Εξ αρχής έχουμε εκφράσει την ανησυχία ότι ο πάγκος είναι ο «αδύναμος κρίκος» της Εθνικής και μακάρι να διαψευσθούμε. Το τελευταίο «κόψιμο» κι ο καταρτισμός της 12άδας, όχι μόνο δεν μειώνουν τις ανησυχίες μας, αλλά μάλλον τις ενισχύουν, αφού -ειλικρινά- δεν κατάλαβα τι ακριβώς έκανε ο Θανάσης Σκουρτόπουλος. Τα δεδομένα:
Με απόλυτη νηφαλιότητα, έχοντας δει την εικόνα των παικτών σε όλα τα στάδια προετοιμασίας, αποφάσισε να «κόψει» τον Βαγγέλη Μάντζαρη, εκτιμώντας ότι ο Αντώνης Κόνιαρης ήταν πιο… συμβατός. Ο τραυματισμός του Κώστα Σλούκα υποχρέωσε τον Ομοσπονδιακό προπονητή να ανακαλέσει και να ζητήσει από τον πρώην «ερυθρόλευκο» να επιστρέψει.
Ο Μάντζαρης, σε μια κίνηση ενδεικτική του χαρακτήρα και του τρόπου που σκέφτεται (γι’ αυτό κι έχει κάνει καριέρα) έκανε αγώνα δρόμου για να βγάλει βίζα, να… στρατευτεί στην Εθνική, δίχως να δείξει την παραμικρή ενόχληση για το προηγούμενο κόψιμό του. Ευτυχώς (για όλους) ο Σλούκας ξεπέρασε τον τραυματισμό του κι έτσι φτάσαμε στο να κοπεί από τη 12άδα ο Κόνιαρης.
Εδώ χάνεται η μπάλα. Τι μεσολάβησε (αγωνιστικά) από τότε που ο κ. Σκουρτόπουλος αποφάσισε ότι ο Κόνιαρης ταιριάζει περισσότερο από τον Μάντζαρη; Να υποθέσουμε ότι είχε κάνει λάθος τότε, γιατί σε διαφορετική περίπτωση κάνει λάθος τώρα. Ο τραυματισμός του Σλούκα, όμως, ανέδειξε το πρόβλημα που υπάρχει στην περιφέρεια και κόβοντας έναν περιφερειακό ποιος εγγυάται ότι δεν θα το αντιμετωπίσουμε ξανά μέσα στο τουρνουά, από έναν ανεπιθύμητο μικροτραυματισμό;
Αλήθεια, γιατί να έχουμε τόσους ημίψηλους, που δεν θα χωρέσουν και δεν θα έχουν χρόνο συμμετοχής και να πάμε με… προσωπικό ασφαλείας στην περιφέρεια; Εδώ θαρρώ ότι ο κόουτς απλά κάνει πολιτική. Έκοψε αυτόν που θα τον… πονούσε λιγότερο, αδιαφορώντας για το αγωνιστικό κομμάτι, κοιτάζοντας άλλα δεδομένα.
Προσέξτε: Αν εξ αρχής είχε κοπεί ο Κόνιαρης, δεν θα συζητούσαμε. Αυτή τη στιγμή, όμως, ο Σκουρτόπουλος αναιρεί τον εαυτό του, αλλάζοντας άποψη, δίχως να έχει μεσολαβήσει κάτι. Σε τελική ανάλυση, αν δεν ήταν σίγουρος, ας κρατούσε και τους δύο μέχρι χθες κι ας αποφάσιζε την τελευταία στιγμή, ώστε να μην υπάρχει αυτή η σκιά.
Όπως και να ‘χει, η κριτική σταματά εδώ. Βεβαίως, οφείλουμε να καταθέσουμε τις ενστάσεις μας πριν κι όχι να έρθουμε μετά, έχοντας δει το έργο, κι είτε να αποθεώσουμε, είτε να κρίνουμε. Αυτό θα ήταν εξ ορισμού άδικο και μακριά από εμάς. Ευχόμαστε η Εθνική να φτάσει εκεί που της αξίζει, έχοντας στις τάξεις της τόσο μεγάλους παίκτες, με πρώτο και καλύτερο τον MVP του ΝΒΑ.
