Υπάρχουν δύο δρόμοι (ενδεχομένως και περισσότεροι) για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να ανεβάσει την απόδοσή του. Μέχρι τώρα το 3-3 νίκες περιγράφει ενδεχομένως και τη συνολική εικόνα, καθώς ούτε μπορεί να πει κανείς ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν αφήνουν υποσχέσεις, ούτε όμως ότι… μαγεύουν. Μοιάζουν να παλεύουν και να μην φτάνουν κι αυτό ίσως πρέπει να το τοποθετήσουμε στο θέμα της ατομικής αμυντικής ευθύνης.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει επιλέξει να αλλάζει σε όλα τα μαρκαρίσματα. Αυτό το μπάσκετ θέλει να παίξει, αλλά για να τα καταφέρει θέλει χρόνο. Έχει; Δεν βάζω το χέρι μου στο ευαγγέλιο. Σίγουρα πρέπει να μάθουν οι άπειροι στην Ευρωλίγκα παίκτες και για να συμβεί αυτό, θα… πάθουν.
Ο ένας δρόμος είναι να επιμείνει στο πλάνο του, κλείνοντας τα μάτια κι αποδεχόμενος ήττες σαν αυτή, ή να αλλάξει τρόπο προσέγγισης. Ο Ρικ Πιτίνο, στην πρώτη θητεία του στον Παναθηναϊκό, είχε βάλει τους παίκτες του να κυνηγάνε τον αντίπαλο κι άλλαξε την εικόνα. Δεν σημαίνει ότι ακόμα κι οι καλές πρακτικές μπορούν να εφαρμοστούν παντού, όμως το να περιμένεις ότι ο Λάρκιν (ακόμα και χωρίς να είναι στο 100%) δεν θα νικήσει στο τέλος της ημέρας τον άπειρο Χασάν, μάλλον είναι υπερβολικά φιλόδοξο.
Οι περιφερειακοί της Εφές σημείωσαν 50 πόντους, τους περισσότερους απέναντι στους ψηλούς του Ολυμπιακού, οι φιλοξενούμενοι πήραν 9 αμυντικά ριμπάουντ, τριπλάσια από αυτά των «ερυθρολεύκων», παρότι χρειάστηκε να μαζέψουν τα σκουπίδια από τη δεύτερη περίοδο και μετά, καθώς στην πρώτη δεν έχασαν σουτ. Κι αυτό συμβαίνει (και) γιατί υπάρχει ανισορροπία στα μαρκαρίσματα.
Κοίταξα τη στατιστική, κάπου στο 31-32 κι οι δύο σέντερ του Ολυμπιακού είχαν πάρει από κοινού τρεις προσπάθειες. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν παίζουν με τους ψηλούς, με αποτέλεσμα οι αντίπαλοι να μην νιώθουν πίεση και να βγάζουν περισσότερη ενέργεια στην επίθεση. Και αυτό είναι ζητούμενο, όπως να γίνει επιτέλους ένα σκριν της ανθρωπιάς, για να μην χρειάζεται να γυρίζει η μπάλα μέχρι να… ζαλιστεί.
Ο κόουτς του Ολυμπιακού μπορούσε να χρησιμοποιήσει περισσότερο τον Βεζένκοφ, όπως ενδεχομένως και τον Παπανικολάου, αν δεν υπάρχει ζήτημα προσαρμογής μετά τον τραυματισμό του Ζαν Σαρλ κι αυτός αδικήθηκε. Βεβαίως, ο Μπαρτζώκας ασχολείται με το πώς θα πάρει τη νίκη, όχι πώς δεν θα αδικήσει κάποιον, αλλά νιώθω ότι κατά διαστήματα η ίδια πεντάδα έβγαζε κούραση, θόλωνε το μυαλό.
Όπως και να ‘χει δεν είναι καταστροφική ήττα, αλλά πρέπει να αλλάξουν πράγματα για να αλλάξει η εικόνα. Γιατί ο Ολυμπιακός δείχνει ότι φέτος μπορεί να κυνηγήσει κάτι παραπάνω από πέρυσι και πρόπερσι, αν λύσει δομικά ζητήματα, αν βγάλει αυτοματισμούς, ή αλλάξει τρόπο αντιμετώπισης των αγώνων.
