Η ήττα από τον Ολυμπιακό, οι επιμέρους (ανούσιες) συζητήσεις για συμπεριφορές, για τον επερχόμενο ημιτελικό Κυπέλλου, οι επικείμενες προσθήκες στο ρόστερ, αλλάζουν την ατζέντα, όμως το ζητούμενο παραμένει ένα: Έχει μέλλον ο Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα. Η απάντηση είναι «εξαιρετικά χλωμό», για να μην πούμε απερίφραστα «όχι». Το γιατί θα το αναλύσουμε ευθύς αμέσως.
Οι «πράσινοι» μετρούν 7-9 στα πρώτα 16 παιχνίδια, με τις ομάδες που μοιράζονται την τέταρτη θέση να έχουν 10-6. Εδώ θα μιλήσουμε με αριθμούς και όχι με «θέλω». Ο Παναθηναϊκός έχει χάσει τη διαφορά από τον Ολυμπιακό, σε περίπτωση μεταξύ τους ισοβαθμίας, ενώ έχει ηττηθεί με 78-62 στην Κωνσταντινούπολη, γεγονός που σημαίνει ότι κυνηγά ένα διόλου εύκολο +17 επί της Αναντολού Εφές.
Η λογική λέει πως πιθανότατα και με τους Τούρκους θα έχει ντεζαβαντάζ, άρα για να φτάσει στην πέμπτη θέση θα πρέπει να κάνει τέσσερις νίκες παραπάνω, στα υπόλοιπα 14 ματς!
Ίσως να μην χρειαστεί να περιμένει τόσο, καθώς στις έξι αναμετρήσεις που ακολουθούν, οι πράσινοι παίζουν τα ρέστα τους.
οι «πράσινοι» παίζουν τα… ρέστα τους. Υποδέχονται την Μπάγερν, σε μια συνάντηση ενός αποτελέσματος γι’ αυτούς. Θεωρούμε εκ των ων ουκ άνευ ότι ο Παναθηναϊκός θα ξεπεράσει το γερμανικό εμπόδιο, για να ξεκινήσει τον αγωνιστικό του Γολγοθά.
Πηγαίνει στη Βαρκελώνη να παίξει κόντρα στην Μπαρτσελόνα, μετά στο Κάουνας για να συναντήσει τη Ζαλγκίρις, ακολουθεί το ταξίδι στο Τελ Αβίβ για να παίξει με τη Μακάμπι, υποδέχεται την Εφές και μετά πηγαίνει στην Πόλη, όπου τον περιμένει η Φενέρμπαχτσε.
Μιλάμε για τέσσερις εκτός έδρας αγώνες (ανάμεσά τους και μια από τις πιο δύσκολες αποστολές της χρονιάς, κόντρα στην υπερομάδα του Ομπράντοβιτς), στους οποίους το «τριφύλλι» πρέπει να κυνηγήσει τρεις (τουλάχιστον) νίκες, θεωρώντας ότι δεν θα έχει απώλεια στο «Νίκος Γκάλης». Με κάτι λιγότερο από 5/6 αναρωτιέμαι πώς μπορεί να προσεγγίσει τη μοναδική θέση (5η) που του αφήνει περιθώρια ελπίδας για πρόκριση στο φάιναλ φορ.
Όλα αυτά τα ζητάμε, από μια ομάδα που μέχρι τώρα μετρά μόλις μία (1) νίκη, κι αυτή με δυσκολία, κόντρα στη Μπούντουσνοστ (67-72). Με παροιμιώδη αδυναμία να παίξει εξίσου καλά μακριά από το… σπίτι του, ο Παναθηναϊκός καλείται να κλείνει το λήμμα «υπέρβαση» σε όλους τους χρόνους. Προσωπικά δεν βλέπω πώς θα συμβεί, παρότι θα το ήθελα, καθώς δεν υπάρχει χρονιά που δεν θα θέλαμε να δούμε και τους δύο «πρεσβευτές» του ελληνικού μπάσκετ στο φάιναλ φορ. Άλλο το «θέλω», άλλο το «μπορώ».
Αν σε αυτή την εξάδα αγώνων οι «πράσινοι» δεν αλλάξουν άρδην την εικόνα τους, θα μείνουν -αυτή τη στιγμή φαντάζει το πιο λογικό σενάριο- εκτός φάιναλ φορ, γι’ άλλη μια φορά από το 2012 και την Κωνστανινούπολη. Ανάλογα με το πώς θα πάει αυτή η μισή ντουζίνα εξαιρετικά δύσκολων αγώνων, ίσως να κινδυνεύουν να μείνουν κι έξω από τους «8», κάτι που σημαίνει πολλά για το πρεστίζ της ομάδας (αν αποτύχει, όπως είχε αποτύχει παλιότερα ο Ολυμπιακός), και τίποτα για τη συνέχεια (αν πετύχει, αλλά μένοντας σε μια από τις θέσεις 6-8).
Η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός βιώνει αγωνιστική κρίση, η ομάδα δεν δείχνει ικανή να βγάλει πράγματα, ο Πιτίνο μπορεί να έχει αλλάξει κάποια, αλλά δεν είναι μάγος, τίποτα δεν δείχνει να είναι με την πλευρά των «πράσινων». Μόνοι τους μπήκαν (όχι με την ήττα από τον Ολυμπιακό) σε αυτό το… τούνελ, μόνοι τους πρέπει να βρουν τρόπους για να βγουν.
