Τη δεκαετία του 80 και του 90 οι μεγάλες κόντρες του Αρη με την Τρέισερ Μιλάνου είχαν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον. Ειδικά, η γιγαντομαχία Μάκαντου-Γκάλη σε εκείνα τα αλησμόνητα ματς ήταν προϊόν μπασκετικής ευφυίας!
Από τη χρονική στιγμή εκείνη ακολούθησαν σπουδαία club! Μπένετον Τρεβίζο, Σκαβολίνι,Σιένα, Τιμσίστεμ και Κίντερ Μπολόνια. Τα χρήματα που έδιναν οι γείτονες Ιταλοί σε παίκτες όπως ο Κούκοτς και Ντανίλοβιτς δεν υπήρχαν. Η Legabasket θεωρούνταν και ήταν το κορυφαίο Πρωτάθλημα της Ευρώπης.
Μετά και τη διάλυση της Σιένα δεν υπάρχει μια ομάδα που να εκπροσωπεί επάξια την Ιταλία. Η Αρμάνι με τον Μεσίνα στον πάγκο της και η Βίρτους Μπολόνια με τον δαιμόνιο Τζόρτζεβιτς στον πάγκο και τον θεότρελο Τεοντόσιτς επιστρέφει σταδιακά στο προσκήνιο.
Η μπασκετική Ιταλία λείπει τα τελευταία χρόνια από την ελίτ της Ευρώπης. Τελευταία κατάκτηση σε κορυφαίο συλλογικό επίπεδο είναι η κατάκτηση του 2001 από την Κίντερ Μπολόνια!
Από παράδοση το ιταλικό μπάσκετ άλλο τίποτα σε εθνικό επίπεδο,επίσης. Δύο ευρωπαϊκοί τίτλοι κοσμούν την τροπαιοθήκη της Ομοσπονδίας, ο πρώτος εκ των οποίων σαν σήμερα (4 Ιουνίου) στο Εurobasket του 1983 στη Γαλλία. Όπως και ο δεύτερος το 1999, ξανά με αντίπαλο την Ισπανία.
Φυσικά, κανείς δεν ξεχνάει και την τρομερή Βαρέζε του 1970.
Για να δούμε, αν το ιταλικό μπάσκετ θα μπορέσει να ξαναμπεί στις δυνατές λίγκες μαζί με την ισπανική και τούρκικη και να έχει παρουσία στο επόμενο φάιναλ φορ!
