Διαβάζω κατά καιρούς στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης τύπους, οι οποίοι πέρυσι τέτοιο καιρό έκραζαν τη διοίκηση, τον (πρώην) προπονητή, μέχρι και τους φύλακες του ΣΕΦ, επειδή φορούσαν την «ερυθρόλευκη» φανέλα παίκτες όπως ο Μπόλντγουιν, να βγάζουν φιλιππικούς για την έλλειψη σχεδιασμού και για το πώς χάθηκε ο παικταράς και σκέφτομαι… Φαντάσου να μην είχε ανανεώσει το καλοκαίρι ο Βεζένκοφ στον Ολυμπιακό, τι θα έγραφαν τώρα. Μην σας πω ότι θα κρατούσαν την αναπνοή τους, μέχρι να κοκκινήσουν τα μαγουλάκια τους…
Ανακάλυψα την Αμερική; Όχι δα, αλλά ξέρετε οι #σαςταλεγάκηδες, είναι ένα καινούριο φρούτο, που κρίνει πάντα εξ αποτελέσματος, δίχως να θυμάται τι έλεγε πριν, όταν τα… νούμερα δεν έβγαιναν. Κι είναι αλήθεια πως στο ξεκίνημα της χρονιάς κανείς, ούτε εμείς, δεν περίμενε να δει αυτόν τον Βεζένκοφ, τον… τρισδιάστατο.
Γιατί, εντάξει, περί της ικανότητάς του στο σουτ ουδείς λόγος. Πάντα το είχε, αλλά το παιχνίδι του έμοιαζε μονοδιάστατο. Αργά πόδια, αργά πλάγια βήματα, καμία σχέση με την εξέλιξη του σπορ, όσον αφορά την ταχυδυναμική του ανάπτυξη. Έμοιαζε δεινόσαυρος, καταδικασμένος να χαθεί, ένεκα της αδυναμίας του να προσαρμοστεί.
Αυτός, λοιπόν, ο μονοδιάστατος τύπος, έρχεται και δείχνει πόσο μπορεί να αλλάξει ένας παίκτης, με πείσμα και πολλή δουλειά. Ναι, η αυτοπεποίθηση έρχεται μέσα από τα παιχνίδια και την εμπιστοσύνη του προπονητή του κι ως προς αυτό ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει συμβάλλει θετικά. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Η συμμετοχή του στον τομέα των ριμπάουντ είναι τρομερή. Αν κάποιος δεν το έχει αντιληφθεί είναι πρώτος ριμπάουντερ του Ολυμπιακού, έχοντας 25 περισσότερα από τον δεύτερο Έλις! Είναι τρίτος σκόρερ, πίσω από Σλούκα και ΜακΚίσικ, είναι ταυτόχρονα ο κορυφαίος στο σύστημα αξιολόγησης «ερυθρόλευκος» παίκτης, ξεπερνώντας τον Κώστα Σλούκα κι αφήνοντας πολύ μακριά όλους τους υπόλοιπους.
Ακόμα κι αν κανείς δεν περίμενε ότι θα είναι στους κορυφαίους σκόρερ, όλοι πιστεύαμε ότι θα προσφέρει πόντους. Ποιος, όμως, σκέφτηκε ότι μπορεί να αναδειχθεί πρώτος ριμπάουντερ; Φαντάζομαι, ούτε ο πιο κολλητός του φίλος. Αλλά κι αυτή η (δεύτερη) διάσταση δεν καλύπτει το μέγεθος της προσφοράς και της παρουσίας του Σάσα.
Η αμυντική του προσήλωση είναι εξαιρετική. Λες κι είναι άλλος άνθρωπος. Το έδειξε και χθες, μπαίνοντας την ώρα που το γήπεδο κατηφόριζε, προερχόμενος από τον πάγκο, όταν στην πρώτη φάση έβγαλε άμυνα κι έδωσε ανάσα στους συμπαίκτες του, πριν προσφέρει άλλο ένα ριμπάουντ και το buzzer της βραδιάς, για να υπογράψει τη νίκη στο Βερολίνο.
Αν δεν είχε ανανεώσει με τον Ολυμπιακό, θα ήταν σε πολλά μπλοκάκια σημειωμένο και… κυκλωμένο το όνομά του, καθώς αυτή τη στιγμή είναι ένα από τα κορυφαία 4άρια, μπορεί να παίξει και στο «3», αν κι οι θέσεις ουσιαστικά έχουν καταργηθεί εδώ και χρόνια κι έχουν γίνει… δύο (κοντοί και ψηλοί), που αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα. Ως εκ τούτου, αυτή είναι η πρώτη «μεταγραφή» των «ερυθρολεύκων» για την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
Τόσο αυτός, όσο κι ο ΜακΚίσικ, έχουν περπατήσει στους δρόμους της Ευρωλίγκας, δεν είναι πλέον «στοιχήματα» είναι παίκτες που ξεκινάς και τους υπολογίζεις, με χρόνο και ρόλο, παίκτες που μπορούν να προσφέρουν και στις δύο πλευρές του παρκέ, να πάρουν την ομάδα στην πλάτη τους. Όσο απελευθερώνονται, όσο πιστεύουν στον εαυτό τους, όσο συλλέγουν εμπειρίες, τόσο θα γίνονται καλύτεροι.
