόουτς Πρίφτη. Με διαρκή κίνηση, καλές αποστάσεις και γωνιαία τρίποντα, την έκανε θρύψαλα. Η αμυντική αδυναμία των Νέντοβιτς και Μέικον έγινε όπλο στα χέρια του. Βεβαίως, δουλειά του προπονητή είναι να βγάλει το ελεύθερο σουτ, όχι να το βάλει.
Τάιλερ Ντόρσεϊ και Σάσα Βεζένκοφ έκαναν τη δουλειά τους και με το παραπάνω. Βρήκαν χώρο, σούταραν, εκτέλεσαν. Όποιος υποστήριζε ότι ο Ολυμπιακός έχει αδυναμία στο μακρινό σουτ, διαψεύστηκε οικτρά. Καπνισμένες κάνες, που η ζώνη έμοιαζε με ελεύθερο πεδίο βολής.
Ο παίκτης που έκανε τη διαφορά ήταν ο Σακίλ ΜακΚίσικ. Με ώριμο και μεστό παιχνίδι, τρομερή ενέργεια και καλές επιλογές, έγινε ο απρόβλεπτος παράγοντας, που έκανε πιο εύκολη τη δουλειά των φιλοξενούμενων.
Το ελληνικό στοιχείο
Στην αντίπερα όχθη ήταν κρίμα για τον Γιώργο Παπαγιάννη, το ότι δεν είχε συμπαραστάτες. Εξαιρετική παρουσία του ψηλού, που έμεινε σχεδόν όλο το ματς στο παρκέ. Πού να έπαιρνε και μπάλες, δηλαδή. Φιλότιμος και με το παραπάνω κι ο Λευτέρης Μποχωρίδης, ο οποίος έδειξε ότι δικαιούται περισσότερης εμπιστοσύνης.
Ο Παναθηναϊκός οφείλει να επανεξετάσει τα πλάνα του και να εμπιστευτεί το ελληνικό του στοιχείο. Μεταξύ μας, πόσο χειρότερος μπορεί να ήταν από τον Έβανς ο Μαντζούκας, ή ο «Μπόχω» από τον Πέρι;
Αντί επιλόγου: Το ματς με την ΤΣΣΚΑ είναι κομβικό για να αναβαθμίσει τα «θέλω» του ο Ολυμπιακός.
