O Kάτας, ο Αλβέρτης και ο Καλαϊτζής συναντήθηκαν και παραχώρησαν κοινή συνέντευξη. Οι τρεις πρωταθλητές Ευρώπης θυμήθηκαν την Ευρωλίγκα του 2000, που κατέκτησαν με τον Παναθηναϊκό.
Αναλυτικά όσα ανέφεραν στο walla:
Αλβέρτης: “Δεν έχουμε μόνο αναμνήσεις από τα αποδυτήρια, αλλά πετύχαμε και σπουδαία πράγματα στο παρκέ, όπως στο Final 4 της Θεσσαλόνίκης. Ο Όντετ ήταν ο καλύτερος παίκτης του τελικού. Νομίζω θα κερδίζαμε και χωρίς να παίξω εγώ. Αυτό νιώθαμε στη ομάδα, αυτό το πνεύμα είχαμε. Η αγάπη και η αυτοπεποίθηση που είχαμε δεν υπήρχε πουθενά”.
Κάτας: “Στην αρχή είχα μεγάλη δυσκολία να προσαρμοστώ στη μέθοδο δουλειάς του Ομπράντοβιτς. Μου έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή. Άκουσα αργότερα ότι αυτό είχε συμβεί και σε άλλους παίκτες, όπως τον Λάκοβιτς. Ίσως επειδή είχα ένα συγκεκριμένο στάτους στη Μακάμπι φοβόταν ότι θα έπαιζα εγωιστικά και ήθελε να με δοκιμάσει. Εγώ σταρ; Είχα πάει σε μια ομάδα με τον Μποντιρόγκα, τον Ρέμπρατσα, τον Τζεντίλε, τον Αλβέρτ. Ποιος ήμουν εγώ; Ο σταρ στην ομάδα ήταν ο Ομπράντοβιτς.
Θυμάμαι μια μέρα μετά την προπόνηση άρχισα να κλαίω στα αποδυτήρια. Ο Αλβέρτης, ο Μποντιρόγκα και ο Τζεντίλε ήρθαν κοντά μου και μου είπαν να πάμε να μιλήσουμε με τον Ομπράντοβιτς. Ήταν η πρώτη μου χρονιά μακριά από το Ισραήλ, ένιωθα ότι με πίεζε στα όριά μου και είχα λυγίσει. Αν κάποιος υπέφερε περισσότερο από μένα εκείνη τη σεζόν ήταν ο Ιτούδης. Εκείνος μετέφραζε τα πάντα, απορροφούσε όλες τις φωνές και τις μετέφερε σε μας”.
Καλαϊτζής: “Αυτό έκανε ο Ζέλικο. Σου έβαζε μεγάλη πίεση στα εύκολα ματς ή στις προπονήσεις και σου έδινε ελευθερία και ηρεμία στα σημαντικά παιχνίδια”.
Αλβέρτης: “Δεν ξέρω πως θα ένιωθα. Μπορούμε όμως να πάρουμε τον Βασίλη Σπανούλη, να μας πει πως είναι! Θυμάμαι όμως εκείνο το βράδυ. Ήταν κάτι μοναδικό, δεν έχω δει κάτι αντίστοιχο. Πήραμε το τρόπαιο και κατευθυνθήκαμε στο αεροδρόμιο. Ήταν μία υπέροχη στιγμή”.
