Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μπει στα πλέι οφ; Μαθηματικά ναι, αλλά με την εικόνα που έχει είναι… χλωμό. Βλέπετε, εδώ και 16 αγωνιστικές παρουσιάζει τις ίδιες αδυναμίες, τα ίδια κενά, την ίδια εικόνα. Ψυχολογικά ανέτοιμος, με παίκτες που μάλλον δεν διαισθάνονται (κάποιοι εξ αυτών) το βάρος της φανέλας, ή ακόμα κι αν το αντιλαμβάνονται δεν είναι στο… νούμερό τους.
Ο Ερυθρός Αστέρας δίχως τέσσερις παίκτες, ανάμεσά τους τον Λόιντ, που είναι η αρχή και το τέλος στην επίθεση, τον υποχρέωσε να κυνηγά σ’ όλο το ματς. Γιατί; Μα επειδή δεν έπαιζαν όλοι άμυνα, δεν πήγαιναν όλοι στα ριμπάουντ, δεν έκαναν όλοι αυτό που είχαν σχεδιάσει, ή που έπρεπε να κάνουν για να φύγουν νικητές.
Πλέον, μετά από τον πρώτο γύρο, η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Οι «πράσινοι» δεν κρύβουν εκπλήξεις, διαβάζεις εύκολα το παιχνίδι και τις αδυναμίες τους. Κάποιοι παίζουν για τα στατιστικά, κάποιοι με ομαδικό πνεύμα έχουν πρώτα στη σκέψη την έξτρα πάσα. Οι ψηλοί δεν… ταΐζονται επαρκώς, οι αντίπαλοι δεν φθείρονται, δεν… πονάνε, δεν νιώθουν τους παίκτες του Βόβορα να τους χτυπάνε (μπασκετικά) σε κάθε επαφή.
Κακές αλλαγές στο πίσω μέρος του γηπέδου, κακές επιλογές, ομάδα ακυβέρνητη, καθώς δεν υπάρχει αξιόπιστο πόιντ γκαρντ. Αν είναι σε καλή βραδιά οι… σταρ (Νέντοβιτς / Παπαπέτρου) ο Παναθηναϊκός μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη, προσεγγίζοντας με λανθασμένο τρόπο τη διεκδίκησή της. Έτσι μια φορά γελάς και τρεις φεύγεις με κατεβασμένο κεφάλι. Οι πέντε νίκες, ύστερα από 16 αγώνες, το… ομολογούν.
Στην αναμέτρηση με το «πρέπει» ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε ανέτοιμος, δίχως τη δικαιολογία του μικρότερου μπάτζετ, παίζοντας απέναντι σε ομάδα με περιορισμένο ταλέντο, ειδικά μετά τις απουσίες που είχαν οι γηπεδούχοι. Χρειάζεται να συνεχίσω;
Στο τέλος της ημέρας μπορεί να συζητήσει κανείς για το λάθος του Νέντοβιτς, την απειρία του Βόβορα (κράτα ρε κόουτς ένα τάιμ άουτ για το τέλος, ακόμα κι αν πέφτει η οροφή του γηπέδου), όμως αυτή είναι η μικρή εικόνα. Η μεγάλη εικόνα είναι πως οι «πράσινοι» δεν βελτιώνονται κι η υπόθεση πρόκριση στα πλέι οφ ξεμακραίνει επικίνδυνα.
