Ξόδεψε μεγάλο μέρος του χθεσινού του μονολόγου (άλλωστε, μόνο έτσι πείθεται να δώσει συνέντευξη), προκειμένου να μας πείσει ότι κόπτεται περί της υγείας των αθλητών. Ότι δεν μπορούν να γίνουν αγώνες, πως η ΕΟΚ ήταν η πρώτη Ομοσπονδία που διέκοψε τους αγώνες, ότι δεν θα γίνει ούτε η Ευρωλίγκα, ούτε το Τσάμπιονς Λιγκ. Μόνο που ο κ. Βασιλακόπουλος «συνελήφθη» άλλη μια φορά με τη γίδα στην πλάτη.
Αντιγράφουμε από το τελευταίο (χρονικά) δελτίο Τύπου της ΕΟΚ, με ημερομηνία 4 Μαΐου: «Για τη διεξαγωγή της τελικής φάσης των πανελληνίων πρωταθλημάτων, θα ζητηθεί η θέση της αρμόδιας Υγειονομικής Επιτροπής, λαμβάνοντας υπόψη του δικαιώματος εισαγωγής των αθλητών/τριών στα ΑΕΙ».
Τι μας λέει, λοιπόν, ο πρόεδρος της ΕΟΚ; Εγώ σταμάτησα τα πάντα, γιατί έχω ευθύνη απέναντι στους αθλητές και τις αθλήτριες, αλλά αν πρόκειται για τα μόρια, τότε ας μιλήσει κι η Υγειονομική Επιτροπή. Δηλαδή, γιατί δεν ρωτήθηκε η Επιτροπή πριν το λουκέτο; Αν το λουκέτο είναι αναγκαιότητα, ποιος παίζει με τις ζωές των παιδιών μας; Αν πάλι είναι ασφαλές το να συνεχιστούν τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα, γιατί μπήκε λουκέτο στις εθνικές κατηγορίες;
Η διγλωσσία είναι δεύτερη φύση του προέδρου της ΕΟΚ, αλλά αυτό ελαχίστως μας απασχολεί, πλέον το συνηθίσαμε. Το μήνυμα, όμως, είναι επικίνδυνο. Μιλάμε για παιδιά που αγωνίζονται στα παιδικά (αντίστοιχα κορασίδες) κι εφηβικά (αντίστοιχα νεάνιδες) πρωταθλήματα, παιδιά που τώρα διαμορφώνουν χαρακτήρα. Ποιο είναι, λοιπόν, το μήνυμα; Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Δεν τρέχει τίποτα κι αν κολλήσετε, αρκεί να μην χάσετε τα προνόμια. «Μα, η Επιτροπή θα αποφασίσει» θα πείτε. Και γιατί, ρε παλικάρια, δεν αποφάσισε η Επιτροπή για τον κόπο τόσων αθλητών, που άφησαν τη δουλειά μισοτελειωμένη, αλλά βγήκε μπροστά ο πρόεδρας; Ας πάρει την ευθύνη κι απέναντι στους γονείς και τα παιδιά και να τους πει «δεν πάτε να σκούζετε, εγώ ενδιαφέρομαι για την υγεία σας».
Πολιτικός είναι ο άνθρωπος, έτσι πορεύτηκε τόσα χρόνια, ποτέ δεν τα βάζεις με έναν έξαλλο γονιό, που θέλει να δει τον κανακάρη, ή την κορούλα του να μπαίνει σε σχολή, ακόμα κι αν χρειαστεί να… κλέψει, να αντιγράψει, να πάρει τα λεπτά της συμμετοχής. Και ναι, τα παιδιά που μόχθησαν το αξίζουν, όμως περισσότερο αξίζει να μάθουν ότι μια ζωή χωρίς αρχές, δεν έχει αξία, ακόμα και με πανεπιστημιακό δίπλωμα.
Αντί επιλόγου, αν κι αυτό έχει μηδαμινή αξία και σημασία: Η κόρη μου αγωνίζεται σε ομάδα κορασίδων, η οποία μέχρι τη διακοπή των αγώνων ήταν αήττητη κι έχει πολλές πιθανότητες κατάκτησης πρωταθλήματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς τη μοριοδότηση. Για να μην θεωρήσει κανείς πως είμαι… έξω από τον χορό, ή μιλώ αφ’ υψηλού.
